volumnis xxxviii. pars prior. - Archive ouverte UNIGE

343 EPISTOLAB 170—171 344
«iscws, 8 ) qui arbitrator aliquid illi dandum ex exuviis,
ob fidelem illius exspectationein, quam vana
quidem spe sustinuit. Nee dubito quin noster
Lod
4 ) illi quidquam legasset, si modo eius
memor fuisset. Ipse vero ita moleste ferens discessum
huius, 5 ) ne de ea cogitabam quidem, totus in hoc
incumbens, ut hominem a tarn importuno cursu
revocarem: adeo ut secederet ad conscribendum
quod catalogo suorum addidit testamentum, quo
medietatem Calvino ac fratri eius 6 ) donat, alteram
vero pus et indigenis fratribus arbitrio Papillionis,
Petri a Fonte et mei disportiendam. Priori vero
testamento (quod dum Valdenses tecum aditurus
esset 7 ) conscripserat) medietatem omnium Ioannae
legarat. De me taceo, cui alteram dederat partem.
Nunc autein très libros, quos in animi mei monumontum
adservaturus sum. Animum quidem meum
voco ilium, quum proprio corpore inibi esset ferme
carior. Utinam sanguine tantum ecclesiae ministrum
revocare lfceret. Dominus tales nobis suscitare
dignetur, nunc maxime necessarios; Ex iis
quae scripsisti de penuria Calvini nostri (quod
m .... s ) vocas colligo . . . esse animum,
librorum partem .... et f'ratris . . . curare vehendam
(quod taediosissimum quidem ac supervacaneum
videretur), verum divendendam potius. Sed
quum provinciam id peragendi mibi non tradiderit,
quod sciam, nondum id aggredi ausus sum. Conatus
sum tamen (quamvis aegre) decern coronatos
hos extorquere ab oeconomo nostro, quos Frumento
fratri tradidi in praesidium sive succidium pii Calvini
nostri tantisper, dum ille significant quid sit
agendum. Tu igitur curabis bos ad ilium una cum
uteris tuto perferendos, monebisque, si placet, ut
schedulam mittat in testimonium. Decrevi enim
dispositis omnibus (quantum dederit Dominus) iuxta
testatoris ac duorum fratrum voluntatem tuumque
consilium, omnia in iudicio comprobanda et in perpetuum
testimonium literas excipiendas curare, ne
quis mihi aut meis bac in provincia, ut fieri solet,
impingat. Rescribe igitur de buiusmodi, precor,
quam mature poteris: sunt enim aliquot fratres librorum
copiam empturi, sed diutius remorari vix
possum illos.
Ton. 8. Maii 1539.
Tuus Ohristoforus Libertetus.
3) Fortasse Fr. Bivius (Martoret du Bivier) V. D.
M. in Moudon et Morat, olim Liberteti eollega dum hic Bolae
ministerio fungebatur. Hermmj. II. 454, III. 215.
4) Charta deficit. De Lodovico (Olivetano) vide N.
166, not. 2.
5) Olivetani iterum Ituliam petentis, condito testamento.
6) Antonio, qui Ioannem sequutus erat, in Helvetiam
se recipientem, rémanente tertio fratre in Gallia.
7) Herzog, Waldenser p. 333. Herminj. II. 448 et
ipse Ohvetanus in Praef. Biol.
8) Charta lacerata.
Castillanum (ut vocant) valoris 10 florenorum
huius monetae cum 4 coronatis tantum extorquere
potuimus : ubi plures nactuB iuero mittam cum Uteris
quas retineo, falsus ab oeconomo.
171.
CALVINUS ZEBEDAEO.
Monet ne nimius sit in concordia circa rem sacramentariam
impugnanda vindicandoque puro puto
Zwingliano dogmate. Buceri conamina défendit, suam
ipsius sententiam iam pridem in mediant et moderatam
docendi formulam inclinasse affirmât.
(Exstat manu amanuensis Hottingcri scripta in Bibl. civ. Turicensi
olim Epp. T. XI. nunc. F. 46, p. 631, unde habuit
Simler vol. 46. Edidit Henry T. I. App. p. 43.)
Ioannes Calvinus ad Zebedaeum ecclesiae Orbanae
fidelem ministrum.
S. Literae tuae quum aliis de causis me conturbarunt,
turn vero animum meum vehementer
ideo perculerunt, quod te adhuc tantopere a concordia
abhorrere video, ') quam putavi esse isthic
apud omnes rife stabilitam. Quia tamen hunc affectum
non videris absque ratione induisse, de iis
quae obiccisti satisfacere tibi primum ut potero conabor,
deinde causam ipsam obiter delibabo. Dicis
eos viros, quorum ingénia et corda tantopere commendo,
suam autoritatcm apud plerosque quos nosti
levés et graves élevasse. Istud quidem fatcor. Sed
quo merito? Utinam non suo, inquis. Atque vide
ne iniuriam facias servis Christi, de quibus ita maligne
suspicaris, quum nullam ipsi tibi causam praebuerint.
Ita se gessit in negotio concordiae Bucerus,
ut multi clament sibi displicere eius actiones,
nemo vol minimum apiculum 2 ) notet in quo peccaverit.
Scio qualcs de eo querimoniae passim apud
eos audiantur qui concordiae reclamant. Verum si
propius inquiras, constabit esse meras criminationes.
Si adeo ex facili damnamus hominem, tot
eximiis dotibus instructum, et cuius ministerio Dominus
ad res praeclaras usus est, quid iis obsccro
fiet qui nullo adhuc specimine se approbarunt?
Quod si indulgere tibi pergis immerentes premendo,
non tamen efficies ut non sinceros esse et sentiam
et pronunciem, quorum sinceritatem oculis video.
171. 1) Cf. N. 165, not. 1. Hundeshagen, p. 142. Ruchat,
V. 128.
2) articulum H.