opera quae supersünt omnia. - ARCHIVE OUVERTE UNIGE

103 EPISTOLAE 3210—3213 104
xsommotum, ut responsionis 2 ) asperitas modum ex-
*cederet, nunc tarnen iterum te rogo ut prudenter
expendas, non tarn in te, cuius dignitatem merito
-revereor, quam in eum [rhetorem cui illas disse-
-rendi] partes iniunctas esse putavi aculeos illos
MÜrexisse. Neque enim tarn sum rusticus ut, si tecum
•mihi duntaxat negotium esse duxissem, eo usque
provecta esset reprehensionis libertas, quam sumere
•mihi permisi. Sed quum hodie in aulis procerum
quidam acuti et diserti homines, ubi de religione
agitur, nimis licentiose stilo indulgeant, cuius rei
signa non obscura exstabant in tuis uteris, non putavi
tacendum esse, vel hac saltern de causa ne in
re tarn seria iocis et dicteriis aurem praeberes.
Certe persuasus eram, tibi inter tot negotia scribendis
tam prolixis uteris non fuisse otium, sed
unum aliquem ex tuis pro suo arbitrio intemperantius
quam iussisses lusisse, quia impune sub tua
Amphtudine se latere putabat. Quod tunc ingenue
testatus sum, iam repeto, clarissime Domine, ne me
existimes eius, quae tibi merito debetur, reverentiae
oblitum tanto et tanta virtutum praestantia ornato
totque honoribus insigni viro non pepercisse. Non
tarnen dissimulo summopere me expetere ut ad reliquas
eximias laudes ardentior restituendae verae
pietatis cura quasi cumulus accédât. Sicuti ad solidam
plenamque felioitatem nihil tibi magis optabile
quam ut tot praeclaris rebus gestis, quibus etiam
ad posteros celeberrimum nom'en tibi peperisti, haec
extrema actio respondeat. Quod si hactenus subitae
mutationis periculum moram tibi iniecit ne palam
strenuum Christi athletam in tollendis papatus
superstitionibus profiteri auderes,' ipsa temporis diuturnitate
cessare debuit hie metus. Cuius rei, sicuti
spem in animo foveô, ita Deum precari non
desinam, ut invicta spiritus sui fortitudine te armet,
gubernet sancta prudentia, diuque incolumem tueatur
et magis ac magis omni bonorum génère locupletet.
Genevae 5°. Idus Iunii 1560.
3211.
MINISTRI GENEVENSES POLONIS.
Besponsum quomodo mediator sit Christus, ad
refutandum Stancari errorem.
(Edidimns hoc responsum in Traotatibus theologicis Oalvini
Opp. Tom. IX. p. 333 seqq. Scriptum est a. d. v. Idus Inn.
"1560 et iucipit a verbis: Vehementer nobis dolet ecelesias
vestras etc.) 1 )
2) N. 3133.
-3211. 1) Plwa de hoe scripto attulimus in Prolegg. T. IX.
3212,
CALVINUS INCERTO.
Bespondet ad varias quaestiones, de Christi sacerdotio,
de liberis spuriis, de peste fugienda.
(Mann scripta non ezstat. Edidit Beza Genev. p. 330, Laus,
p. 626, Hanov. p. 705, Chouet p. 453, Amst. p. 207.)
Quoniam hie vir nobilis, qui et communes fratrum
literas et quas privatim scripsisti nobis reddidit,
observande frater, quam parum otii nobis ad
scribendum suppeteret, aliqua ex parte cognovit,
non multis verbis petemus ut nostrae brevitati
ignoscas. Primo adventu monitus fuit proximo biduo
nullum fore nobis vacuum tempus: hodie tandem
respondere licuit. Quia vero non dubitamus,
alias ecelesias sedulo vobis operam navasse, breviter
summam doctrinae complexi sumus, de qua Stancarus
molestiam exhibet. Quod si utile sit, epistolam
nostram promulgabimus, quae consensus nostri
apud omnes sit testis. Porro caput unum quod illic
reperietis vos commonefaciet, nobis non probari
quod de aeterno Christi sacerdotio scribitis, ac si
principio careret, quando sacerdos non minus quam
reconciliator creatus est. Quare si nostro consilio
obtemperatis, aliquid in ea parte mutandum erit,
ne ansam calumniandi inde hostis arripiat: deinde
etsi in colligendis veterum testimoniis vestra industria
et dexteritas una cum eruditione et iudicio
nobis non parum placet, cupimus tarnen aliquid ex
congerie rescindi, ne improbus et loquax sophista
ex ambiguis vel minus luculentis nebulas spargens,
conspicuam lucem tergiversando obscuret. Nomen
etiam Ludovici Vivis interpositum nonnihil de autoritate
minuet: quando neque vetus est scriptor,
et vix pietatis rudimenta gustavit: tantum abest ut
censeri mereatur inter theologos. Seorsum his de
rebus vos monere visum est, ne ullis maculis aspersa
sit vestra confessio,- dum in publicum prodibit.
Alias de quibus nos consulitis quaestiones breviter
nos expedire cogit temporis angustia. Liberos
qui ex scortatione progeniti sunt, ita demum pro
p. xxxiii et seqq. Quibus adde quae habet Hallerus in Ephem.
p. 132: Calendis Iunii, quae erat vigilia Pentecostes, venerunt
hue quidam Poloni nobiles afferentes nobis a D. Franc.
Lysmanino et aliis ex Folonia literas et scripta qnaedam contra
Franc. Stancarum Mantuanum ecelesias polonicas novo
dogmate turbantem. Petebant illi nostrum oalculum. Asserebat
Stanoarns contra Phil. Melanchtonem, quern aeerbissime
proscindebat, Christum tantum quoad divinam (?) naturam
esse mediatorem nostrum et invocandum, siont scriptum eins
editnm testatur. Besponsum est illis a Genevatibus et Tigurinis.