volumnis xxxviii. pars prior. - Archive ouverte UNIGE
volumnis xxxviii. pars prior. - Archive ouverte UNIGE
volumnis xxxviii. pars prior. - Archive ouverte UNIGE
You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
381 1539 OOTOB. 382<br />
bare ut mimstri veniam peccatorum hoc symbolo<br />
facta peccatorum exomologesi petentibus addicant,<br />
ita ut maiores nostri et ecclesia Christi soliti sunt<br />
facere. Videmus enim Dominum Ohristum et omnes<br />
ministres eius quum veteris turn novi testamenti<br />
hoc symbolo impositionis manuum, tanquam generali,<br />
ad reddendos homines certos de favore ac beneficiis<br />
Domini adque ea ministerialiter exhibenda usos fuisse.<br />
Dominus sane precando et manus imponcndo, favorem<br />
patris et donum redemptions, quam parabat,<br />
contulit. Ita apostoli eodem signo tradebant spiritum<br />
Samaritanis et sanitatem aegrotis, sic et donum<br />
spiritus sancti iis quos praeficiebant sacris ministeriis.<br />
Mose quoque Iosuae împositis manibus initiavit.<br />
ltaquc hoc signo ad exhibenda ea dona Domini,<br />
quorum habeinus certas promissiones, uti ecclesias<br />
salutariter posse iudicamus, quamquam de eo nee<br />
Domini nee apostolorum mandatum exstet: quod<br />
enim Dominus et apostoli tum ecclesia vetus sic<br />
isto symbolo usi sunt, id nobis satis ostendit quid<br />
hac in re non 1M ) probetur et queat a nobis utiliter<br />
usurpari. Quia scimus et ecclesiis hanc libertatem<br />
esse, ut commendandis promissionibus Domini firmandaeque<br />
in eas fidei quibusvis etiam signis uti<br />
possint, modo ea ad commendandas promissiones<br />
Dei et fidem in his roborandam vere faciant nee<br />
quidquam vel superstitionis aut offendiculi secum<br />
trahant. Sed nee de appellatioue sacramenti nos<br />
pugnare testati sumus, quandoquidem tot praeclarae<br />
nobis a Domino promissiones factae sunt, nos ab<br />
ipso bonum spiritum et dona atque facultates spirituales,<br />
et quibuscunque opus sit ad bene exsequendum<br />
quae ipse iniunxit, siquidem fide oremus, iinpetraturos.<br />
lam ministrorum Christi atque dispensatorum<br />
mysteriorum eius et 20 ) hasce promissiones verbis et<br />
signis confirmare credentibus et ipsa haec dona<br />
nomine Christi exhibere. Nam Dominus hos vult<br />
esse administres spiritus, peccata remittere et charismata<br />
sua dispensare. Inde est quod Paulus scribit<br />
ad Timotheum: donum praedicandi evangelii datum<br />
ipsi et ei inesse per impositionem manuum presbyterii.<br />
Divus quoque Augustinus in 2. contra cpistolam<br />
Parmeniani libro Ordinationen! sacramentum vocat:<br />
quum enim probare vult, haeresi ut non baptismum<br />
ita nee ius dandi baptismi amitti, hanc rationem<br />
adfert quia utrumque sacramentum sit et quadam<br />
consecratione utruinque homini detur, illnd quum<br />
baptizatur, istud quum ordinatur, ideoque in ecclesia<br />
catholica neutrum liccre iterari.<br />
Respondimus igitur Carolo, nos neque si ecclesiae<br />
ista symbola ita ut pracmisimus usurpent, neque<br />
etiam si sacramenta vocent repugnare, sed studere<br />
etiam ut ubique ad euui modum rostituantur : tahtum<br />
19) nunc? vel fortasse: com . . .<br />
20) lege: est.<br />
ut absit omnis superstitio, meritique et virtutis<br />
Christi, qui caput ecclesiae suae in ea omnia suo<br />
ipse spiritu virtuteque perficiet, obscurâtio, et confirmandis<br />
promissionibus illius excitandisque animis<br />
ad suscipieuda ipsius dona vera fide omnino facient, 2 ')<br />
nee dicantur facere quum re vera serviant superstitioni.<br />
Cur enim damnaremus in se quod Christus<br />
et apostoli tanta religione observarunt? Quapropter<br />
in plerisque nostris ecclesiis ministri impositione<br />
manuum ordinantur et a peccatis qui ea confessi<br />
sunt et veniam petunt absolvuntur, sed et confirmantur<br />
iarn eodem symbolo qui de religione instituti<br />
coram ecclesia professionem Christi publice faciunt:<br />
quum in ecclesiis papae adhuc servientibus pro vero<br />
istius symboli usu nihil quam abominanda quidem<br />
superstitio et ludibrium quoddam exhibeatur praesertim<br />
in confirmatione.<br />
Art. 6.<br />
Monebat deinceps Carolus de confessione et<br />
absolutione privata, videri sibi (aiebat) et has debuisse<br />
in ecclesiis retineri et propter erudiendos<br />
qui in cognitione religionis rudiores adhuc sunt, et<br />
propter confirmandos eos qui habent conscientias<br />
gravius perculsas. Magni enim debet esse nobis<br />
quod Dominus dicit: Quorum remiseritis peccata,<br />
iis ea remissa erunt etc. Nam videri sibi Dominum<br />
his verbis quoddam in ecclesia instituisse tribunal<br />
de peccatis iudicandi, eoque inde vel remittendi vél<br />
retinendi.<br />
Ad hoc diximus: magni quoque haberi hanc<br />
Domini sententiam et quaecunque de remitfendis<br />
peccatis ministerio ecclesiae in evangelicis Uteris<br />
exstant, eoque docere nos, neminem extra ecclesiam<br />
et contempto eius ministerio remissionem peccatorum<br />
percipere posse. Sed adiecimus hunc in veteri<br />
ecclesia ordinem observatum fuisse, ut cum remissione<br />
peccatorum primum baptismate exhibuissent. 22 )<br />
Nam quae eo primum peccata abluuntur, turn remittendi<br />
peccata ministerium praeterea praestarent<br />
quum ii qui in graviora peccata lapsi ea vel postquam<br />
abstentione fuissent correcti vel antea se peccasse<br />
coram ecclesia confessi et veniam admissi ab .<br />
ecclesia precati essent. Ut vero occulta admissa<br />
quispiam sacerdoti aperiat neminem adactum fuisse,<br />
quod ex scriptis sanctorum patrum et ecclesiastica<br />
historia abunde cognosci potest. Id enim satis<br />
apparere plerosque, quos iudicii divini metus plusculum<br />
agitabat, ultro etiam occulta sacerdotibus<br />
aliquo modo confessos fuisse et aliquod ab eis poenitentiae<br />
exercitium suscepisse, cum consolatione<br />
absolutionis. Nam quum hi vidèrent quanta se-<br />
21) faciant.<br />
22) Locus desperatus. Haec et seguentia Oedipo opus<br />
haberent, et probabüüer nonnulla interciderunt.
Change language