volumnis xxxviii. pars prior. - Archive ouverte UNIGE
volumnis xxxviii. pars prior. - Archive ouverte UNIGE
volumnis xxxviii. pars prior. - Archive ouverte UNIGE
You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
175 CONSILIA. 167<br />
Quod Christum crucifixum contenait esse unigenituin<br />
filiumDei, nos quoque idem docemus. Sed<br />
interea non tollitur distinctio, quam Christus ore<br />
suo diserte asseruit, corpus suum appellans templum<br />
(Ioann. 2, 19"). Quomodo enim templum esset<br />
Deus ipse, vel eius essentia? Deitatis ergo domioilium<br />
esse colligimus. Quo etiam spectat illud<br />
Pauli, habitare in eo plenitudinem deitatis eorporaliter<br />
(Col. 2, 9).<br />
Quod Christum dividi calumniatur inDeum et<br />
hominem, si Deum et hominem esse dicimus, nullo<br />
negotio diseutitur. Neque enim distinctio laceratio<br />
est. Eiusdem etiam impudentiae est, quod dicit<br />
Christum hoc modo conflari ex pura et impura natura,<br />
ex benedicta et maledicta: quia Paulus damnatum<br />
esse in came peccatum pronuncians (Rom.<br />
8, 3), prudenter nos ad similitudinem carnis peccati<br />
revocat.<br />
Pueriliter ratidcinatur, si per arcanam spiritus<br />
operationem genitus fuit Christus ex matris semine,<br />
non fuisse igitur impurum semen mulieris, sed viri<br />
duntaxat. Neque enim ideo immunem ab omni<br />
labe facimus Christum, quia tantum ex matre sit<br />
genitus, sed quia sanctificatus est a spiritu, ut pura<br />
esset generatio et intégra, qualis futura erat ante<br />
lapsum.<br />
Quod postea subiicit, totamAdae sobolem absque<br />
exceptione sub peccato concludi, ideoque Christum,<br />
si ex hominibus originem traxerit, non posse<br />
eximi a communi lege, facile solvit antithesis qua<br />
utitur Paulus ad Romanos cap. 5, T. 12 : Sicuti<br />
per unum hominem peccatum, et per peccatum<br />
mors, ita in gratia unius hominis Christi abundavit<br />
gratia. Item 1. Cor. 15, 47. Nee obstitit aeeidentalis<br />
corruptio Adae, quominus purus et integer ex<br />
eo nasceretur Christus.<br />
Iam firmum etiam illud est, nee Mennonis cavillo<br />
eluditur, quoties de Christi puritate nos admonet<br />
scriptura, notari veram hominis naturam: quia<br />
supervaeuum esset dicere, purum esse Deum. Sanctificatio<br />
etiam de qua loquitur Ioannes 17, v. 19 in<br />
natura divina locum non haberet. Neo vero duplex<br />
fingitur Adae semen, quamvis nulla ad Christum<br />
contagio pervenerit: quia hominis generatio per<br />
se immunda aut vitiosa non est, sed accidentalis<br />
propter lapsum. Itaque nihil mirum, si Christus,<br />
per quem restituenda erat integritas, a vulgari corruptione<br />
exemptus fuerit. <<br />
Frustra garrit Menno, si ex Mariae semine<br />
progenitus sit Christus, illam fore patrem et matrem:<br />
quasi ad vulgarem regulam exigi debeat generatio,<br />
in qua Deus memorabile arcanae et incomprehensibilis<br />
suae potentiae specimen edidit.<br />
Illud porro axioma quod tarn audacter subinde<br />
obtrudit, asnoqov fuisse Mariam, probatione<br />
indiget, quia et philosophiae et experientiae répugnât.<br />
Idololatriam esse contendit, Deum in carne<br />
manifestatum adorare: nos vero negamus: ouius superbiae<br />
est, nos suis placitis adstringere?<br />
Quod obiioit, si ex Maria progenitus sit Christus,<br />
gentilem magis quam Iudaeum fore génère,<br />
quia progeniem ducat per foeminas a gentibus, eiusdem<br />
est futilitatis. Quasi vero Ruth proavia impediat,<br />
quominus censeatur David Abrahae filius.<br />
Quod etiam pro absurdo nobis obtrudit, si sermo<br />
Dei carnem induit, fuisse igitur angusto terreni<br />
corporis ergastulo inolusum, mera est prooacitas:<br />
quia etsi in unam personam coaluit immensa verbi<br />
essentia cum natura hominis, nullam tarnen inclusionem<br />
fingimus: quia mirabiliter e ooelo descendit<br />
filius Dei, ut coelum tarnen non relinqueret: mirabiliter<br />
in utero Virginia gestari, in terris versari, et<br />
in cruce pendere voluit, ut semper mundum impleret,<br />
siout ab initio: profanae etiam inscitiae est, fingere<br />
verbum in morte ipsa a carne separatum. Sed<br />
velim rursum scire ex Mennone, quam bene conveniat,<br />
essentiam Dei, quam coelum et terra non<br />
capit, exiguum corpus esse factum, quod in utero<br />
virginis et in sepulcro latuerit. Nodum hune, si<br />
potest, expédiât, quomodo Deus eodem momento<br />
ubique fuerit spiritus, et in terra fuerit homo palpabilis.<br />
Hoc sane video, nihil hoc asino posse fingi superbius,<br />
nihil petulantius hoc cane.<br />
SI QUA RATIO GENERALIS CONCILU CHRISTIANIS DARI<br />
POSSIT. 1 )<br />
Ut finem tandem habeant turbae et dissidia,<br />
quibus ecclesiam scissam et laceratam esse videmus,<br />
opus est libero et generali concilio.<br />
Libertas in tribus capitibus continetur, in loco,<br />
in personis, in modo vel ratione procedendo<br />
Quantum ad locum, nisi tutus pateat accessus<br />
omnibus qui audiendi sunt, ut illic de rebus controversis<br />
disoeptent, satis notum est clausam esse<br />
ianuam libertati. Urbs ergo deligenda orit media<br />
inter omnes regiones, unde venturi sunt qui intéresse<br />
debent concilio. Deinde necesse erit principes<br />
vicinos, per quorum ditionem transeundum erit, promittere<br />
et iurare salvum conduetum omnibus qui<br />
illuc convenient.<br />
Quantum ad personas, iniquissimum esset solis<br />
episcopis permitti sententias decisivas: quum satis<br />
superque notum sit, eorum causam traetari, in qua<br />
ideonei non possunt esse iudices.<br />
1) Epp. et Responsa ed. Gen. 1575, p. 334; 1617, p. 459;<br />
. Laus. p. 638; Hanov. p. 717; Amst. p. 209. Textm gaUicus<br />
qui exstat in Bibl. Genec. Cod. 145, fol. 138 latini versio<br />
esse nobis visas est, quare hunc tibi prae Mo offerimus.
Change language