opera quae supersünt omnia. - ARCHIVE OUVERTE UNIGE
opera quae supersünt omnia. - ARCHIVE OUVERTE UNIGE
opera quae supersünt omnia. - ARCHIVE OUVERTE UNIGE
Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
755- EPISTOLAE 3539—3540 756<br />
dum ilium meum compatrem, cum quo ille multa<br />
contulerat de negotio adorandae trinitatis et de vera<br />
filii Dei divinitate. Ac D. Martyr primus erat qui<br />
admonebat adesse in urbe hominem qui Genera<br />
discessisset quod noluisset confessioni eius ecclesiae<br />
Bubscribere, et qui perperam de mysteriis illiß sentiret.<br />
Addebat se quidem contulisse varia cum ipso<br />
ea ipsa de re, sed citra ullum fructum: monere<br />
itaque, advigilem pro meo officio ne quid ille vitiosi<br />
seminis in ecclesiam nostram serat. De his omnibus<br />
posset attestari copiosius et distinctius D.D.<br />
Martyr, siquidem domi esset. Nunc autem regiis<br />
uteris in Galliam evocatus ad colloquium de vera<br />
religiône institutum ab eoclesia et senatu urbis<br />
huius amplissimo ablegatus est. Dominus concédât<br />
ipsi spiritum suum sanctum ut multo cum fructu<br />
munere suo defungatur. Postremo quum nonnulli<br />
mihi dicerent, Blandratam de discessu cogitare,<br />
obiter ille me accessit et multis D. Calvinum apud<br />
me accusavit. Ego vero, ne quid dissimulem, indignissime<br />
hoc tuli, quod mérita illius viri de piis<br />
et pietate, denique et sinceritas eius mihi essent<br />
perspectissima. Accessit ad haeo, quod inter colloquendum<br />
videbar subolfacere id cuius me prius D.<br />
Martyr submonuerat, ilium non sincere de filio Dei<br />
sentire, quern subinde filium altissimi nuncupabat<br />
et hoc unice sibi dari petebat, nimirum ut inaequalitatem<br />
aliquam induceret inter filium et altissimum.<br />
Ego certe affirmabam filium patri per <strong>omnia</strong> coaequalem<br />
ejfc coessentialem esse, neque me ullum admittere<br />
in adoranda trinitate gradum, vel maius et<br />
minus, prout symbolo D. Athanasii sit expressum.<br />
Quod quuni et ipsum non magni facere videbatur<br />
abrupi, fateor, colloquium. Minabatur ille se contra<br />
D. Calvinum scripturum, et saeva eius generis alia<br />
spirabat. Nulla tunc audiebam media <strong>quae</strong> putaret<br />
ad sarciendam conducere concordiam. Ego certe ad<br />
minas eius subiiciebam, satis alioquin contentionum<br />
esse in ecclesia Christi, quas si ille pergeret multiplicare<br />
Deum fore vindicem. Hie vero dira imprecatus<br />
discessit.<br />
Caeterum quod apud ecclesiam Italorum <strong>quae</strong><br />
Tiguri est conquestus sit de me quod ipsum audiro<br />
noluerim, et publicis uteris suis id testatum apud<br />
ipsam reliquerit, nunc primum ex uteris Celsitudinis<br />
Tuae intellexi. Nescivi haec hue usque. Alioqui<br />
respondissem apud ecclesiam ad istius querimonias<br />
et nunc quum haeo ex Uteris 0. Tuae intellexi<br />
accessi ad amplissimum virum D. Bernardinum<br />
Ochinum pastorem ecclesiae italicae et observandum<br />
meum compatrem, et interrogavi quasnam<br />
accusationes aut querelas contra me coram<br />
Italica ecclesia protulerit Blandrata, quasve reliquerit<br />
contra me literas publicas? Respondit senex, novum<br />
hoc sibi videri prorsus, nescire se ullas Blandratae<br />
literas esse apud ecclesiam depositas, neque<br />
ecclesiam propter Blandratam unquam coiisse. Aocesserat<br />
una mecum vir praestantissimus D. Ioannes<br />
Wdlphius symmysta et ecclesiae fidelis minister ad<br />
D. Ochvnum, atque haec hunc dicentem audivit.<br />
Quod si quid Blandrata apud privatas conquestus<br />
est aut deposuit personas, nihil hoc vel ad ecclesiam<br />
illam vel ad me pertinere puto.<br />
Haec paucis pro me Celsitudini Tuae exponere<br />
volui, ut quid verum, aut quid in ea re factum sit,<br />
intelhgeret. Nunc vero si ex animo resipuit Blandrata,<br />
et ista <strong>quae</strong> Genevae et hic disseruit iam<br />
vult videri se protulisse tentandi discendique gratia,<br />
si nunc sinceriter agnoscit nostram doctrinam et<br />
fidem esse puram, si verae confessioni subsoripsit<br />
Polonicae, sicut fratres et symmystae in synodp<br />
Pinzoviana congregati testificantur, *) adeoque si<br />
Christum Iesum patri coaeternum et consubstantialem<br />
glorificat, laudamus Bane Dominum, et eundem<br />
ex animo oramus ut ipsum in vera hac fide confirmer<br />
Si vero haeret in his adhuo, et ea <strong>quae</strong> omnino<br />
diserte confitenda sunt obscurius et involute<br />
confitetur, orandus est Dominus ut illi concédât<br />
quo liberius et magis clare loquatur, praesertim<br />
quum adeo increverit mali suspicio. Cavendum<br />
erit propterea C. Tuae ne sub patrocinio pietatis<br />
tuae noceat interim puritati religionis verae et<br />
ecclesiae Christi. Habet C. Tua in principibus aliquot<br />
Romania evidentia exempla. Caecati enim<br />
quorundam vaferrimorum hominum, Arianismum<br />
pluribus conantium inspirare, blandiloquentia, assentatione<br />
et simulatione eo ipso plurimum incommodarunt<br />
ecclesiae Dei, quo maxime commodare nitebantnr.<br />
Est Bane pulcherrima inter fratres Concordia<br />
et Deus pacis est deus: idem tarnen propter<br />
concordiae bonum non vult periclitari vel' perire<br />
sinceram veritatem, nee approbat consensum cum<br />
hominibus qui in fide insinceri sunt, neque improbat<br />
certamina <strong>quae</strong> et suscipiuntur et committuntur<br />
propter ipsius veritatem sinceram asserendam.<br />
Et quidem agitur hic causa non levis sed momenta<br />
maximi et salutis nostrae. Si enim Christus Dominus<br />
non est Deus verus, patri per <strong>omnia</strong> coaeternus<br />
et coaequalis, non video quomodo posait<br />
esse caput ecclesiae, servator denique mundi, adeoque<br />
Christus, idem rex et pontifex universalis<br />
saeculorum omnium. Yicerunt ergo Iudaei et<br />
Turcae et praestat fides eorum, Christiana fides inanis<br />
erit.<br />
Caeterum intelligit haec C. Tua, etsi ego haec<br />
non urgeam, et <strong>quae</strong> Tua pietas eximia est seit<br />
7) Lubien p. 130; Regenvolscius Hist. ecol. slav. p. 86 hac<br />
fdcata confeasione effectum esse ait ut Blandratae nomine totins<br />
synodi Pinozoviensis a. 1561 d. 25. Ian. habitae testimoninm<br />
daretur Uteris ad Palatinum Vilnensem et Calvinnm<br />
scriptis.
Change language