volumnis xxxviii. pars prior. - Archive ouverte UNIGE

415 EPISTOLAE 193 416
berius protulerat, quod Antonio ,6 ) amicus nobis non
indicarat. Recepit se acturum cum Comité 11 ) qui
agit Grandissoni, super iis quae in nos est loquutus.
Cogitur migrare ex ditione Vallangina, indigne
ferente populo quod eum ferrent quem Bernâtes
non paterentur. Omnes quoque ministros
damnabant quod in aedibus ageret ministri. Abiens
secessit in locum in quem convenerunt Malingrius,
Io. Cornes, an alii non satis teneo. Quid egerint
ipsi norunt. Hoc scimus, nos nibil sensisse, actum
fuisse de iis quae promiserat. Nam de conciliando
eo qui nos laesit inique, nihil intelligimus tractatum
fuisse. Novum forte esset, ut qui turbas semper
motàs studucrunt, pacificandis rebus incumberent.
Hoc scivimus, ofi'ensos fuisse aliquot: aedificatum
aliquem, nisi, forte ex colloquiis nobiscum
publice habitis, ignoramus. Interrogabat bonus aliquis
in pago, ubi missa adbuc habetur et quem turbavit
non parum Alexander, an vellet concionari, an
prorsus destiterit: ibi Caroîus artificium vilius esse
respondit, nee iam praeter ictus baculorum reportari
ex eo. Graviter ille tulit quod sic vile duceret
ab aliis concionatoribus adeo commendatum
ministerium. Mecum conferens, quum indicarem
quam indigne fièrent multa, dicebat se angulum
aliquem optare, nec magnas cathedras, nisi cogatur
rursas venire, satis indicans, nullis posse parvis teneri.
Ego monebam, totum sese resignaret Domino
a cuius nutu penderet, ac quidquid etiam durum
immitteret Dominus id ferret, semper in hoc esset
ut non sua sed Domini voluntas fieret. Ingrata
erat cautio: alio transferri oportebat orationem, nimirum
se adiuvarem scriptis ad amicos meos. Quod
sane feci. Cum aliis querebatur, se diutius detineri
exspectatione longa: si non quod optabat fieret,
aliud habere se quod sequatur, addebat: quid si recipiant
me Bernâtes? pago alicui obscuro praeficiant,
numerabunt ducentos florenos. Hoc sane non
est ut quis manum calamo admoveat. Ubi exspectaturus
consulem Wattevillensem ls ) ad Fatonum se
contulit, bone Deus, quid refert pius frater! Nihil
prorsus Christi, solas glorias ac vanas omnino quaestiones:
nec potuit unquam audire aliquid, nisi semel
ubi adegit ipsum post prolixum colloquium ad
gratias agendas: tunc tantum sese commendare visus
est Domino. Gravissime ipsum de multis admonuit
Barbarinus, taxans multa, sed praecipue
quod usus fuisset Alexandri consuetudine, quern
fratres merito anathemate percussissent, quod sic
se hostem fratribus declararet, ac priusquam plene
16) Sonerio?
17) Io. Le Comte de la Croix (Cruciatus), oppidi
Chanson reformator.
18) I. I. de WattewMe (Wattenwyl), dynasta m Columbaria
ubi Fatonus pastor erat.
esset cum fratribus conciliatus, animos omnium
abalienarct prorsus, plebem quoque male in hoc
aedificaret, diligenterque hortaretur, ut nihil cum eo
haberet dbmmune. Quumque indicaret Carditis secum
profecturum Basileam, valde id improbavit decanus,
ac queritur de aperto mendacio: nunquam
enim consensu, sed dissuasit quam maxime, idque
semper praesente Fatone. Socero Caroli dedi ad
Grynaeum literas, ut prius scripserat curaturum se
conditionem Cardio, sic curaret ut contineri posset,
nec nisi sua culpa periret, nobis pro viribus saluti
ipsius consulentibus. At non scripsissem, si Alexandrum
intellexissem cum eo profectum. Nunc quod
ad actionem 19 ) attinet istic, quid dicam non satis
habeo. Argentorati non est peccatum, licet in istam
sicut in omnes est graviter peccatum. Ego
arguor quod privatus oecurri: amicum animum obtuli
ac praestiti, sed nullo ecclesiae praeiudicio.
Neque volo quidquam, per ea quae per me acta
fuerunt, decedere diseiplinae ecclesiasticae : verum
ita confici omnia ut oportet. Quibus articulis sit
conventum, quid statutum, non novi. Ingenue fateor,
velle me totam actionem pleniorem fuisse, ac
mendacia cum cavillis discussa fuisse. Mihi nihil
quaero, sed ecclesiae. TJtinam me solum tarn perdidisset,
quam fuit unquam aliquis perditissimus,
idque citra ecclesiae laesionem ullam, cuius gratia
neminem vel pili fecero, neque non maximi duxero.
Non poenitet me officiorum in Carolum, nisi quod
non plura praestiterim. Cupio id tantum prodesse
Cardio ut omnes omnia agant quo ipsi suecurrant
ac plene Christo lucrifaciant, sie ut tanto superet
aedificatione omnes, quanto ruina praevaluit. Sed
si officia nocent ecclesiae, ac inde ansa sumitur
agendi praepostere, ac evertendae diseiplinae, pereant
sintque anathemata ipsa omnia etiam cogitata
in gratiam Caroli, ne me, qui ea praestiti aut cogitavi,
dicam. Siquidem malo anathema esse quam
ecclesiae Christi incommodare. Astemus omnes
Cardio, adiuvemus etiam supra vires, non tantum
pro viribus. Nihil relinquamus intentatum, ut bene
mereamur de immeritissimo. Eum intra ipsa gestemus
viscera, sitque quam carissimus; sed fiant omnia
Bic ut ecclesiae nulla ratione obsit. Intret per
ostium, aedificet ingressus. Demum accurate probetur,
ac diu, nec nisi longissima ac exaetissima
exploratione provinciam ullam gerat, qui dum insolentis8ime
praeire voluit postremos etiam sequatur,
discatque ut se debeat in domo Domini gerere.
Defleat et plangat deiectus et contemptus sibi quod
fastu turgidus, ambitionc insanus peceavit: quod
tarn aperte commisit, non sic elevet clanculum.
Ego Deum testem invoco, me nunquam aliquid officii
Cardio praestitisse post tot et tanta flagitia, nec
19) Argentoratensem.