volumnis xxxviii. pars prior. - Archive ouverte UNIGE

561 OONSILIA. 262
ut a recta via déclinent, tolerandi quidem illi videntur.
Grravius est vero quod quidam adeunt etiam
conciones monachorum, qui verbum aliquod veritatis
inspergunt suis mendaciis, ut ita gratiam sibi
concilient. Quasi vero non ipsi nimis propensi ad
yanitatem simus, et ad mendacia ut novi magistri
quaerendi sint, qui nos eo inducant. Neque immerito
illos punit Dominus, qui talibus mixturis delectantur:
ut re ipsa constat illorum plurimos et a
veritate deflectere et Satanae imposturis infici. Neque
id aliunde est quam ab ipsorum ingratitudine,
quando purae doctrinae non acquiescunt, sed vento
pasci cupiunt. Iusto vero iudicio Dominus istos
inebriari sinit. In génère cavendum vobis, ne sitis
ex eorum numéro qui semper discunt, ut ait Paulus,
et nunquam scientiam veritatis assequuntur
(2 Tim. 3, 7). Meinores etiam esse vos velimus illius
Domini admonitionis, ut caveatis vobis a fermento
scribarum et Pharisaeorum: quando ita nobis
difficile est qui eo semel aliquando imbuti fuimus,
ut eo vere expurgemur, ac nihil ex ilia corruptione
faecis in nobis haereat. Quid iis igitur fiet, qui
inter illos etiam vi vere cupiunt, atque ita sponte
Deum tentant? Idem existimandum est de to to
genere precularum quas boras et patinostras vocant,
et caeterfs eiusmodi idololatriae instrumentis. Sic
enim idola nobis prorsus esse debent exsecrationi,
ut ne illorum quidem nomina nobis in ore sint, ut
est in Psalmo 16 (v. 4). Oui respondet et illud
Ezechielis (36, 32), quod si bene poenitet anteactae
vitae, et viarum nostrarum in quibus erravimus,
ülarum nos etiam non pudere non potest.
Sunt aliae corruptelae, quae eo etiam accedunt.
Aleae enim et quas cartas vocant, ut ad superstitiones
non pertinuerint, sed aliorum vitiorum fuerint
instrumenta, multum quoque damni et malorum
passim intulerunt. Ac quod ad istiusmodi lusus
attinet, non ita prorsus a nobis damnarentur, si in
eorum usu quod licet locum haberet: sed ubinam
ex8tat ilia sobrietas? Primum non est aliud uspiam,
quod ita homines quasi visco impediat, adeo
ut totos eorum sensus occupet, non secus ac fascino
correptos. Sed quemadmodum qui illis assueverunt,
non ita possunt illis valedicere : ita etiam qui
pedem aliquantum retulerit, ilia omnia facile fastidiet.
Porro qui sese ita iis rebus dedunt, atque ita in-
Banire pergunt, incidunt in multas molestias. Notum
est, vix unquam lusus effluere sine blasphemiis,
fraudibus, atque exoandescentia: quot etiam
familiae inde accisae. Nemo enim tenet modum,
quin sese exhauriat, aut sensim ipse consumât.
Maxime ubi de lucrando agitur, fieri vix potest,
quin Deus ipse laedatur aliquo modo. Quare magnopere
expedit ab illis esse alienos, quantum fieri
potest. Optimum vero abstinere prorsus.
Petimus etiam a vobis ne hoc audire molestum
sit, ut quae inter vos sunt ecclesiae, quorum pastures
oneribus familiarum numerosiorum premuntur,
illis curetis prospectum, et illorum necessitate Non
potest enim qui inopia premitur libero esse animo
et quieto, ut sese totum muneri suo impendat, dum
familia egens est, neque habet quo subveniat ad
manum. Atque omnino quum audimus ex Dei
verbo, illos esse nobis alendos qui ecclesiae inserviunt,
non est hoc mere restringendum ad ipsorum
personas. Nam et ipsi essent inhumani, nisi aeque
de suis ac de se ipsis essent sollicita. Praestamus
hic quod possumus: sed ea est inopia, cui plane
sublevandae impares sumus. Sed quia non dubitamus,
quin satis per vos officium sitis facturi, ut
non accédât nostrae exhortationis stimulus, satis
erit verbo hoc apud vos indicasse.
Atque ut tandem absolvamus, quia non dubitamus
vos impeti quotidie ab hostibus fidei, petimus
a vobis ut certetis constanter, neque remittatis quidquam,
donee omnes impetus Satanae superaveritis,
atque ad beatam metam ex intento cursu perveneritis.
Agnoscite vero quae nobis coelitus arma suppeditentur:
nempe ut ad eum unum nos recipiamus,
qui nos ea gratia dignatur, ut in suum praesidium
recipiat, atque ita in patientia possideamus animas
nostras. Vi enim pervincere nobis fas non est: et
probe nostis quam male succédât, quidquid temere
aggredimur sine heri mandate. Dura omnino tentatio
et superatu difficilis, dum impios ita videmus
saovire adversus innocentes: sed intuendum est ad
quid vocati simus. Et quando ita fert voluntas
Domini ut affligamur, idque pro causa tanti moment!,
ne alienum a nobis videatur. Enitamur
potius discere ea ratione quam isti caducae vitae
praeferenda sit Dei gloria et quam illi debemus
obedientia, ipsumque Christi regnum, et spes ilia
vitae aeternae. Hie igitur ut et in genere illud
quod scriptura docet in usu habete, ut vobis renunciando
sacrificium sitis boni odoris Domino. Precamur
Dominum, vobis primum impendio a nobis
salutatis, ut vos respiciat atque asserat ab omnibus
adversariis, suo praesidio tueatur, regat spiritu, atque
omni bono cumulates reddat.
AD TRIA QUAEDAM CAPITA. »)
Diligentior fuissem in respondendo, dilectissime
frater, nisi me retinuisset ilia difficultas, quae cum
eo mihi coniuncta visa est quod tuis Uteris a mo
1) Epp. et Besp. ed. Genev. p. 346, Laus. p. 474, Hanov.
p. 531, Chouet p. 475, Amst. p. 217. Archetypum gallicum,
non exstat.
17*