1 DISPENSA DI LETTERATURA LATINA A.A. 2009-2010 PROF ...

‘Aeole namque tibi divom pater atque hominum rex
et mulcere dedit fluctus et tollere vento, 66
gens inimica mihi Tyrrhenum navigat aequor,
Ilium in Italiam portans victosque penates:
incute vim ventis submersasque obrue puppes,
aut age diversos et disice corpora ponto. 70
sunt mihi bis septem praestanti corpore nymphae,
quarum quae forma pulcherrima Deiopea,
conubio iungam stabili propriam que dicabo,
omnis ut te cum meritis pro talibus annos
exigat et pulchra faciat te prole parentem'.
permansit in translatione, ut “vinclis et carcere
frenat”. 'iussus' autem ob hoc posuit, quia suo
nihil facit imperio. nam tolle hoc, et maior est
omnibus diis, si ad eius voluntatem possunt
elementa confundi: ut ipse “Aeolus mihi iussa
capessere fas est”. simul ventorum ostenditur
vis, quibus parum fuerat montem superponi, nisi
et regem acciperent, qui ipse quoque alieno
pareret imperio.
et premere e. l. s. d. i. h.] alioquin Iunoni obsequi
non posset. alii 'iussus' ita intellegunt, non cum
iuberetur eum hoc facere, sed ita administrare,
ut etiam iussus erat, secundum desiderium
temporum.
ad apud quem, ut supra.
aeole rhetoricum est in omni petitione haec
observare, ut possit praestare qui petitur, ut sit
possibilitas, ut sit res iusta quae petitur, ut
habeat modum petitio, ut sequatur remuneratio.
et sciendum est secundum hunc ordinem omnes
petitiones formare Vergilium, ut in hoc loco
possibilitas est 'et mulcere dedit fluctus et tollere
vento'. iusta petitio est 'gens inimica mihi'; omne
enim quod contra inimicos petimus iustum est.
modus petitionis est 'et dissice corpora ponto'.
remuneratio 'sunt mihi bis septem praestanti c.
n.'
aeole incvte vim ventis ordo ipse est. et est figura
parenthesis. inter parenthesin et ellipsin hoc
interest, quod parenthesis es quotiens remota de
medio sententia integer sermo perdurat; plenum
namque est 'Aeole incute vim ventis'. item
“Aeneas rapidum ad naves praemittit
Achatem”. ellipsis autem est quotiens remotis
interpositis deest aliquid, ut est “quos ego– post
mihi non simili poena”; deest enim 'adfligam'.
aeole] sane antiqui quotiens a minoribus
beneficium petebant, a nomine incipiebant, et
erat honoratius si nomen ipsius ante
praeferrent. divvm pater atqve hominvm rex
Iuppiter. et periphrasis est, id est circumlocutio.
'pater' autem a Vergilio ad eminentiam ponitur,
ut “pater Aeneas” et “pater Appenninus”.
et mvlcere dedit flvctvs et tollere vento aliud
pendet ex alio; nam qui potest mulcere, potest et
11