volumnis xxxviii. pars prior. - Archive ouverte UNIGE

391 EPISTO JAE 187 392
«t vero studio quaerunt. Fatebatur practerea Karolus
sc saepc admodum turbatum fuisse eo quod
vidcamur a reliquis ecclesiis quandam fecisse sccessionem
atquo petebat ut sibi cxponeremus quanam
ratione huius seccssionis crimen a nobis depelleremus.
Ad id ei dixiuius: societatcm unitatemque oeclosiai'iim
inter so constaro fide et confessione Christi
professioncquo doctrinao eius et usu vero sacramentorum
atque disciplinao communicationo, et nulla
ritmim aliorum vel cacrcrnoniarum conformitate.
Alioqui nee ccclcsiao postcriorum temporuin cum
ecclesiis apostolorum una ccclcsia esscnt. lam nos
pcrsistero in vera fide Christi, fidcique huius confessione
retinere sincoram Christi doctrinam, et sacramentis
ita ut ipse instituit uti, disciplinam Christi
membris libontcr admitterc, ct omnia in vicem quoque
libontcr pracstaro ac pruestituros esse omnibus
qui illam a nobis suscipcro volunt. Pcrmanere igitur
nos in vera societate ct unitate ecclesiae et corporis
Christi cum omnibus ecclesiis et privatis etiam
christianis, qui hoc, quod dicuntur, vcre sunt. In
erroribus utiquo quos in doctrina, et superstitiono
quam c ritibus, simonia et pervorsitate quam o rninisteriis
ecclesiae repurgavimus, non esse suam ccclesiarum
societatcm et veram Christi communionem.
Itaquo ncc in ritibus illis, qui ut nullo vcrbo
Dei vel probato cxcmplo ecclesiis obrcpscrunt ita
superstition! pcrniciosissiinao scrvicrunt, quos utique
submovcro penitus debuimus potius quam corrigcro,
dum illud instaurandae apud nostros religioni
conducibilius esso, quam hoc deprchenderemus.
Et ut plcriquo ritus, quos submovimus sine
dctrimento religionis, rctincri potucrint, nullos tarnen
omnino sustulimus, qui non sint ex earum rcrum
generc de quibns nos nemo iudicaro debet,
Coloss. 2, ct quarum rcrum libcrtatcm ccclcsiao sibi
inviccm semper pcrmiscrunt, dum a veris pastoribus
administrarcntur, et quae ncc hodio in ecclesiis
codem [modo] non scrvantur. Nullam igitur nos
ab aliis ecclesiis Christi, quae id vero sunt, sccessioncm
fecisso, scd pscudocpiscopos cum papa suo
nostras ecclcsias et nos ministros earum indicta
causa abiccisso ct hacrcscos iniquissimo condemnasse.
Proptcrea quod a rcccpta vcritato Christi
et instituta regni cius apud nos instaurationo vellemus
ad ipsorum mendacia. * 3 )
Et vero quia Carolus semel in administrationo
purioro evangelii quam profitcmur fuit, et hinc rursus
ad cardinales quosdam et alios papao addictos
prao^atos seso rcccpit, remittiquo sibi a pontifico
romano petiit, quod apud nos tanquam apud hacrcticos
ac schismaticos fuissct, id quod bulla Pauli
53) Errorem hie latere patet, sed guis sit, tibi investir
gandum permittimus.
tertii, 54 ) quae ipsi impetrata et erga eum cxemtioni
demandata est, nos iam admonuimus hominem,
ut agnoscerct scrio quam graviter Christum
et eius ecclcsias hac a nobis ad papao dominatum
reditione nostrarumque ccclcsiaruni et ministrorum
earum criminatione offendisset. Nam licet in nostris
ecclesiis multum sit adhuc infirmitatis, ut quae
ex gravissima ilia dissipationo papao romani tyrannido
festa AA ) nondum soso plane recepcrunt, ncc
possunt illico omnes eadem enodaro ininusquo pari
dexteritate explicare in vita quoque subindo a nobis
ipsis et nostris admittantur , 68 ) datum
tarnen hoc nostris ecclesiis est, ut nullum omnino
dogma nostrao religionis sit quod non ignata 57 ) fide
teneant et constanti simplicitato profitcantur.
Testis est nostra confessio Cacsari in Comitiis
Augustanis exhibita ct alia nostra scripta. Crcdimus
cnim confitcmur ct pracdicamus Dcum unicum
in essentia, trinum pcrsonis, patrem, filium ct spiritum
sanctum. Patrem ingenituni, filium a patro
ab aeterno genitum verum [Deuvï] do Deo vero,
spiritum sanctum procedentcm a pâtre et filio, item
eiusdem cum patro et filio naturae et essentiao.
Et filium carncm nostram assumpsissc, cundemquo
verum Deum et homincm vera sua morte peccata
nostra expiasse mortemque nostram destruxisse, sua
resurrectione veram iustitiam et vitam aeternam
restituisso. Et quum coelos ad dexteram patris
consccndissct, rex et dominus et instaurator omnium,
spiritum sanctum paraclctum ccclcsiao suae
misissc huiusque vi et donis ct tcstium ministcrio
ecclcsiam sibi collcgisse, collcctamquo per omnia
saccula servare, quam ut corpus suum ipso caput
eius praesens pracscntia regit, sanat, instaurât per
doctrinam, sacramenta ct disciplinam suam, in qua
sola rcmissioncm peccatorum et veram poenitcntiam
cxhibct, ct spem futurao et beatao vitao confirmât,
quam ct penitus restituet puramque sistet sino omni
macula ct ruga, tradens regnum suum \die?~\ reparations
Deo et patri ut Dens iam sit omnia in omnibus.
Quum autem gloriosus et toti mundo in
nubibus coeli et maiestate patris conspicuus apparucrit
iudex vivorum et mortuorum, singulisque
secundum sua mérita rependerit: vitam aeternam
\iis] qui vera ipsi fide, quae non potest non per
caritatcm efficax esse, crcdidcrunt, 48 ) iis vero qui
in cum hac fido non credidorint acterna supplicia.
Hacc ct quaccunquo ab his primis religionis nostrae
capitibus pendent, consonticntes cum uni versa ec-
54) deest verbum.
55) tucta. (?)
56) deest aiiquid.
571 inunotii (?)
581 sic textum restituitnus non omni ex parte sanabüem
Codex exhibet: rependerit. vitain aeternam. Qui vera etc.