opera quae supersünt omnia. - ARCHIVE OUVERTE UNIGE

feiè EPISTOLA 3485 616
Ëfei patriâ vobiscum mihi communi, cuius
airibenitàs multos ad se exteros ex remotissimis
plagia alliciï, iam totos viginti sex annos non aegre
càrui: quod in ea terra habitare minime iucundnm
ësset Tel optabile, a qua exsulabat Dei Veritas, para
religio et aeternae salutis doctrina, a qua etiam
profligatum erat Christi regnum, nec me eius desiderium
hodie sollicitât: gentis tarnen ex qua oriundüs
sum öblivisei et curam abiiöere neque humanuni
îlëque fas ësset. Ac me quidem illustribus documèntiè
testatum arbitrer, quam serio et ardenter
cüperem nostràtibus prodésse: quibus etiam utilis
forte fuit mea absentia, quo uberiores ex meo studio
friictus perciperënt. Cuius boni aestimatio non
dmhèm solum molestiam mihi àbstersit, sed suave
reddidit laetüinque èxsilium. Quum itaque contiirao
illo temporis prbgressu oonatus fuerim publice
G-allis opitulari, nec destiterim privatim quoque
torpentes excitare, tardos stimulare, trépidantes animare,
dubios vel flexibiles hortari ad perséverantiam:
danda nunc fuit opera, ne in hoc tarn necessario
temporis articulo officium erga eos meum
cessaret: cuius praestandi divinitus optima data fuit
öpportunitas. Nam quum in lucem exirent meae
Praelectiones quibus Danielis prophotias interpretàtus
sum, nihil acoidere commodius potuit, quam
si in hoc speculo vobis demonstrarem, fratres ex
animo dilecti, quum hac aetate varus certaminibus
probare vellet Deus suorum fidem, pro admirabili
sua sapientia, veteribus exemplis fulciendos curasse
eorum animos, ne gravissimis quoque procellis aut
tempestatibus concussi unquam labascant: vel saltern,
si quando nutare contigerit, ne deficiant ad extremum.
Quamvis enim stadium servis Dei propositum
sit multis obstaculis impeditum, quisquis librum
hunc diligenter evolverit, quidquid voluntario
nec ignavo cursori a carceribus ad metam usque
dingendo aptum est, in eo comprehensum reperiet:
boni etiam ac strenui athletae experimento agnoscent
se ad luctam satis esse jnstructos.
Primum occurret historia tristis quidem, sed
valde fructuosa, Danielem eiusque sodales, stante
adhuc regno et sacerdotio, in exsüium fuisse tractos:
ac si Deus per ignominiam et probrum extremae
calamitati addiceret praecipuum electi populi florem.
Quid enim primo intuitu magis indignum, quam
pueros angelicis fere virtutibus praeditos superbo
victori tanquam mancipia in praedam cedere, quum
domi incolumes manerent sceleratissimi quique et
perditi Dei contemptores? Haeccine pietatis et
innoxiae vitae merces, impiis suaviter ob impunitatem
sibi blandientibus, quam illi meriti erant
poenam sanctos luere? Yerum hie quasi in viva
imagine cernimtis, Deum, ubi pessimis quibusque ad
tempus pârcit atque etiam indulget, servos suos instar
aùrï et afgehti exàminare, ne durum nobis
sit, dum plaoita quiete fruuntur profani homines,
in fornacem probationis coniici. Aooedet secundo
loco exemplum plus quam virilis prudentiae et
continentiae singularis, cum animi magnitudine
plane heroica, dum aulicis illecebris tentati pii adulescentes
in tenera ilia aetate, non modo temperantia
superant oblatas sibi delitias: sed quia videbant
astute se captari ut paulatim a sincero Dei cultu
desciscerent, ut se a diaboli laqueis extricent, honorem
veneno illitum non absque praesenti mortis
periculo fortiter libereque aspernantur.
Sequetur pugna saevior et magis formidabilis,
cum memorabili constantiae incredibilis exemplo,
dum neque atrocibus minis flectuntur Danielis socii,
ut statuae adorations se polluant, ac tandem non
suo tantum sanguine sed horribili oruciatu qui oculis
erat propositus parati sunt sincerum Dei cultum
vindicare. Quae vero in huius tragoediae exitu
relucet Dei bonitas, ad nos invicta fiducia armandos
non parum valebit. Addetur non absimilis Danielis
ipsius pugna et victoria eadem, dum leonum truculentiae
obiici maluit, quam triduo ab ingenua fidei
professione absistere, ne perfida simulatione sacrum
Dei nomen prostitueret impiorum lndibriis, et mirabiliter
e fovea non secus ac e sepulcro erutus de
Satana eiusque factions triumphavit.
Hic non prodeunt in medium philosophi, qui
subtiliter in umbra et otio disserant de virtutibus:
sed infatigabilis sanctorum virorum in studio pietatis
constantia nos ad eorum imitationem clare voce
invitât. Ergo, nisi prorsus simus indociles, ab his
magistris discere convenu, sive blanditiarum laqueos
tendat Satan, prudenter ne irretiamur cavehdum
esse, sive nos violenter aggrediatur, intrepido mortis
et malorum omnium contemptu frangendos esse
eius insultus. Si quis excipiat, rara esse quae retulimus
utriusque liberationis exempla: fateor certe
Deum non eodem semper modo ad suos servandos
manum e coelis exserere, sed quod nobis satis esse
debet, testatum fecit fidum se fore vitae nosfcrae
custodem, quoties in aliquo discrimine versabitur:
nec impiorum libidini nos esse expositos, quin eorum
furorem et turbulentes conatus, si ita visum
merit, compescat. Nec vero eventus tantum spectandus
est, sed quam animose sancti viri pro asserenda
Dei gloria se morti devoverint: nec quia
Dei beneficio erepti sunt, ideo minus laudis meretur
prompta eorum voluntas, quum se victimas obtulerint.
Iam inter quot'agitationes iactatus merit propheta
annis septuaginta, quos in exsilio transegit,
reputare operae pretium est. A nullo regè aeque humaniter
tractatus est atque a Nabuchadnezar : quern
tarnen expertus est feram bestiam. Aliorum maior
crudelitas: donee subito interitu Balsazar et urbis
expugnatione ad novos dominos Persas et Medos