opera quae supersünt omnia. - ARCHIVE OUVERTE UNIGE

135 EPI8T0LA 3224 136
«ei obtuli. Quas aperto et hilari vultu periegit me
3>raesente, ac statim quid in iis contineretur paucis
mihi retulit, gratias agens tibi quod tarn familiari-
-ter ad eum scriberes, atque etiam de officio suo
ipsnm moneres. Accessit ad seniores 8 ) qui mecum
ad ipsius aedes vénérant, quorum nonnullis parum
gratus erat adventus meus, ipsosque admonuit ne
dngrati essent Deo et vobis, quum plus obtinuissent
quam ausi essent sperare, ut parèrent adhortationibus
meis, ut omnia deinceps tractarent consilio meo,
ut se mihi praeberent humanos, totamque ecclesiam
de officio erga me suo admonerent. Tum seorsim
ad me conversus se suaque omnia mihi obtulit, ut
quoties vellem ad ipsum accederem familiariter.
Petii ut ipsius autoritate omnia in ecclesia nostra
statuerentur, quo melius in officio continerentur
nostri homines, et quum legerentur vestrae ad ipsos
literae *) ipsi adesse aut potius praeesse liberet.
Respondit se omnem autoritatem in hac re suam mihi
resignare: si quid tarnen prodesse posset, se libenter
adfuturum. Addidit postea nonnihil de adlegendo
collega Petro Alexandro qui populo gratus erat, et
colligere coeperat ecclesiam ante adventum meum:
atque eo gratior quod nulla stipendia peteret, neque
tenui nunc et inopi ecclesiae oneri futurus esset.
Habet enim opimum sacerdotium Oantuariae, cuius
reditus absens huius muneris praetextu facile perciperet.
Dixi de hac re amplius deliberandum et
communicandum esse, nihil vero me inconsulto ipso
facturum.
Venerat autem ad ipsum paulo antea Alexander,
ut mihi significatum est, et de meo adventu
monitus haud dubie se tali conditione obtulerat.
Die dominico sequenti, qui decimus sextus mensis
erat, populo offerendus eram, nisi intercessio facta
esset. Aiebant enim nonnulli me non a tota ecclesia
aut maiore eius parte, sed a paucis quibusdam
velut conspiratione facta accersitum fuisse, ideoque
integram et liberam populo eleotionem esse, atque
de ea rc ad episcopum referri cupiebant. Oonsultus
est Alexander, qui in ea omnino sententia fuit, atque
rem verbis auxit, quasi mali exempli futura
esset, nisi novis suffragiis populus eum sibi deligeret
qui magis idoneus videretur. Atque in ea sententia
perseveravit tantisper dum episcopum adiit,
qui me iam electùm tantoque testimonio probatum,
ut maius ab ipso desiderari non posset, dermo eligendum
esse negavit, ac dixit hoc omnino sine vestra
nieaque iniuria fieri non posse: praeterea se
eorum nomina penes se habere qui ad vos scripsissent,
quibus maiorem ao praecipuam ecclesiae partem
constare existimabat. Itaque tantummodo sujeresse
ut me reciperet ecclesia ac confirmaret.
3) quorum nomina hdbuisti supra N. 3170.
4) desiderantur.
Nondum tarnen hoc prudenti et cordato episcopi
responso omnibus satisfactum est. Adhuc enim deliberandum
plerique censuerunt, ut murmurantium
ora obstrueremus : alioqui fore ut maiores postea
turbae in ecclesia orirentur. Die dominico convenimus
hora septima ante concionem in templo nostro.
Belgicos fratres 5 ) rogavimus ut praesto essent
in templo suo qui a nostro non longe abest, ut ne
deessent nobis, si qua in re nobis ipsorum aut ope
aut consilio opus foret. In hac deliberatione de me
eligendo nullum amplius verbum, atque hinc perspexi
quantum Alexandri aliorumque sententia mutata
esset. Tantum de confirmatione actum est,
quam in octavum diem multis de causis differendäm
censebant. Variae fuerunt sententiae. Ego
vero, tametsi nullam aliam ob causam differri facile
intelligerem nisi ut novam quandam intercedendi
ocoasionem captarent, tarnen ne invito quopiam irrumpere,
aut etiam imprudentibus nonnullis irrepere
viderer, rem in octavum diem differri malui, ne
quid mihi in posterum obiici posset. Interea literas
vestras publice legendas censui, ut quis essem
intelligeret populus ac de me facilius deliberaret.
Praeterea indicendas esse preces et ieiunium, ut in
re tanti momenti Dominus et plebi et pastori provider
et. Ad haec, si quis adversum me aut vocationem
meam aliquid haberet, id proferret ante octavum
diem. Assensi sunt omnes, idque utilius
omnino esse iudicarunt. Habuit concionem Alexander,
admonuit populum, indixit ieiunium ac preces,
literas vestras pro suggestu legit, multaque in vestram
meamque laudem addidit quae populum permoverunt.
Eodem die post meridiem aliisque sequentibus
concionatus sum.
Quum vero instaret dies confirmationis meae
nova quaestio suborta est: num priusquam offerrer
populo convenienda esset regina ut eius autoritate
instituerer ac confirmarer. Talis autem praetextus
speciosus profecto nee prorsus contemnendus fuit,
diplomate, quod pridem ab Eduardo 6 ) peregrinis
ecclesiis concessum est, hoc contineri ac disertis
verbis exprimi, ut, quum novi pastores in priorum
locum substituendi essent, post electionem statim
offerrentur regi, atque etiam in posterum haeredibus
et successoribus eius, ut coram oblati ab iis
instituerentur atque ordinarentur. Quo si veniendum
fuisset, valde anxio et perplexo fuissem animo,
novumque ineundum consilium, ob causas quas vobis
cogitandas relinquo. Legi diploma. Respond!
iis qui hanc quaestionem movebant, quaeri in scirpo
nodum. Nunc aliam esse conditionem nostrarum
ecclesiarum, quae non exterum sed indigenam epis-
5) qui et ipsi a Genevensibus ministrum mittendum
GàUis petierant cf. N. 3201.
6) d. 24. Jul 1550. Lasei Opp. ed. Kuyper II. 279.