volumnis xxxviii. pars prior. - Archive ouverte UNIGE

303 EPISTOLJ
Suo Calvino quam carissimo in Domino
Argentorati.
8. Scripsi et multis, nee puto aliquid superesse,
nisi forte post abitionem nuncii literas Conzeni
exciperem, quibus testatur gratissimas meas fuisse
respondetque amicissime. Zebedaeus ') saricte affirmât
vultum, yocem, gestum et quidquid erat in nomine
mire propensum in nos animum prae se ferre,
idque certe credo. Sed quanto felicius literae ceciderunt
apud Conzenum, tanto infelicius apud Paderium.
Egi apud Viretum ut urgeret negotium, et
nunc apud Grynaewm ago. Istic non est quod adnitar
quum sciam, rem cordi esse quam maxime,
ac rursus te praesente quis alium velit hortatorem?
Sed res supra quam credi potest maturam expetit
actionem: quo plus differtur, eo plus malorum secum
affert. Sonerius miserrime dilaniatur. Tuae
literae ipsi plurimum obfuerunt. Yarie a variis acceptae.
Sed habes fratrem a quo omnia: nimirum
tandem indicatum, et id satis clare, migrandum sibi
fore a Gymnasio, nescio an ex urbe. 2 ) ' Sic potes
intelligere quam sint dissipanda, imo dissipata omnia.
Mederi qua possit via, novit Dominus: tarnen
piorum est modis omnibus contendere, turn precibus
tum alias. Non dubito te tuo in re hac fungi
officio. Quod ut instantius perficias rogo. Nos omnia
impetrasse apud senatum, puto te intelligere.
Sed id superest ut fiat. Ooenas celebravimus duas,
alteram die dominica, alteram die nativitatis, neutram
eo qui decet ordine, nee reverentia et honestate.
Priorem ego dominico, quae famulis porrigebatur,
quae paulo fuit compositior secunda. Sic fuit
miser populus formatas ut redire non possit. Pestes
quae nos vexant ac turbant anathemate sunt
peroussae. Capunculus quid diceret nesciebat. Sunt
et pauci non per ostium ingressi. Causam Domino
committimus. Quam est necessarium ecclesiam restitui,
ut addecet, doctrina et disciplina. Zebedaeus
admissus fuit in pastorem Orbanum. Comes iam
Bernae egit mensem. 8 ). Viretus solus totum Lausannae
nunc onus gestat. Legit et concionatur in
dies. Sic feriatur in primo anno 6uarum nuptiarum.
4 ) Liberatus est nuper vinctus qui tristem
154- 1) Andreas Zebedaeus ex Flandria oriundus, pastor
Orbae nuper admissus, Conzeni literas FareUo attulis.se vvdetwr.
De eo vide Mem. de Pierrefleur p. 186.
2) Sonerius rêvera a Senatu sub finem Decembris
1538 munere abdicatus et urbe pulsus fuit.
3) Beatus Comte pastor Lausannensis apud Senatum
Bernensem accusatus aliquod tempus m vmculis egit, sed
causa cognita mense Augusto 1539 honorifice restitutus est.
A. 1546 munere se abdicavit etstudiis se dédit medicis. Buchat,
V. 122, 297. Caeterum de ilia captivitate hie loqui
FareUum, affirmare non ausimus. Vide infra N. 183.
4) Hoc ipso anno 1538 duxerat Elisabetam Tortus
Orbanam quae obiit a. 1546.
Ï 154—155 304
egit vitam pane tantum et modica sustentatus aqua.
Tantam fert esse inhumanitatem ut nisi post seoundam
post meridiem ieiunium non frangant: pareissime
datur aqua, panis adhuc parcius. Mirum omnes
non perire. Servat suos Dominus. Vix posset
quis referre ut agatur cum Ludovico Gratianopoli.
Scis quamdiu egerit in vinculis ob literas imprudenter
redditas. Sunt et alii non pauci. Quae vel
saxea frangi pectora tanta miserorum calamitate
debeant? Qui possunt christiani censeri qui non
affioiantur, ac patrem orent, ac pro viribus non iuvent
ita omni humano destitutos auxilio? Ages pro
viribus ut ipsis succurratur. Sonerius multa refert
se impetrasse: quod et alias dicebat, verum nihil
experimur. Dominus suis adsit. Vale bene ac salvere
iubeto omnes, Capitonem, Bucerum, Sturmium,
Fimum, Machartum, Staynerum, Casparem, et alios
quos optarem festinare ad opus Domini. Neocomi
27. Decembris 1539. 5 )
155.
Parellus tuus.
LES MINISTRES DE GENÈVE AU SÉNAT.
Ils se plaignent d'être en butte à des calomnies
de la part de gens qui les traitent d'infidèles et de
papistes. Ces calomnies ayant trouvé de l'écho jusque
dans le sein du Conseil, ils demandent des explications,
Us exigent qu'on les mette en présence de ceux
qui les accusent et finalement ils offrent leur démission.
(Archive! de Genève. Pièces historiques. — Knchat, V. 512
et Buiv.)
Magnifiques Seigneurs, nous avons tousiours
estime que fussiez certains de la fidélité de nous en
nostre ministère evangelique et que ne vouldrions
iamais dire ne prescher chose auloune que ne fussions
bien certains qu'elle seroit réglée par la parolle
de Dieu. Et ce pensions nous tant parce que
les magnifiques Seigneurs de Berne vos bons amys
et combourgeois nous avoient reputez et reputent
telz ainsy quo bien avoient cogneu, et a la vérité
telz sommes nous. Que par ce aussy qu'a ceste fin
avons este demandez par vos seigneuries. Nous
5) Quum iam ex supra dictis evidentissime appareat
hanc epistolam a. 1538 fuisse scriptam, hic satis habemus
monuisse turn temporis novum annum a nataUbus Domini
auspicandi morem obtmuisse apud plerosque.