volumnis xxxviii. pars prior. - Archive ouverte UNIGE

239 PRO FALiLESIO. 290
Deum, unicum nempe meum praesidium, invoco, per
eius filium, quem nobis mediatorem et patronum
dedit. Certusque sum hac ratione mihi ad Dei maiestatem
aditum patofieri. Bum autem invoco, turn
ut. gloriam suam regnumque promoyeat petiturus,
tum ut peccata mihi remittat, tum etiam ut mihi
perpetuo adsit, ad bonum veluti manu ducat, atque
[a] malo revocet: postremo ut me totum tuendum
Buscipiat, et quidquid neeessarium est, tarn corpori
quam animae, suppeditet. Neque tantum mihi privatim
haec omnia postulo, sed universis hominibus,
eo quem ipse magister docuit ordine.
Quod ad sacramenta attinet, eo apud me loco
sunt, quo esse debent apud Ohvistianos. Baptismum
agnosco esse certum testimonium, et veluti
sigillum nostrae per sanguinem Christi abluitionis
simul et regenerationis, per spiritum sanctum: [pag.
39] in eoque nos certiores reddi, de benevolentia
Dei et vita aeterna tum nostro, tum liberorum nomine.
Agnosco quoque et fateor, in coena Domini
sub 8ignis panis et vini vere nos corpus et sangui-
Dem Ohristi recipere: atque hunc esse recipiendi
modum, quod hie in terra locati, fide tarnen in coelum
conscendimus, ipse yero se nobis arcana Spiritus
sui virtute communicat, ut animas nostras alat
sua substantia quo eius facti participes, et illius
corporis membra, omnium quoque bonorum eius
participes fiamus. Atque haec quidem duo sacramenta
in ecelesia sentio esse administranda per eos,
qui ad ministerium ecolesiae vocati sunt et electi,
eorumque usum ad omnes, pro cuiusque modo, pertin«re.
Porr© et illud profiteer, -pios omnes religiose
tneri debere ecelesiae unitattem, extra quam nulla
salus sit, et capitale ooram Domino crimen esse, si
quis se divellat, et suam seetam instituât. Ut autem
unica est ecelesia universalis, quae pios omnes complectitur:
sie etiam passim ecclesias particulares,
quae illius sint veluti membra, esse distributas, in
qnarum coetu debeant Ohristiani Deum invocare,
sive fidei testimonium edere, sacrameatis uti, sacras
conciones [pag. 40] audire. Ac ne quid confuse fiat,
pastures gubernando populo praefi©iendos esse, huncque
ordinem quem Christus instituit turbari non
debere. , Qu»re et eos honorandos iudico, et iis esse
parendmm swum officium vere facientibus. Sic
enim ipsi Deo, cuius illi doctrinam proponunt, morem
geri. Atque ut fortasse dissolutae sint impuraeque
vitae, non esse tarnen privati hominis eos
statim depeller«: .sed «a de re suo ordine esse statnendum.
Atque, ut honesta àliqua politia conservari
possit, opus esse quibusdam legibus ad usum
singularum eeclesiarum accommodatis : ac sicut penes
ecclesiam est eas condendi autoritas, ita conditiß
debeue omnes parère.: modo latae non sint ad
eonscientias obstringendas, sed ad retinendam tan-
Calvini opera. Vol. X.
tum politiam, submota omni vel superstitione, vel
tyrannide. Sicut et honestas caeremonias, quae ad
ordinem conservandum pertinent, et erudiendo populo
sint utiles, a singulis esse observandas iudico
quo magis composite omnia gerantur. Eas autem
caeremonias, quae cum honore Dei, vel eius doctrina
pugnant, quales sunt quae manifestam habent
idololatriam, omnino abolendas esse.
Haec summa est, Caesar, eius religionis, quam
semper amplexus sum, et nunc quoque [pag. 41] retineo,
simul etiam coram te profiteor sine ulla dissimulatione.
Ac facile quidem tua maiestas iudicare
potest, quam simpliciter, minime vero ambitiöse
id faciam. Sicuti sane et ille unus mihi semper
propositus Scopus fuit, ut magna simplicitate
sequerer, quo timor et reverentia Dei mei me vocabat.
Ac nunc quidem cum Paulo vere profiteri possum,
eo tantum nomine, quod sperem in Deum viventem,
me accusari. Neque enim existimo, superiorem
meam confessionem, quum tota pertineat ad
gloriam Dei, vel erroris alicuius, vel blasphemiae
notari posse.
Porro evidentissimum est, in toto prope christiano
orbe, adeoque ubi mihi vivendum erat, huius
doctrinae puritatem mire esse adulteratam. Nam
et mérita humana adversus Christi gratiam illic superbe
efferuntur: et gratuita peccatorum remissio
satisfactionum figmentis evertitur: et iubetur populus
de sua salute perpetuo dubitare, et fides transformatur
in opinionem: -et loco verao poenitentiae,
quae spirituali renovatione constat, tantum commendantur
externa nescio quae corporis exercitia. Quum
ad Christum recta mitti debeant homines, ut eius
ductu ac patrocinio aditum ad patrem habeant: promiscue
ad sanctos [pag. 42] ablegantur. Unde fit,
quod etiam pridem iactatum est vulgari proverbio,
ut inter apostolos non agnoscatur Christus ipse.
Praetereà in locum divinae legis ingeruntur stulta
hominum commenta: quasi in eorum observatione
inclusus Dei cultus foret. Nee auditur ilia Christi
sententia: frustra se homines fatigare, quum Deum
colunt secundum humanas traditiones. Denique tota
legitimi «ultus vis aboletur, quod Deum extends
caeremoniis placari fingunt: ac interea relinquitur
ac secure negligitur spiritualis Veritas.
Tantundem atque etiam aliquanto plus de saoramentis
licet asserere, deque universis actionibus,
quae deooro et ordini servire debuerant. Nam quod
est in sacramentis praecipuum, ut intelligat populus
quid figurent^ quid mysterii contineant, quorsum
sint instituta, id totum omittitur: ac sepulta intelligentia
sacerdos confusum murmur blatterat. Quin
etiam nefas esse ducunt significationem et usum
toti ecclesiae palam explicare. Ita fit, ut quum
manuducere nos ad Christum debeant sacramenta,
et admonere, tarn peccatorum remissionem et ple-
19