opera quae supersünt omnia. - ARCHIVE OUVERTE UNIGE

671 EPISTOLAE 3505—3507 672
(Ex Cod. Gen. 107a, fol. 231. — Edidit Beza Gen. p. 191,
Laus. p. 408, Hanov. p. 457, Chonet p. 268, Amst. p. 118.—
Versio gallica ed. Berol. p. 380.)
B. Si in castiganda tua segnitie paulo sim
acrior quam vollem, non est quod de asperitate mea
queraris: quin polius te ipsum accusa, qui me coegisti.
Scis quid pridem fueris pollicitus, quum ärgerem,
ne diutius in Ulis faecibus maneres. Quia
persuasus eram, te hominem esse bonae fidei, non
modo credidi facturum, sed quodammodo sponsorem
me interposui. Ab eo tempore sustinui multas obliquas
exprobrationes, quarum taedio duriores aliquando
nuncios tibi misi. Nunc quoque me undique
appellant: nee habeo quid respondeam, nisi ad
fidem solvendam mox aecurras. Et quando tandem,
frater mihi ex animo dilecte, tergiversandi modum
faciès? Hactenus certe et Christum iusto obsequio,
et eius ecclesiam opera tua indigne fraudasti. Negabis
te interea fuisse otiosum. Agnosco tuum laborem
alieubi profuisse. Verum quid si haeo lua
sedulitas, qualiscunque sit, neque bonis probatur,
et communem servorum Christi cursum impedit
ac moratur? Certe quidquid excipias, solus tibi
metus hac in parte consiliarius est, quem merito
suspectum habere debes. Proinde fieri non potest,
quin omnibus cordatis et sinçeris, qui ingenue Christo
nomen dederunt, displiceat haec tua astutia. Quanquam
in deterius rapiunt multi clandestinos tuos
circuitus, dum suspicantur diversum aliquid spargere,
quod puram fidei unitatem scindât. Reclamo quidem,
neque unquam assentiar, tibi quidquam nohiscum
esse dissidii, nisi palam ostenderis: quod nunquam
fore confido. Sed tuum est videre, ne infirmos,
quibus te Dens obstrinxit, nimia securitate
conturbes. lam biennium fere praeteriit, quum te
hortatus sum, ut te ad eos coetus aggregares, in
quibus scis Deum pure invocari. Non solum tempus
extraxisti: sed ex tuo silentio coniicere licuit,
meam illam admonitionem abs te fuisse spretam.
Nunc vero non rogabo tantum, vel hortabor: sed
obsecrabo, atque etiam, si opus est, adiurabo, ne
moris nectendis diutius suspensa teneas bonorum
desideria. Si nihil impetro, mature iam tecum reputa,
quale te iudicium apud coeleste tribunal maneat,
coram quo brevi nos sisti oportet. Nam etsi
tibi adhuc aetas est vegeta: sed quia maturitas ad
senium rergit, fefstinandum est, ne te ex inopinato
nox occupet.
3506.
SARNICIUS CALVINO.
Affirmât et déclarât orthodoxam sua/m fidem de
Deo triuno et Christo deo, Blandratam suspectum
habet et iam ab ecclesia de fide interrogatum fuisse
docet iterumque interrogandum, Gentilem vero perhorrescü.
*)
(Ex autographo Ood. Gêner. 196, fol. 186.)
Clarissimo pietate et eruditione praestantissimo viro
D. Ioanni Calvino ecclesiae Genevensis fidelissimo
pastori domino ac fratri reverenter colendo.
G-ratiam et pacem Domini nostri Iesu Christi vobis
ac ecclesiis vestris ex animo precamur.
Martinus Lutherus, Philippus Melanthon, Ztoinglius,
M. Bucerus, sanctum hoc et illustre fuit collegium
in terris virorum olarissimorum et seleotissimorum,
et veri aurigae currus Israel, qui quia
iam translati sunt ad vitam aeternam, et tu, clarissime
vir, in locum illorum divina quadam Providentia
successisse videare: sicuti igitur nobis ad
illos viros liber patebat accessus, ita a te ut nobis
tarn faoilem te exhibeas etiam atque etiam precamur.
Ego etsi tibi hactenus non sum cognitus semper
tarnen mea aetate videndi te studio et alloquendi
vehementer desiderio tenebar. Ac prius quidem
àssequi non potui, quod sic Deo visum est, ad posterius
autem, ut te per literas alloquerer, gravis
nécessitas hoc pràesertim tempore ut confugerem
coegit.
Pervenit ad nos ante aliquot menses tuus commentarius
in Acta apostolica in cuius praefatione
Georgium Brandatam 2 ) non tarn suspioionibus exponis
quam ut ab omnibus bonis vitetur cohortaris.
Gravis et vehemens illa aecusatio fuit. Et quo
magis praeter exspeetationem nostram aeeidit, eo
nos magis permovit. Et quia apud nos omnium
piarum ecclesiarum testimonia et delationes magni
aestimantur, coactus est igitur Brandata nobis rationem
fidei suae reddere. 8 ) Detestabatur ille quidem
Servetum tum temporis: tarnen quod nobis
oardo negotii ignotus erat, negotium ita aneeps et
indeterminatum relictum est. Paucis post diebus
eadem fama de Blandratha * recrudescente a nobis
adigebatur ut confessioni nostrae subscriberet. Et
subsoripsit tum ille quidem, sed subscriptio illa non
erat plena. Tandem post eius discessum in Lithua-
3506.1) De autore r. N. 2853.
2) sic. Cf. N. 3453.
3) N. 3359.