opera quae supersünt omnia. - ARCHIVE OUVERTE UNIGE
opera quae supersünt omnia. - ARCHIVE OUVERTE UNIGE
opera quae supersünt omnia. - ARCHIVE OUVERTE UNIGE
Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
161 1560 AUGUST. 162<br />
a quo et naturae ordo et humanitatis ratio penitus abhorret,<br />
exigere velim. Si modo ostendant quidquam<br />
siJbi esse affine, per me sane iis triumphare liceat.<br />
Sed quum sint <strong>omnia</strong> contraria, etiamsi maior pars<br />
hominum sponte caecutiat, toto saltern plaudente coelo,<br />
vecordem eorum superbiam non modo intrépide contemnere<br />
sed libère etiam traducere nobis licebit. Inter<br />
ea non levis consolatio nos sustentât: quod quum<br />
ecclesiae titulum nobis superciliose opponunt papistae,<br />
nobis tarnen non nisi cum professis Christi hostibus<br />
beüum esse scimus.<br />
Optandum quidem est inprimis ut serenissimus<br />
Rex, qui pridem romanae curiae fallaeias pro sua<br />
prudentia cognovit, tandem inanibus bullis, quibus<br />
concilium procul ostentat, evanescere iussis liberius<br />
ad seriam integramque ecclesiae restitutionem animum<br />
applicet. Nulla tarnen cunctatio remoram<br />
vobis afferre debet, quominus enitatur quisque vestrum<br />
pro sua virili ad propaganda <strong>quae</strong> tarn féliciter<br />
surgere coeperunt initia.<br />
Vale, prae8tantissime Domine et illustrissime<br />
Princeps. Dominus te semper spiritu suo regat, dignitatem<br />
tuam modis . omnibus amplificet, piosque<br />
tuos conatus benedicat usque in finem. Genevae<br />
Oalendis Augustis M. D. LX.<br />
3233.<br />
GALLASIUS OALYINO.<br />
Pergit in depingendis ecclesiae Londinensis interioribus,<br />
iisque ex ambitione quorundam, utEbrardi<br />
et Alexandri, minime laetis.<br />
(Ex autographo Ood. Paris. Dupuy |B8, fol. 79.)<br />
A Monsieur Monsieur Bespeville.<br />
S. Quo in statu res nostrae fuerint iam antea<br />
communibus ad vos Uteris, *) tum etiam aliis ad te,<br />
mi pater, seorsim datis cumulate scripsi. Quid<br />
praeterea acciderit ab eo tempore, quis rerum sit<br />
progre8sus, quid in posterum sperari possit, Macario<br />
nostro nuperrime significavi. 2 ) Nunc eadem<br />
<strong>quae</strong> prius me angit cura. Vereor enim ne non<br />
mihi talis collcga qualis optandus est, modestus<br />
scilicet et pacis studiosus, adiungatur. Quamvis<br />
enim satis detectum sit quibusdam Alexandri ingenium,<br />
tamen non ita omnibus perinde notus est.<br />
Nostro quidem collegio sese prodidit, et quam impo-<br />
8288.1) N. 3224. 3226.<br />
2) Literae non exstant.<br />
Calvini <strong>opera</strong>. Vol. XIII.<br />
tens sit animi, quantoque studio hoc munus ambiat,<br />
abunde patefecit. Atque hue oerte cunctando aliaque<br />
necossaria tractando spectabant, ut erumperet<br />
ipse palamque ostenderet quod in eius animo latebat,<br />
neque expediebat id prius a me praedicari.<br />
Quod Dumasus et Mirarius 3 ) ei tantopere favendum<br />
putàrunt, imprudentia lapsi sunt, nondum enim<br />
hominem noverant : nec certe, ut iam agnosco, aliud<br />
propositum habebant quam ut a bonis ministris<br />
et nonnulla autoritate praeditis haec ecclesia constitui<br />
ac servari possit. Mirarius Diepam rediit.<br />
Dumasus in seniorum numerum allectus praeolare<br />
fungitur officio mihique coniunctissimus est. Ac<br />
vix profecto alium habeo cui me ipsum patefacere<br />
meaque consilia libère proferre possim.<br />
Varie me torserunt hic multorum querelae,<br />
<strong>quae</strong> nonnihil antea sedatae rursum ab inquietis et<br />
turbulentis hominibus post adventum meum excitabantur.<br />
Barum praecipuus autor ferebatur Ebrardus,<br />
qui videbat rem sibi ad stivam rediisse. In tanto<br />
animorum aestu et tam caeca pervicacia praecidere<br />
<strong>omnia</strong> potius quam dissolvere necesse fuit. Tantum<br />
enim rursus accensum fuisset incendium, ut vix<br />
ullo modo exstingui potuisset. Atque haeo erat Satanae<br />
et pravorum hominum astutia, qua studia<br />
nostra piosque multorum conatus impedire, aut etiam<br />
cuiusque animum frangere studebant. Sed tantum<br />
exhortationibus meis gravioribusquo reprehensionibus<br />
tum publice tum privatim effeci ut se nonnihil represserint..<br />
Ego, qui natura semper lenior fui,<br />
nunc ingenium mutare atque acerbitatis nomine invidiam<br />
subire cogor. Nec vero me eius poenitet<br />
Nam obtinui consistorium et disciplinam, in qua<br />
nostram, 4 ) quatenus fieri potuit, sum sequutus.<br />
Omnia a fundamentis erigenda et constituenda fuerunt.<br />
Nihil enim praeter summam rerum perturbationem<br />
inveni. In eligendis senioribus et diaconis<br />
mira fuit difficultas, atque in ea sum expertus<br />
quantum molestiae et periculi sit <strong>omnia</strong> arbitratui<br />
plebis committere. Neque enim ob tanta dissidia<br />
plebi praeire aut delectos aliquot proponere licuit.<br />
Adeo suspecti erant ii qui antea seniorum munere<br />
fungebantur, ut in suffragiis ipsis excipiendis me<br />
Anglorum <strong>opera</strong> uti oportuerit. Et tamen ii ipsi<br />
qui ad vos scripserant 5 ) eodemque prius munere<br />
fungebantur prae caeteris a populo electi sunt uno<br />
tantum excepto, cui Dumasus ob poritiam atque autoritatem<br />
suffectus est. FrendebaDt multi, intercesserunt<br />
nonnulli : sed non omnes intercessionum<br />
causae admittendae fuerunt. Quo vero tenderent<br />
palam ostendi. In confirmandis diaconis multo plus<br />
3) De his et Ebrardo v. epp. supra laudatas.<br />
4) Genevensem. Iam videbis Calvinum eiusque âisevpulos<br />
a demoeratia quam dicimus omnino àbhorruisse.<br />
5) N. 3170.<br />
11
Change language