cornelii taciti, ab excessu divi augusti libri qui supersunt, pars prior

216
CORNELII TACITI ,
gnitus; per dolumque eomitantibu8 adliciebantur
ignari fama nominis et promptis Graecorum animis
ad nova et mira. quippe elapsum custodiae
pergere ad paternos exereitus, Aegyptum aut Su-
10 riam invasurum, fingebant simul credebantque.
iam iuventutis eoncursu, iam publieis studiis frequentabatur,
laetus praesentibus et inani spe, cum
auditum id Poppaeo Sabino: is Macedoniae tum
intentus Achaiam quoque eurabat. igitur quo vera
15 seu falsa antiret, Toronaeum Thermaeumque sinum
praefestinans, mox Euboeam Aegaei maris insulam
et Piraeum Atticae orae, dein Corinthiense litus I
angustiasque Isthmi evadit; marique Ionio Nicopolim
Romanam coloniam ingressus, ibi demum !
10 cognoscit sollertius interrogatum,. quisnam foret,
dixisse M. Silano genitum, et multis sectatorum I
dilapsis ascendisse navem tamquam Italiam peteret.
8cripsitque haec Tiberio, neque nos originem I
finemve eius rei ultra comperimus.
V, 11. Exitu anni diu aucta discordia CODsulum
erupi t. nam Trio, faeilis eapessendis iniInicitiis
et foro exercitus, ut segnem Regulum ad
opprimendos Seiani ministros oblique perstrinxe-
5 rat: ille, nisi lacesseretur, modestiae retinens, non
modo rettudit collegam, sed ut noxium coniurationis
ad disquisitionem trahebat. multisque patrum
orantibus ponerent odia in perniclem itura,
mansere infensi. ac minitantes, donee magistratu
10 abirent.
VI, 1. Cn. Domitius et Camillus Seribonianus
consulatum inierant, eum Caesar tramisso quod