volumnis xxxviii. pars prior. - Archive ouverte UNIGE

393 1539 OOTOB. 394
clesia Christi quae ab initio usque ad hunc diem
fuit, et futura est usque ad fincm mundi, firmitcr
crcdimus, simplicitcr confitemur ct constantcr pracdicamus,
coquc cuncta huius fidci symbola a Sanctis
patribus constituta recipimus et scquimur.
Practcrca hoc sacculo nostrae ecclcsiao solae
articulum iustificationis primique praeccpti do vera
in Deum fiducia puroquo cultu Dei, obscrvationo
quum in doctrina turn in usu sacramentorum ct
cacrcmoniarum caeterarum recte tenent et sinceriter
doccnt; solae et sacri ministcrii dignitatem et disciplinam
vero studio restituere laborant, légitima
ministrorum electione ac probatione, tum ctiam synodorum
censura revocata, quum in ecclesiis quae
papac adhuc scrviunt, quantum quidem attinct ad
publicam earum administrationem, vidcamus articulum
iustificationis prorsns obliteratum esse, apcrte
doceri ct gcri quae fidnciam in divos, in illorum
rcliquias, memorias, idola, in sacrificulorum iactatam
pietatcm sine vcrbo, in sanctimoniam, in opera,
in cacrcmonias et propi'ia ctiain facta, in purgatorii
denique quod finxerunt peccatorum expiationcm in
populo ita suffulserint ut ca fiduciam vivam Christi
plane ever tant: ministrorum ctiam ordinem in illis
ecclesiis impudentissimis adeo simonia et focdissima
sacrorum nundinatione vitaequo tanta spurcitia ct
ncquitia defocdatum ct proicctum esse totus orbis
déplorât: ut nulla unquam supcrstitio in administris
suis tantam pervcrsitatcm ct impunitatcm tulerit.
Quae quamvis immanissima mala praeterea
cumulant sacvissima et crudclissima perscquutione
omnium corum qui veram Christi doctrinam, purum
sacrarum cacrcmoniarum usum ct vitao rcliquam
disciplinam, hoc est, ecclcsiarum restitutioncm
rcdncerc annituntur.
Hortati itaque Karolum graviter sumus ut pcrpendcret
quid sit ad hosco tam flagitiosos ct impios
homines ac totius regni Christi eversorcs gravissimosquo
hostcs a nobis quoquo modo revcrti, ac prae
sc ferro tanquam scntiat apud illos doctrinam Christi
et admioistrationcm ecclcsiao cius habere tolerabilius
quam apud nos, illisque titulum ecclcsiao catholicao
conccdero, nobis schismatum crimen ct hacre-
8C0S impingcrc.
Horum itaque quum Karolum admoneremus
confessus est ingenue, ut et antea feecrat quam
ipsi ista obiccisscmus, so gravi infirmitatc magnaqno
quadam pcrturbationo pcrculsum ac praecipitatum
fuisse. Tcstabatur tamen se nunquam animo
a nobis seecssissc, tamctsi dum ei iam apud nostros
locus non esset corpore ad pontificios se contulisect.
Sc cnim, licet ad impiorum praclatorum dominatum
quoquo modo rcccpissct, non tarnen corum
impiac tyrannidi sed Sanctis potius Christi qui sub
illorum tyrannide dispcrsi sunt ct captivi tencntur,
ministcrium Christi exhibero et docere voluisso.
Itaque se in ista quamlibet gravi perturbationo atquo
infirmitate superatum a Domino esse, ut quamquam
apud adversarios constitntus nullum tarnen
articulum fidci sanacquo doctrinao nominatim sed
in quem 59 ) tantum omnem hacrcsin et crrorcm abiuraverit,
ncc uxorem suam abdicaverit, nullam
item impietatem docucrit, nee missas habuerit: verum
contra articulum iustificationis ca claritatc et
constantia privatim et publice asscruerit, ut ob id
subindo in nova discrimina incident mutareque loca
oportuerit. Et huius luculenta nobis testimonia oxhibuit,
inter caetera etiam cpistolam ad sc Badoleti
in qua nominatim ab illo reprchenditur quod fidem
et satisfactionem Christi rccte pracdicassct ct purgatorium
ct humanas satisfactioncs dissimulassct,
imo et damnasset. 60 ) Practcrca tostabatur se ob
id ipsum ad nos rediisse, id quod utiquo non potuerit
non perdurum esse carni suae, quum propter
tam gravem quae ei nobiscum intcrccssissct offensioncm,
tum etiam propter factam a nobis scccssionem,
quod vidcrit spe sua apud adversarios Christi
studinm in illis locis resuscitandi frustrari et a
praelatis, qui initio apud so animos instaurationi
ecclcsiarum baud iniquos prae sc tulcrint, nihil fere
exspectari posse, quam indies magis magisque se
muniro laborent contra omnium ecclcsiarum rcformationem
rcgniquc Christi rcstitutionem, quo ex
ista . . . . 61 ) ecclesiarum oppressione ct spoliatione,
quam nunc obtinent, ambitioncm luxumquo suum
diu queant foverc. Aicbat se non dubitarc, imo id
cxpertum esse, Dominum ubique multum populum
scrvaro, et sperare se Domino etiam apud adversarios
non piano inutilem fuisse: ita muitos illic puram
Christi fiduciam motos sua pracdicationo amplcxos
esse. Bed dum improbitatc praclatorum ct
monachorum loco Christi sinceriter praedicandi oxcludi
so viderct, non alia causa ad nos revcrtisso
quam quia apud nos et esso vcras ccclcsias Christi
et ministerium cius habcri sinccrum non dubitaret,
spcraretque fore sibi in nostris ecclesiis locum ubi
iuxta Christi doctrinam vi vero cum fratribus, his
facultatibus quas a Domino acccpissct quantulaecunquc
csscnt, ct commodaro aliquid posset. Nam.
si ita sibi iratus Dominus fuissct, ut traditu in
sensum rcprobum so cupiJitatibus carnis suao potius
quam regno Christi cedcro maluissct, fuisse
sibi oblatas conditioncs ab advcrsaiiis omni do gratia
Christi nihil sollicito haudquaquam pocnitendas.
Ad hunc itaque moduin Karolus nobis suum
casum et in co Domini misericordiam cxposuit,
oravitque per Christum veniam omnium quae vel
a nostris ecclesiis ad hostcs Christi sc conferendo
59) in gonere (?)
60) Cf. Tom. VII. p. 299.
61) vox dubia.