opera quae supersünt omnia. - ARCHIVE OUVERTE UNIGE

163 EPISTOLAE 3233—3234 164
negotii mihi exbibitum est, quia duo expungendi,
aliique in eorum locum sufficiendi fuerunt. Ezpunctionis
causas, si non omnino patefieri, saltern
perstringi et subindicari oportuit. Tum fere exorta
est tragoedia: ac certe parata erat nisi fortiter obstitis8em,
et gravibus minis'terruissem illos qui ad
earn excitandam sese parabant. Eo autem periculosior
fuisset quod ab ea parte oriretnr quae melioribus
favebat et nostra prius instituta tuebatur. In
tempore nobis detexit Dominus ea quae diutius celata
maximum ecclesiae incommodum attulissent.
Quod quum animadvertissem ego neque turbas neque
furores reformidavi, modo periculum antevertere
et scandalis obviam ire possem. Hoc certe
mihi apud omnes profuit, idemque in posterum profuturum
puto, quod me in neutram partem declinare,
aut personis ullo modo favere intellexerunt.
Tandem sedatae sunt hae turbae, eoque facilius
quod seniores primum, deinde diaconos inter se sublatis
veteribus querelis conciliassem ac firmiter
coniunxis8em. Quamdiu vero coalescent mihique
adhaerebunt spero nos turbas omnes quaeounque
oriantur facile pacaturos. Itaque maxima eorum
pars, qui prius institutis nostris adversati erant, ac
dixerant me novam quaadam e Geneva ecclesiam
adferre mecum oportuisse, neque solum ridebant sed
pessima quaeque cum suis moliebantur in me, nunc
saltern silere, pars etiam mirari, pars laudare et
Deo gratias agere cogitur. Ebrardus, ad quem confugiebant
quique eos clam stimulare solebat, nunc
stupescit, quum irrita omnia consilia sua esse videt.
Dominus eum compescat. An adhuc quieturus sit
nescio, sed nihil effecturum spero. Putidae assentationes,
quibus erga eos usus est qui se tempore
Mariae idolorum cultu polluerunt, haec negotia nobis
maxima ex parte exhibuere: ac vereor ne in
posterum quoque alia exhibeant. Nihil autem est
quod tarn graviter eos urat, quam eos, tanquam
muneribus ecclesiasticis indignos, praeteriri aut saltern
iis alios praeferri, quum antea dignissimos ip-
808 omnium magisque idoneos Ebraräus iudicaret.
Sed quum uberrima fuerit populi electio, nee ullos
nominaverimus aut proposuerimus eligendos, ipsisque
intuentibus omnia tali ordine tantaque cautione
peraeta sint ut nulla subesse potuerit fraudis suspicio,
ora omnibus obstrieta fuerunt.
Sub finem harum turbarum nova alia excitata.
est ab Alexandra querente se contemni et tanquam
pro nihilo duci post adventum meum: mutatos omnium
erga se animos, quemadmodum ex verbis
vultu et gestu se deprehendere aiebat: promissa
sibi non fieri a senioribus, qui se cum eo qui a vobis
mittendus erat ipsum simul electuros dixerant,
eosque de sponsione appellabat. Omnem autem invidiam
in me derivare studebat, quasi meo sermone
omnes ab ipso alienassem eiusque nomini detraxis-
sem. Multa etiam in me plerique occulte susurrare,
quasi omnia regere vollem meo arbitratu, neque socium
ferre possem. Quam immerito earn in me
suspicionem pelleret satis ostendi ào fidem, ut spero,
feci. Unum tantum mihi curae esse monstravi, ut
salva esset ecclesiae libertas, quam hic gratuitae
operae praetextu opprimebat. Nam quum liberum
sibi esse vellet ab hoemunere, quum liberet, recedere,
liberam interea ministri electionem, quoties
opus foret, ecclesiae noluit relinquere. Discessit
iratus, nee ab eo tempore frendere desiit ac minitari.
Iam septem eorum quos asperius tractaveram
ad eum confugiebant, et nova quaedam moliti fuissent,
nisi Deus velut iniecto fraeno Aîexandrum retinuisset.
Nam incidit in morbum et podagra laborare
coepit. Atque nunc etiam ea laborat et in lecto
decumbit.
Interea sedatae sunt priores illae tempestates
atque nunc aliquantum quietiorem statum habemus,
et certe habituri sumus, si modo Alexander quiescere
seque moderatum praebere velit. Adivi hominem
atque aegrotantem visi, ne me a se alienum
putaret, aut suspiciones suas foveret. Candide et
ingenue aperui quod sentiebam de iis quae cum senioribus
egerat: ac tum moderatior esse mihi visus
est, vi forsitan morbi ipsum mitigante, aut ipso
melius expendente quae antea perturbatus ac veluti
Oestro percitus fecerat. Curavi itidem ut et alii
eodem officio erga ipsum fungerentur, ut eum ad
leniorem mentem adducerent, simul admonens ut
abstinerent ab omni specie assentationis, ne scilicet
adversum nos deinceps sese efferret. Ac spes quidem
est moderatiorem ipsum ac quietiorem futurum.
Quod si aliter se gesserit, non desinam tarnen persequi
instituta nostra, et progredi donec se mihi
intolerabilem praebeat.
Quam vero mihi haec dura sint et quanta me
angit operis cura, ne aut interrumpatur, autevanescat,
aut concidat eius fructus, vobis cogitandum relinquo.
Gratias ago Deo quod in his difficultatibus
laborem meum non sinit inanem esse, sed ita promovit
opus ex quo hic sum, ut eius gratia inter
nos perspicue eluceat. Quod antea tanto a vobis
studio flagitavi, ut mihi de adlegendo collega consuleretis,
ab eadem sollicitudine profectum est.
Quam difficile fuerit quod petebam non ignoravi.
Iustum tamen desiderium meum fuit. Nunc quum
id impetrare nequeam quod optavi, sicuti mihi Riverii
uteris 6 ) significatum est, ad gravem pugnam
me accingo, e qua tandem, ut spero, me Dominus
liberabit.
Admonitus sum ab Holhracho, Ioannem Scaphinunt,
7 ) qui Aquisgrani ecclesiam collegerat, eam-
6) ex Argentorato missis (2V. 3202).
7) Flanikwm putamus fuisse. A. 1544 30 familiae a