Plinius, naturalis historia 35,98 - Lettere e filosofia

obtulit et pura per noctem in luce refulsit 590
alma parens, confessa deam qualisque videri
caelicolis et quanta solet, dextraque prehensum
continuit roseoque haec insuper addidit ore:
'Nate, quis indomitas tantus dolor excitat iras?
quid furis? aut quonam nostri tibi cura recessit? 595
Non prius aspicies ubi fessum aetate parentem
liqueris Anchisen, superet coniunxne Creusa
Ascaniusque puer? quos omnis undique Graiae
circum errant acies et, ni mea cura resistat,
iam flammae tulerint inimicus et hauserit ensis. 600
cvm mihi se ordo est, cum mihi se videndam
oculis obtulit non ante tam clara.
in lvce in nimbo, qui cum numinibus semper
est.
confessa deam divino habitu; quia in primo
venatricis habitu se obtulerat. qvalisqve et
qvanta qualitas et quantitas hoc loco ad
pulchritudinem pertinet.
dextraqve prehensvm ea corporis parte qua
Helenae ictum minabatur, quae in templo
Vestae stabat ornata. ut enim in primo
diximus, aliquos hinc versus constat esse
sublatos, nec inmerito. nam et turpe est viro
forti contra feminam irasci, et contrarium est
Helenam in domo Priami fuisse illi rei, quae
in sexto dicitur, quia in domo est inventa
Deiphobi, postquam ex summa arce
vocaverat Graecos. hinc autem versus esse
sublatos, Veneris verba declarant dicentis
'non tibi Tyndaridis facies invisa Lacaenae'.
roseo pulchro. perpetuum epitheton Veneris.
quidam reprehendunt, non convenisse in
ruina et exitio civitatis Venerem roseo ore
loqui cum filio, ignorantes hoc epitheton
Veneri esse perpetuum.
insvper super, quod continuerat eum.
indomitas magnas nunc. et 'quis' non nulli
admirantis volunt esse, non interrogantis.
qvid fvris aut quia furor est virum fortem
ruere in mulieris interitum: aut 'quid furis',
cum extinctos socios videas, velle pugnare. et
bono verbo usus est, virum fortem a proelio
revocans.
nostri cvra et hoc loco, ut solet, unam se de
Aeneae familia facit: ut "unius ob iram
prodimur". 'nostri' autem et 'vestri'
genetivus pluralis est antiquus et ex Graeco
veniens, sicut singularis est 'mis' et 'tis'. non
est autem possessivum, sed ab eo quod est
'nos', et hoc est unde dicimus 'nostri causa
facit', hoc est 'nostrum'.
svperet supervivat, supersit.
ascanivsqve pver filius, ut "tuque puerque
tuus". Horatius "puerosque Ledae". et est
Graecum, nam pa‹daj dicunt. interdum
tamen etiam ad aetatem refertur.
circvm errant mire, quasi quaerentes:
tamquam prope sint, et adhuc sua opera sua
non avertant.
havserit ensis aut percusserit, ut "latus haurit