volumnis xxxviii. pars prior. - Archive ouverte UNIGE

XLIY EPISTOLAE.
nobiscum communicavit. Oantabrigiae nonnulla hue pertinentia exetare ex Anglorum libris editis didicimus,
in quibus tarnen subsistere nolentes novam investigationem et si opus fuerit collationom faoiendam
curabimus.
Denique etiam in Polonia et Lithuania quasdam fortasse Nostri epistolas delitescere suspioati,
viros doctos academiae Petropolitanao per clar. amicum, Carolum Frommann, ecclesiae Lutheranae in
imperio russico summum episcopum adiimus, sperantes fore ut hac via certiora edoceamur. Yeruih
haec peroontatio irrita fuit neque sciscitantibus quidquam vel luois vel incitamenti allatum est.
§. X.
DESIDERATA.
lam tu ne credas, benevolo Lector, tanta in evolvendis innumeris codicibus et oonquirendis
undique doeumentis adhibita diligentia id effectum esse, ut tibi Oalviniana omnia quae hodieque supersunt
in hoe nostro thesauro coacervata offerre possimus, neque fieri posse ut posthae aliquis felix
reporter eundem supplementis augeat, nostram vero, si qua fuerit, laudem gloriosus minuat. Tantum
abest ut huic yanae fiduciae indulgeamus, ut potius ultro et libère oonfiteamur, eiusmodi auctaria
exspectanda esse, non quidem multas pro sua quodque parte in medium prolatura reliquias, sed raras
aliquas schedulas, quasi rorationem guttatim'ex suis fontibus delapsam, exhibitura.
Sunt enim non pauoa nobilium familiarum chartularia in quibus scripta illius aetatis reperiri
posse rero haud absimile videtur, quibus tarnen pervestigandis et recensendis non ea hucusque dioata
est cura, ut quid in quoque loco aut quaerendum aut publicae utilitati eommodandum sit vulgo oognos^
oatur. Sic, ut hoc uno exemplo utamur, Iulius Bonnet, saepius a nobis et laudatus et laudandus, ex
bibliotheca Tronchiniana in vioo Làvigny prope Genevam, ad quam aditus nobis hon patuit, nonnulla
edidit gallica quae iam ab ipso mutuari debuimus, alia etiam, nisi fallimur, latina editurus erat. Sunt
autem et alii multi per omnes terras, maxime rero in Britannia et Gallia, homines ßtßfaoftavwv nomine
haud immerito appellati, in specie autographorum collectores, qui si quae olarorum virorum chartae
subinde vénales prostant, quod etiam in calvinianis plus semel nostra memoria accidisse constat, multo
aere redomptas in sua scrinia référant ibique sepultas iacere sinant, ita ut nemo mortalium, cuius inspicere
eas interesset, ne exsistere quidem resciscat, eaeque non nisi casu fortuite et post longa temporum
intervalla e caroeribus suis emittantur. Talia iam maiores nostri experti, quantum in ipsis erat operam
dabant ne situ périrent quae passim detegebantur. Nostram vero aetatem, in rerum gestarum monumentis
sedulo relegendis tarn laudabili industria uti solitam, minime vituperandam dixeris, si indigne
tulerit quod quae dootiores avide ambiunt ab indoctis invidiose abscondantur, vel etiam invidiosius
petentibus denegentur. Atque ne iniquius quam par est de hoc genere queri videamur, quid nobis ipsis
contigerit accipe. Quum primum Gallis publice consilium nostrum de edendis Galvini operibus nunçiatum
fuerit, literae ad nos perlatae sunt inter multas alias etiam Henrici Sarrau cuiusdam Burdigalensis,
qui se epistolas antiquas circiter viginti autographas possidere significavit, quarum catalogus quindecim
ad Gàlvinum datas, et has quidem omnes alibi non exstantes promittebat. Nos tarn bonam fortunam
ne ignavia dimitteremus, statim rescripsimus rogantes ut nobis inspiciendas et describendas a4
aliquot dies concederet. Quem tarnen nos stuporem perculisse putas accepte responso: neque foras traditum
iri, neque ipso praesente amanuensi tractandas, sed emi posse sexies mille libris gallicjs! Pro
quibus mox recusantdbus novum pretium fecit trium millium, insigni usus indulgentia. Verum et
hanc pactionem fortunatioribus cedere coacti honestissimo viro nihil amplius respondimüs, satis habentes
titulos eius suis locis recensuisse, in perpetuam rei memoriam.