volumnis xxxviii. pars prior. - Archive ouverte UNIGE

Sill OONSrLIA. 21ft
eanttir veritati, inde occasionem. insultandi arrepturi
sint, quasi eo nomine adversus statum politicum
aliquid fieret Nee tarnen improbamus ubi nécessites
incident, eligi viros consultas et experientia
praeditos, quivideant, quid sit e re ecclesiae: ita
tàmen ut hoc etiam munus sit ad tempus, et extra«
ordinarium, ordinarium vero nullo modo.
DE CAEREMONIIS ECCLESIASTIOIS. »)
Quod ad caeremonias spectat, generale hoc tenendum
est axioma, quia immensa earum congerie
onerata fuit ecclesia, et fere obruta evangelii claritas,
prudentissime facere, qui parco et sobrioearum
usu contenti sunt. Deinde in mysteriis quae
vocantur sacramenta sedulo esse cavendum, ne hominum
commentis vitietur pura et genuina coelestis
magistri institutio: praesertim ubi libera est electio,
nihil melius, quam praescriptam a Christo formam
simpliciter tenere, qualis ad nos per mantis transmissa
est. Si obiicitur vetustas (quanquam hoc clypéo
ad tegendas omnes corruptelas audacter utuntur,
qui jconsuetudini et receptis moribus nimium addicti
sunt) facilis refutatio est: quia veterés quoque ipsi
gravibus querimoniis satis testati sunt, sibi non prorbari
quidquid hominum arbitrio excogitatum fuerat.
Augustinus, maxime ad Ianuarium, 2 ) déplorât iniusta
et non tolerabili «ervitute iam tunc oppressam
fuisse ecclesiam ob immodicos ritus: qnum tarnen
vix deoima pars eius labyrinthi, quo nunc tenetur
orbis implicites ad irretiendas animas, composita
esset. Deinde ut silentio et tolerantia multae caeremoniae
pridem recoptae faerint, tenendum est
quod Paulas statuit, discrimen, ne legalibus figuris
sinamus claram evangelii lucem obscurari (Gal. 4,
9 et 5,2). Si legis umbris locus non conceditur,
quanto minus hanc licentiam obtinere debent hominum
figmenta? Iam si probe et penitus inspicitur
quid homines tantopere sollioitet ad fabricandas cae-r
xemonias, reperiemus ex hoc fonte omnes fluxisse,
quia quisque novum Dei cultum fingere ausus fuerit.
Atqui fictitios omnes cultus non modo repuT
diatDeus, sed etiam severe abominatur, apud quem
obedientia pluris est quam omnes victimae. (1. Sam.
15, 22). Et merito: quia eius imperio decedit quantum
sibi homines hac in parte arrogant. Statucndum
quidem est, simulac suo arbitrio Deum cqlere
appetunt homines, foetidam esse profknationem
quidquid de suo afferunt:.sed ne latissimam sylvam
ingrediar, ad speciem : desçendo. . Dixi, : legitimuin
baptismi et eacrae coenae usum non aliunde peten-
1) JEpp. et Besponsa ed. Genev. p. 352, Laus. p. 427,
Sanov. p. 479, Chattet p. 484, AmsU p. 221.
2) Epist. 119.
dum esse, quam ab institution« et mandate Christy
Aqua mysterium illtid peragi voluit, unigenitus Dei
alius. < : Placuit hominibus chrisma et. exsufflationeia
addere. Si nobis sanota et inviolabilis est, Christa
autoritas, et quam meretur reverentiam obtinet»
quia non videt adventitiis illis nugis foedatum fuisse
baptismum? Meris deinde ludibriis ita. oorriiptuft
fuit, ut inquinet magis quam purget eps omnes qai
ablutioni crassa ilia sacrilegia permiscent. Quorn
sum de mixtione aquae et vim' in sacra coena diei
ceptatio moveri debuerit, non video. : Christus sym-t
bolis.panis et vini testatus est carnem suam esse
nobis eibum, et sanguinem suum potum (Ioann. 6,
55; Matth. 26, 26). Si penuria sit vini, exiguum
quod suppetet aqua diluere, ut toti ecclesiae suffit
oiat, minime absurdum erit. Si religio iniioitur, ao
si necessaria foret mixtio, superstitione hoc non caret.
Nam et nova lege praeter Christi mandatum
perperam non minus quam temere obstriugitur ecr
clesia, et mysterium in re nihili pueriliter quaeri-j
tux. Calicem ex aqua et. vino mixtum habere volunt,quia
e latere Domini, fluxerunt aqua et sanrguis
(1. Ioann. 5, 6). Quasi vero lautoris consilium,
merit tale quidquam docere: ac non magis, pignus
dare spiritualis potus. Nee veto recto huo torque*
turCypriani testimonium: ') quia nunquam dilueni
dum in sacra coena vinum esse contenait,, sed contra
lymphaticös, homines asseruit ex Christi j man-;
dato bibendum. illio esse vinum. : Erant enim < iqui
abstinentjae praetextu vinum,. quo intemperànteiî
vulgus abuLitur, arcebant a coelesti mysterio., Quum
ergo, non aqua sed vino repraesentari in, saora.eoena,
Christi sanguinem tota disputatione doceat, quae de
mixtura obiter tradity non recte ad aquae patrocii
nium trahuntur. Adde quod in miscendi verbo,
quod subinde -usurpât, ifalluntur imperiti,, : dum pro
diluere semper accipiunt: quum potius fundere.sig-i
nificet ex recepto apud vetustos et. idoneos ,scripto4
res linguae latinae usu. Et sane alibi ad unitatem
pios hortari volens, non ex multis aquae guttis, eed
ex pluribus aoinis sacrum calicem, sicut ex pluribus
granis pianem mysticum constare, admonet (1.
Cor. 10, 17). Neque tarnen infitior ipsum mixtion
nem aquae et vini asserere, sed ^evanido praetextu:
quia vinum Christi sanguinem, aqua plcbem signit
fleet. Haec argutia si cui arridet, dignus. est qui
vento, pascatur. Noa vero curiositate humai^i, mgenii,
.quae semper, nimium lascivit, yalere lussa,
ab .eins ore pendeamus qui unicus est coenae autör,
Imo videmus ut Cypriarius ipse memörabili 1 äente^f '
tia nos a se ad Christum ableget, ubi vetat çopsùetudinem
sequi in aqua.sola pfferendà: quia.potius
quaerendum est, quem sequuti sint patres, quos aüi
imitari volunt Nam si solus, inquit, Christus au-
1) In Epistolis. ,:, /i »i,,:^