1 DISPENSA DI LETTERATURA LATINA A.A. 2009-2010 PROF ...

Leander et Hero, Abydenus et Sestias, fuerunt invicem se amantes. Sed Leander natatu ad Hero ire
consueverat per fretum Hellesponticum, quod Seston et Abydon civitates interfluit. Cum igitur
iuvenis oppressi tempestate cadaver ad puellam delatum fuisset, illa se praecipitavit e turri.
*** X) Petron. 115,7-14
7) Postero die cum poneremus consilium cui nos regioni crederemus, repente video corpus
humanum circumactum levi vertice ad litus deferri. 8) Substiti ergo tristis coepique umentibus
oculis maris fidem inspicere et ‘hunc forsitan’ proclamo ‘in aliqua parte terrarum secura expectat
uxor, 9) forsitan ignarus tempestatis filius aut pater; utique reliquit aliquem, cui proficiscens
osculum dedit. 10) Haec sunt consilia mortalium, haec vota [magnarum cogitationum]. En homo
quemadmodum natat’. 11) Adhuc tamquam ignotum deflebam, cum inviolatum os fluctus convertit
in terram, agnovique terribilem paulo ante et implacabilem Licham pedibus meis paene subiectum.
12) Non tenui igitur diutius lacrimas, immo percussi semel iterumque manibus pectus et ‘Ubi nunc
est’ inquam ‘iracundia tua, ubi impotentia tua? 13) Nempe piscibus beluisque expositus es, et qui
paulo ante iactabas vires imperii tui, de tam magna nave ne tabulam quidem naufragus habes. 14)
Ite nunc mortales, et magnis cogitationibus pectora implete. Ite cauti, et opes fraudibus captas per
mille annos disponite.
a) Lucr. 5,222-227
tum porro puer, ut saevis proiectus ab undis
navita, nudus humi iacet infans indigus omni
vitali auxilio, cum primum in luminis oras
nixibus ex alvo matris natura profudit, 225
vagitu que locum lugubri complet, ut aequumst
cui tantum in vita restet transire malorum.
*** b) Ov. met. 11,710-726
Mane erat: egreditur tectis ad litus et illum 710
maesta locum repetit, de quo spectarat euntem,
dumque moratur ibi dumque ‘hic retinacula solvit,
hoc mihi discedens dedit oscula litore’ dicit
dumque notata locis reminiscitur acta fretumque
prospicit, in liquida spatio distante tuetur 715
nescio quid quasi corpus aqua, primoque, quid illud
esset, erat dubium; postquam paulum adpulit unda,
et, quamvis aberat, corpus tamen esse liquebat,
qui foret, ignorans, quia naufragus, omine mota est
et, tamquam ignoto lacrimam daret, ‘heu! Miser’ inquit, 720
‘quisquis es, et siqua est coniunx tibi.’ fluctibus actum
fit propius corpus; quod quo magis illa tuetur,
hoc minus et minus est mentis sua, iamque propinquae
admotum terrae, iam quod cognoscere posset,
cernit: erat coniunx. ‘Ille est!’ exclamat et una 725
ora, comas, vestem lacerat […]
c) Sen. Rhet. contr. 5,1
47