1 DISPENSA DI LETTERATURA LATINA A.A. 2009-2010 PROF ...

Mutantur vices felicitatis humanae: proscriptus aliquando proscripsit. Victi fugiunt, proscripti
latent, naufragi natant. […] Omnia tibi Fortuna abstulit sed spem reliquit. Tolle spem hominibus:
[…] nemo naufragus vivet. Spes est ultimum adversarum rerum solacium. Ut viveres, natasti.
d) Sen. ad Marc. 10,6
In regnum fortunae et quidem durum atque invictum pervenimus, illius arbitrio digna atque indigna
passuri. Corporibus nostris inpotenter, contumeliose, crudeliter abutetur: alios ignibus peruret vel
in poenam admotis vel in remedium; alios vinciet: id nunc hosti licebit, nunc civi; alios per incerta
nudos maria iactabit et luctatos cum fluctibus ne in harenam quidem aut litus explodet, sed in
alicuius inmensae ventrem beluae decondet.
e) Sen. ad Marc. 11,4-5
Putre, causarium, fletu vitam auspicatum, cum interim quantos tumultus hoc tam contemptum
animal movet. In quantas cogitationes oblitum condicionis suae venit. Inmortalia, aeterna volutat
animo et in nepotes pronepotesque disponit, cum interim longa conantem eum mors opprimit.
f) Sen. ad Polyb. 9,6
Si velis credere altius veritatem intuentibus, omnis vita supplicium est: in hoc profundum
inquietumque proiecti mare, alternis aestibus reciprocum et modo allevans nos subitis incrementis,
modo maioribus damnis deferens assidueque iactans, numquam stabili consistimus loco, pendemus
et fluctuamur et alter in alterum illidimur et aliquando naufragium facimus, semper timemus; in
hoc tam procelloso et ad omnes tempestates exposito mari navigantibus nullus portus nisi mortis
est.
g) Ps. Sen. epigr. = AL 438 Riese
Iunxit magnorum casus fortuna virorum:
Hic parvo, nullo conditus ille loco est.
Ite, novas toto terras conquirite mundo:
Nempe manet magnos parvula terra duces.
48