opera quae supersünt omnia. - ARCHIVE OUVERTE UNIGE

389 1561 MART. 390
Maiestati dedicates, quem huius viri clientes vel affinitate
ei iuncti iudioaverunt me commodissime ad
Maiestatem tuam transferre posse, quod tum propter
Maiestatom tuam quam et Calvini nomine me
facturum libenter accepi, et quamvis hac functione
vix ego dignus tarnen ab incepto non absterreor ob
praeclaram de te famam piamque tuam tarn erga
exiguae quam amplae fortunae homines mentem:
itaque optima spe viri rere docti munus M. T. in
manus trado, licet rationis iudicio exiguum et tua
persona regia viz dignum: deinde quod non defuturi
* qui laborem hunc pretiosissimum forte magis
sint elevaturi quam pro sana (sicuti rêvera est)
doctrina recepturi. Ego vero, o potentissime Rex,
confido penitus M. T., ubi mentem autoris tarn ex
hoc quam aliis suis libris satis abunde in lucem
editis cognoverit, undique approbaturam et tanquam
sanae dootrinae conscntaneam facillime recepturam.
Quod T. M. ut faciat diligenter et cum beneplacito
oro quaesoque. Quod superost, fortissimum hunc
Christi militem M. T. sibi sedulo commendatum
habere, nee non eius nomen inter veritatis hostes
tueri dignetur.
Hanc autem admonitiuneulam, observandissime
D. Calvine, non sine causa adiieere volui. Nomen
enim Càlvini non magno inter episcopos et
pastores ibi erat loco, nee hodie est. Rex autem
Gustavus valde diligenter, licet morti vicinus, accepte
hoc libro controversiae causam scrutabatur.
Sed reddam Regis ad aeeeptum munus verba: Etsi,
inquit, Calvinus nobis tarn nomine quam facie minime
sit notus, nihilominus meminerimus eum a
peregrino quodam legato apud nos diligenter commendatum,
neo non audimus quotidie a peregrinis
nostris eum quam doctum piumve, tamque fortem
in ecclesia Christi ministrum, quo nomine omnipotent!
Deo gratias agimus: proinde et dona eius
equidem nobis sunt gratissima. Porro miramur non
parum quomodo bonus piusque vir iste ineiderit in
nos extremo fere orbis terrarum angulo habitantes,
ut suis scriptis nostrum ornarit nomen et regnum.
Sane tanti viri in nos amoris et officii memores
erimus et ultro. Àgimus deinde et tibi gratias quod
librum hunc ad nos transtuleris : aliquando rependemus
et gratiam. 9 )
Haec, ut iudicare potui, ipse hilari loquebatur
et placido quidem vultu. Hinc rex iunior Ericas,
qui profectioni in Angliam animum adiecerat, iter
instituit, adeoque maturat ut indignissime hoc tulerit
parens, et (si fas est dicere) praeter parentis voluntatem
instituit, quod fieri potest nunquam. Bed
omnia ad profectionem quum essent parata, tandem
discéditur, nee Calvini ulla fit mentio. Quod haud
9) Memineris Gustavum ardentius Lwtheranismo addictum
fuisse.
parum mirabar. Ego vero nihilominus sperabam
apud parentem sio fuisse dispositum ut is simul tarn
suo quam filii nomine officii exhibiti memor esset,
aut ex Anglia Ericus aliquod Calvino mitteret. Sed
longe me fefellit opinio. Interea rex senior aegrotare
coepit ad hebdomadas ferme sex: tandem ipso
Michaeli * die qui est 29. Septembris anni 60 praeterlapsi
extremum reddit spiritum. Hio celeribus
statim nuneiis filio Erico ad fines regni Suetiae exspeetanti
secundum ventum in Angliam annunoiatur
mors parentis a fratre Ioanne Finlandiae duce. 10 )
Rebus his cognitis Ericus mutata sententia undique
in regno subditos in fidem reeepit, et tardo progressa
Holmiam tandem ad urbem regiam revertitur. Hio
mihi permagnam spem reddidit illius regressus: sed
frustra. Interim licet parente nondum sepulto rex
Ericus pila ludit cum magistrate meo comité. Videns
me cum reliquis meis sotiis* obambulantem
in horto, mittit ad me cubicularium stium Galium
nomine Claudium, petitque consilium quomodo aliquid
muneris possit transmittere commode ad Calvinum
: esse namque adhuc memorem officii sibi suoque
parenti exhibiti a Calvino. Ad quem ego: Regiam
Maiestatem, si sic vellet, per aliquem sociorum meorum,
vel me, vel dominum meum ipsum comitem,
posse aliquid mittere Emdam ad Calvini familiäres,
nee non ei sanguine iunetos, qui commodissime inde
transvehi curarent hoc qualecunque esset, ad CaU
vinum ipsum. Placuit hoc regi. Interea ego valde
sollicites de saeco quo tantum argenti pondus reconderem
ac sine periculo in Germaniam meam
auferrem. Sed nescio qua mala fortuna sit factum
ut, etiamsi saecum paratem haberem satis magnum,
argentum vel aurum tarnen non aeeeperim
et magna mea spe frustrates sim. Quumque iam
tempus quo mihi abeundum proximo adesset, horum
admonui cubicularium illum Claudium, qui
dixit regi se indicaturum. Quo facto responsum
retulit, regiam Maiestatem hoc tempore praestare
id minime posse, propterea quod inter regem suosque
fratres transactum esset nihil, omniaque bona
haereditaria, praeeipue autem thesauri sigillo paterno
essent obserata, ita ut nemo accedere posset, nisi
hoc coniunetis animis fratres eorumque tutores facerent
simul, quod hoc tempore, parente vix sepulto,
fieri posset nequaquam: etsi Sueticae monetae satis
multumque aeris prae manibus esset, tarnen hoc
non valere extra Suetiam. Proinde cogi eum necessario
quod alioquin statuerat differre in aliud
tempus: interim tarnen non eum obliturum Càlvini
aliorumque bene de illo meritorum.
Haec, dignissime in Christo domine ac pater
observandissime, ut oerti aliquid haberes de tuo
10) Qui postea fratri Erico mente capto et destitute sueeessit
sub nomine Ioannis III.
25*