Magyar protestáns egyháztörténeti adattár. I. Budapest 1902.
Magyar protestáns egyháztörténeti adattár. I. Budapest 1902.
Magyar protestáns egyháztörténeti adattár. I. Budapest 1902.
Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
talem felicitatem cum insanabili vulnere conscientiae non<br />
mercabimur.<br />
Stephanus Simon Tornyai Servitor Capitanei Buccariensis,<br />
cum foetorem carceris non posset ferre saepius in foribus<br />
carceris constitit, et juramento suas minas coníirmabat, quod<br />
nisi Románam Fidem amplecterentur, nunquam in libertatém<br />
assererentur. Ad terriculamenta illius, licet saepius non liceret<br />
respondere, tarnen ut in tam praepostero fervore illius superbia<br />
confunderetur, addebant semel illud. Novit Deus suos ex tentatione<br />
eripere si Deo Gloriosum, nobis et Ecclesiae suae<br />
proficuum certo credimus nos etiam legitimis mediis liberatum<br />
iri: Sin minus ipsa mors in cujus umbram nunquam ita alte<br />
ac nunc dejecti jacemus, prope diem affutura est, ut finem<br />
nostris miseriis imponet.<br />
Accurrit etiam eo, commiserationem quandam, ut videbatur<br />
prae se ferens, sed semper obstructis naribus quidam Johannes<br />
Szontzi procurator Arcis Buccariensis. Ille per omnia sacra<br />
testabatur Captivos, vellent sibi parcere, et ex tam manifesto<br />
periculo sese subducere; conclusum enim esset, 1<br />
quod nisi<br />
sese accomodarent, ibidem computrescere deberent. Huic etiam<br />
cum omni modestia respondent et dicunt sibi non esse integrum<br />
isto medio libertatém suam transitoriam venari: neque ulla<br />
tenus in se esse crudeles, cum non debeant corporis libertatém<br />
cum dispendio animae suae quaerere. Quanto enim plus<br />
praestat Anima corpore, tanto studiosius obligati sunt providere<br />
ne quid corpori parcendo, de salute et libertate animae imininuatur.<br />
Sed quod magis est dolendum, non tantum ab iis,<br />
quos sibi extraneos habuerunt, verum et ab ipsis, quibus nuper<br />
juncti, tarnen damnationis viam ingredi recusarunt, et de<br />
praesenti recusant, patiuntur et variis eorundem insidiis exponuntur:<br />
praeterquam enim, quod Rohatzius" 2<br />
non erubesceret<br />
impudenter ad Bhimaszombathium 3<br />
dicere, scorsum 4<br />
evocatum,<br />
Quid inquam Rimaszombathi cum istis afflictionibus ? An putas<br />
te propter istas miserias in coelum evolaturum ? falieris profecto<br />
multum. Huic ita calumniandi 5<br />
os obstruit Rimaszombathi.<br />
Ego quidem propter has afflictiones nihil mihi polliceor, niulto<br />
minus coelum ingredior, sed per unicum servatoris meritum<br />
ita mihi persuadeo sanctificatum iri has afflictiones, ut mihi<br />
sint viae hae afflictiones in coelum juxta illud, per multas<br />
afflictiones oportet nos ingredi in Regnum, et miror te ex<br />
1<br />
esse; — 2<br />
Rohazius; — 3<br />
Rimaszombathium; — 4<br />
seorsum; —<br />
•' caluranianti.