volumnis xxxviii. pars prior. - Archive ouverte UNIGE
volumnis xxxviii. pars prior. - Archive ouverte UNIGE
volumnis xxxviii. pars prior. - Archive ouverte UNIGE
Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
355 EPISTOLAE 175—177 356<br />
hoc accipite, si me a vobis pro fratre haberi vultis,<br />
ut solida sit inter vos quae tan to nomini respondeat<br />
coniunctio, ne ministerium illud repudietis quod pro<br />
vestro commodo et ecclesiae salute coactus fui approbare<br />
sine ullo gratiae vel metus hominum respectu.<br />
Quia vero totum illud tempus quo fidelis<br />
et pius collega meus in Domino hic fuit, quia mihi<br />
per ordinarias occupaiiones licuit, colloquendo con-<br />
8umptum est, non potui vobis plonius scribere, ut<br />
volebam. Qnare sic inter nos convenit, ut ego quidem<br />
paucis traderem vobis rectam viam quam hic<br />
teneretis, ipse autem prout expedire iudicaret vos<br />
ad officium coram adhortaretur. Hie igitur vobis<br />
amantissima salute a me adscripta, Dominum Iesum<br />
oro ut vos sancto suo praesidio protegat, vos<br />
suis donis magis ac magis cumulet, vestram eccle-<br />
8iam in rectum ordinem restituât, ac vos in primis<br />
spiritu suae mansuetudinis impleat, ut in vera animorum<br />
coniunfitione omnes ipsius regno promovendo<br />
nos impendere possimus. Argentinae, 25.<br />
Iunii 1539.<br />
Vobis deditissimu8 I. C.<br />
176.<br />
TOSSANUS CAL VINO.<br />
Silentium diuturnum excusat. Calvini exsilium<br />
deflet. Narrât quid sibi acmderit in recenti itinere<br />
cum curato aliquo Sabaudo, et quomodo vix pessima<br />
quaeque effugerit. Addit quaedam de rebus privatis.<br />
(Ex autographo bibl. Genev. Cod. 110, fol. 155.)<br />
Piis8imo ac eruditissimo viro Ioanni Oalvino<br />
fratri suo in Christo Iesu colendissimo<br />
Argentorati.<br />
Gratia tibi et pax a Deo pâtre et Domino nostro<br />
Iesu Christo.<br />
Carissime et observande frater! Quod rariu8<br />
ad te scribam non tarn in causa sunt occupationes,<br />
quam innata quaedam mihi negligentia in<br />
retinendis amicis, quanquam nos firmiore vinculo<br />
iunxerit Dominus, quam ut uteris simus retinendi.<br />
Precor saepe Dominum Deum ut te eo vocet ubi<br />
maior possit esse proventus tuorum laborum quam<br />
istic, si tarnen hodie ulla sit spes fructus ac rosipi8centiae<br />
in hoc perdito ac deplorato saeculo. Principes<br />
no8tri obliti sunt Domini, nee ulla vera habetur<br />
gloriae Dei, pauperum et aequitatis ratio, sed<br />
cuivi8 licet quidvis impune. Foris relinquuntur<br />
rustici sine pastoribus in medio luporum. Hie domi<br />
populus satur est cibi coelestis, imo fastidit et con-<br />
temnit, nee est qui vere meditetur de emendanda<br />
vita, sed relicto timoré Domini sequitur quisque<br />
viam suam malam, ut mihi praeclare facturi viderentur<br />
pastores, et magno cum fructu, si non hic<br />
solum, sed et alibi quoque, ubi tantum vident verbi<br />
Dei contemptum, excusso pulvere pedum suorum<br />
alio sese conferrent. Nee dubito quin tuus et Farelli<br />
abitus Gebennatibus vehementer profuisset, si<br />
ad tempus iterum destituti fuissent pastoribus, nec<br />
fuissent qui sose temere (ne dicam impie) huio<br />
muneri ingessissent. Cogitassent illi nimirum quid<br />
fecissent, et poenitudine dueti rediissent ad Dominum,<br />
flagrantioribus animis verbum Domini et vos<br />
recepissent pietatique studuissent quam unquam antea.<br />
Sed ut mundus totus est in malo constitutus,<br />
ita varus videmus argumentis multos hodie currere<br />
non missos a Domino, qua re nihil puto esse pernicio8ius<br />
in ecclesia Christi.<br />
Intellexisti puto Sabaudum quendam impostorem<br />
curatum (ut vocant) de Monroy ') in hac vicinia<br />
praedicare, falsaque et ementita sanctitatis<br />
specie multis imponere. De quo quum hic rumor<br />
varius spargeretur, et alius diceret favere evangelic,<br />
alius adversari, ut certo scirem quid esset in homme,<br />
volui clam ad eum proficisci, colloquendi gratia<br />
et audiendi sermones eius. Caeterum quum illuc<br />
venissem, celebrabantur exsequiae nobilis cuiusdam<br />
defuncti, ad quas multi nobiles magnaque sacrificorum<br />
colluvies confluxerant, quibus mox non<br />
absque vitae periculo proditus fui, adeo ut nisi<br />
nobiles magis faventes habuissem quam sacerdotes<br />
vix domum salvus rediissem. Sed quum primores<br />
mihi graviter interminati fuissent ne quid novarem<br />
aut loquerer adversus religionem illic susceptam,<br />
permiserunt ut impostorem illum concionantem audirem,<br />
me id petente et orante. Et quoniam sciebat<br />
ille me adesse, ubi missam defuncto celebrasset,<br />
concionem habuit ex professo adversus eos quos<br />
mundus vocat Lutheranos, et veritatem, in qua<br />
universam impietatem papisticam confirmavit, utpote<br />
autoritatem papae et sacrificorum, cultum sanctorum,<br />
imaginum, purgatorium, missae sacrificium<br />
et alia id genus, sed argumentis tarn futilibus ac<br />
frivolis, ut tester Dominum Deum me nunquam<br />
audivisse hominem non solum magis blasphemum<br />
sed miserius ac ineptius concionantem. Iactabat<br />
palam suam sanctimoniam ac poenitentiam. Dicebat<br />
Virginem nobis invenisse gratiam apud Deum.<br />
Et ut missae sacrificium populo magis commendaret,<br />
negabat Christum fecisse satis pro peccatis nostris,<br />
sed ea nobis expianda esse sacrificiis et poenitentia,<br />
hoc est, ut ipse exponebat, corporis macéra- •<br />
tione et ieiunio. Quae quoniam blasphemiae vebe-<br />
170. 1) Hune {Hum ipsum prophetam esse wspicamw de<br />
quo plura dicet ipse Noster ad fimem huius cumi (N. 202).
Change language