volumnis xxxviii. pars prior. - Archive ouverte UNIGE
volumnis xxxviii. pars prior. - Archive ouverte UNIGE
volumnis xxxviii. pars prior. - Archive ouverte UNIGE
Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
387 EPISTOL. AE 187 388<br />
Respondimus: Si nihil admisceretur supersti-<br />
-tionis, et symbolum illud tantum ad confirmandam<br />
orationem fidei a Christo cuncta petentis et exspectantis<br />
adiungeretur, nihil in eo damnaturos esse..<br />
Turnen quia nee ista epistola plane autoritatem<br />
apostolicam habet nee a prima ecclesia intqr solennes<br />
et communes omnibus ecclesiis caeremonias unctio<br />
haec numerata esse dicitur, testati sumus ita earn<br />
aliis ecclesiis nos permittere retinendam, ad commendandam<br />
pure unctionem Christi, ut invicem<br />
contendamus nunc ecclesiis concedi ut earn praetermittant,<br />
postquam superstitioni, hoc est, fiduciae<br />
operis externi tantopere servivit, et apud nostros<br />
homines apostolica simplicitas sic recepta sit et<br />
adametur, ut non queat facile ista unctio promovendae<br />
fidei in Christum apud nostros servire : sicut<br />
nee pleraêque aliae caeremoniae et ritus, quos tarnen<br />
non infitiamur a veteribus, donis Christi commendandis,<br />
pie adhibitos. Ea 41 ) iam constat, nullis<br />
prorsus symbolis aut caeremoniis locum in ecclesiis<br />
dandum esse, quae non ut verbum evangelii per<br />
auditum, ita ipsa per oculos et alios sensus testimonium<br />
redemptionis Christi suo modo et pure<br />
confirmet. 42 )<br />
Art. 9. 48 )<br />
Ad haec Karolus referebat: sibi satis esse si<br />
istiusmodi ritus non ut per se impii damnentur, in<br />
abusu eorum se quoque agnoscero plurimum impietatis<br />
admissum esse et hodie admitti.<br />
Art. 10.<br />
Rogabat deinceps D. Karolus de invocatione<br />
sanctorum qui cum Christo coelesti pace fruuntur,<br />
an iudicaremus si ecclesiae Deum invocent, ut<br />
illorum pro se preces dignetur exaudire, etsi quis<br />
ex hoc voto ad ipsos etiam verba faciat, non<br />
quidem ea opiuione tanquam ipsi ea verba audiant,<br />
sed quemadmodum quis in vehementi cogitatione<br />
de amico etiam non 44 ) hic agente, absente tarnen,<br />
incipit apud se quasi cum illo loqui, ad eum tanquam<br />
praesentcm, postquam animo iam praesto est,<br />
verba dirigcre.<br />
Ad ista respondimus: nos optare ut ecclesiae<br />
satis habeant memoriam sanctorum eorum, do qui*bus<br />
nobis certae historiae exstant, sic celebrare ut<br />
populus opus et redemptionem Christi in illis magis<br />
cognoscat et pleniore fide amplectatur, imitationeque<br />
fidei eorum amplius accendantur.<br />
Nam per qualemcunque opinionem de illorum<br />
pro nobis apud Deum intercessione (initio enini<br />
41) sic!<br />
42) confirment (?)<br />
43) Numerus hic evidenter /also appositus.<br />
44) etiamnum (?) ». e. adhuc superstite.<br />
nil aliud quae 44 ) pater per Christum orabatur ut<br />
sineret illorum apud se preces, quas pro nobis facerent,<br />
valere) ea superstitio et impietas inveeta est,<br />
ut 46 ) illa, si non superavit, certe aequavit tarnen<br />
abominationem ethnicorum. Sed ita solet evenire<br />
ubi tanti fiunt quae nullo adeo Dei verbo vel probato<br />
etiam sanctorum quos scriptura commendat<br />
exemplo, suseipiuntur. Et quisnam qui Christi<br />
apud patrem pro nobis intercessione rite fidat, eiusquo<br />
pondus rite intelligat, possit de intercessione<br />
divorum sollicitus esse? Ut enim hie nobiscum<br />
agentes sanetos hortamur ut pro nobis orent, alia<br />
ratio est: communicamus adhuc tota vita cum illis<br />
in qua prim um esse debet ut in nobis et illis nomen<br />
Domini sanetificetur et urgent 47 ) eius amplificetur.<br />
Indo fit ut quum eos vere praesentes verbis, vel<br />
absentes Uteris oonvenimus, votum istud primum<br />
omnium nominis Dei sanotificandi merito proferamus,<br />
utque illorum est eodem voto ad quamlibet occasionem<br />
inardescere, commodum hortamur eos in ea<br />
re ad officium et petimus ut pro nobis preces<br />
fundant. Cum iis autem qui hinc discesserunt,<br />
etiamsi nihilominus nostra 48 ) sint, et optent nobiscum<br />
nos 8ccum ad imaginem Dei plene restitui,<br />
tarnen nullam cum eis vitae praesentis communionem<br />
habemus.<br />
Quare quum nullo etiam scripturae vel oraculo<br />
vel exemplo hue invitemur, haud facile sine immunita<br />
49 ) aestimatione et fiducia intercessionis Christi<br />
quisquam de invocatione divorum tarn sollicitus<br />
fuerit eiusque desiderio sie inarserit, ut ipsos tanquam<br />
praesentes et se audientes appellet, maxime<br />
quum de Christi intercessione earn promissionem<br />
habeamus, nos quidquid in nomine eius rogemus id<br />
etiam impetraturos esse. Si igitur de Christi patrocinio<br />
rocte sentimus, de divorum preeibus pro nobis<br />
qui possumus tarn anxii reddi ut, ceu extra nos<br />
positi, ipsos tanquam coram essent alloquamur?<br />
Et quare etiam unurn et alteram potius quam<br />
omnes? Ut autem excessum affectus huiusmodi in<br />
privatis uteunque excusaremus, qua ratione transferre<br />
autem liceat in publicas preces ecclesiae, quae<br />
ita institui debent ut sint privatis preeibus certissima<br />
régula et exempla purissima? Nos alia ratione excusandos<br />
D. patres de ista divorum appellatione<br />
putamus. Natura ita comparati sumus ut dum<br />
laudes tarn eximias divorum vol ipsis 50 ) celebramus<br />
vel audimus celebrari ab aliis (uti saneti pratres in<br />
45) quam?<br />
46) Ante hanc particulam quae etiam soloecismum comitem<br />
aecum ducit, aliquid excidisse videtur.<br />
47) sie. In mar g ine iam olim aliquis etnendavit:<br />
regnnm.<br />
48) nostri.<br />
49) imminnta.<br />
50) ipsi.
Change language