volumnis xxxviii. pars prior. - Archive ouverte UNIGE

DE LUXU. ')
Bellum quum suscipio non contra unum aut
alterum hominem,"sed contra saeculum hoc, scio
quantum mihi invidiae parem apud istos in quorum
etc. Verum pars mihi forte gratiam referet et beneficium
ignoscet ubi me monitore coeperit résipiscere:
alii me vel ex alto, ut soient supini illi Maecenates,
despicient, Tel quibus soient facetiis irridebunt.
2 ) Neque enim ulli indignius se reprehendi
ferunt aut magis aegre audiunt, quam qui se ratione
tueri nequeunt. Mihi satis erit obtinuisse ut
nonnulli ad meliorem frugem redeant, eorum autem
nequitiam apud quos neque veritas neque honestas
valet traduxisse. Certe aliquid me proficere posse
confido apud quosdam qui temporis vitio magis quam
suo peccant. Ducuntur enim populi iudicio, et honestum
putant cuius exemplum vident aut quod
exemplum habent. s ) Istis, inquam, adhuc docilibus
et leviter corruptis forte iniiciet manum veritas,
ubi advocatum nacta erit. Haec ciborum oblectamenta
quae saturos edere cogant. Extra naturam
sunt quaerenda nomina si haec portenta
luxuriae designare volumus. Non seous haec ludicra
suspicimus atque adoramus, quam pueri in tenebris
larvas metuunt. Atque ut bis pueri essemus
omnia nobis tenebras fecimus. Pars remedii est
malum suum nosse, et id saepe accidit ut ne suis
quidem autoribus vitia sic placeant ut laudare audeant.
Nunc vero sontica. pestis est ubi sibi homines
blandiuntur et malis suis patrocinium quaerunt.
Ohrysost. homil. 17 in Genes, circa principium.
AD D1SC1PLINAM ECCLESIASTICAM.
Allegant vestem Ioseph polymitam et inaures armillasque
Bebeccae. Quam verum est illud Ciceronis:
l ) L. Luculli villarum magnificentiam im^tantur
multi, probitatem vero quis? ïn veste polymita
declarant suas illas pompas esse-puerorum ludicra.
Epimelian non damnamus, modum adhiberi
volumus, qui sit abstinentiao propior quàm luxuriae.
De primis vestibus Genes. 3. Adèo degeneravit
saeculum a priscis illis moribus, ut iam portentum
naturae habeatur castus vir aut casta muîier. Vox
infracta et soluta discincti est hominis. Ne putes
animum esse continentem ubi oratio diffluit. Isti
effoeminati et dissoluti una tarnen re viri sunt
quam dicere pudet et cuius ipsos merito pudere dobeat.
Maecenas quantam laudem mansuetudinis
ferre poterat, nisi earn ipsam lascivia delitiisque suis
corrupisset. In summa rerum omnium licentia sibi
temperavit ne sanguinem funderet, ne per iniuriam
grassaretur, ne quem potestate sua premeret. Dictum
est möllern fuisse, non mitem. Fastidiuntur
quae ex more sunt et sordida sunt omnia solita. 2 )
Quid adeo sunt improbi et impudentes ut reprehendi
ferant dum inspiciantur. Volunt omnia
adeo esse pellucida ut oculis etiam transeuntium nihil
transsilire liceat. Putas unum esse corpus oui tot par
rantur vestes? Falleris: mensium sunt ac dièruhi
Senec. Epist 21. Non est ornamentum virüe concinnitas.
Nos pucris peiores sumus quod illos parvo
aère empta monilia délectant, nös carius inepti sumus.
Nunquam vitium sine patröcinio. Dum ad
exempla vivimus, iam non ratione oompönimur,
sed abducimur consuetüdine. Pudeat quum formam
exacta cura excolueris a multis animalibus yinci,
ne quid sit ad ostentationem parsimoniae' in vestitu
1) Ex autographo Calvini, Bibl. Genev. Cod. 145, fol.
125: Videtur esse imperfecta quaedam iuvenis Calvini lucunotabüe.
Vide Spn. 0. 1, ep. 5.
bratio cui ultima ordinatrix manus adhibita non est. Passim
occurrunt phrases non finitae, et notae marginales autoris.
2) Hoc quam dicimus rident, quasi suas lautitias ad illorum
temporum rusticitatem reducere velimus : cur igitur exemplum
parsimoniae cupiditati suae praetexunt? (C.)
3) habent, vox dubia.
8 ) Hoc verius
quam vollem a veteribus dictum est, eos qui in exr
1) De offic. in fol. 349 (C).
2) Senec. Epist 20 (C).
3) Senec. in fine epist. (C).