volumnis xxxviii. pars prior. - Archive ouverte UNIGE

AD QÜAESTIONES CONIUGALES.»)
In quibus gradibus consanguinitatis non permittat
Deus lege sua coniugium contrahcre, satis,
notum est. Fratri sororem, patruo vel avunoulo
neptem, aut etiam proneptem ducere non licet: sicuti
nee amita vel matertera nepoti suo vel pronepoti
nubere potest. Frater • autem patruelis, aut
consobrinus sororem suam in gradu opposito ducere
non vetatur. Quod lege Dei mandatum est, vocare
in quaestioneni fas non est, quantum ad prohibitiones
spectat: ut incestuosa coniugia censeri
debeant quae illic damnantur. Sed quia longo usu
reeeptum est, ne consobrinus vel patruelis sororem
suam ducat, offensionis habita fuit apud nos ratio,
ne talibus coniugiis libertas cpneederetur. Si quis
ergo interroget de summo iure, non respondebimus
simpliciter peccare, qui suam consobrinam uxorem
accipieL Verum quia haec licentia exponeret Christi
evangelium multis probris, tenenda est Pauli admonitio:
Ne libertas nostra cuiquam cedat in offendiculùm
(1. Cor, 10, 23): deinde ut abstineamus
efiam a licitis, nisi ita expédiât. Neo vero servitus,
qua inter se mütuo adstricti sunt fidèles pro
caritatis officio, metuenda «st: quia liberae manent
conscientiae coram Deo. Quantum ad gradus affinitatis
spectat, similis est ratio. Disputant quidam,
Tel potius litigant, annon viro caalibi liceat aeeipere
sororem uxoris mortuae: ac praetextum arripiunt
extverbis Mosis: Uxorem cum sorore eiùs non acoipies
in moerorem vel angustiam, ut révèles turpitudinem
eius ea vivente. (Lev. 18,. 18). j3ed
refellitur iisdem verbis eorum error: quia Moses illic
non tarn incesfaim damnât, "quam crudelitatem
mariti, qui vellet cognatam uxoris suae superducere.
Est igitur illic exceptio polygamiae: quia .quum ob
duritiem cordis concessum esset Iudaeis plures si-
\
QÜAESTIONES MATRIMONIALES.
mul uxores habere, excipere' voluit J)&as, ne duae
sorores, vel cognatae, quod idem est, in certamen
vel aemulationem oommitterentur. •
II. Quia hactenus non tarn severe, ut decebat,
animadversum fuit in adulteria, ut* eorum vitae parcatur,
qui violant fidem cçniugii, durum esset virum,
quocum divortium fecit uxor adulterii causa,
aut mulierem a marito repudiatam, si incontinentia
laborent, in totam vitam a coniugio arcere. Itaque
necesse est, ut indulgentia una alteram trahat
Consultum tarnen non videtur, in eius. partis, quae
damnata est, arbitrio ponere, ut statdm ad alias nuptias
transvolet. Ideoque libertas ad tempus differenda
est, sive praescribere libeat certum tempus,
sive exspeetare dum pars innoxia ad aliud coniugium
transeat. ,
III. Frigidos et eunuchos, quibus negata est
' virilitas, diserte, a matrimonio excluait Christus»
Et certe quum nihil magis conserisui repugüet quam
error, non potest obstrieta esse mulieris fides quae
viro se nubere p'utavit. Adde quqd haeô frustratio
coniugii naturam et finem prorsus evertit. Nam m'atrimonium
quid aliud est, quam maris et foeminae
coniunetio? Quorsum vero institutum est, nisi' ob
duos fines, nempe vel ad sobolem proereandam, vel
ut remodium sit incontinentiae? Ergo dubium non
est, quin mulier quae deeepta fuit, causa cognita
et b'eno probata, divortium impetrare debeat. Nee
vero opus est rescindere coniugium, quod ab initio
nullum fuit: sed pronunciare suffîciet eùm qui ad
coniugium idonéus non erat, perperam et malo dolo.
foeminam dëcepisse, cui maritus esse non poterat:
atque ita stipulationem in qua nihil erat mutuum,
irritam fuisse ac prorsus nullam.
l).JEpp. et Hesponsa. ed. Genev.p. 359, Laus. p. 671, Hanov. IV. Matrimonium non nisi inter pubères legiti-
j>. 754, Öhouet p. 493, Amst. p. 225.
mum esse, merito semper iudicatum fuit Itaque