GE Biblioth. pub. et univ - Archive ouverte UNIGE

121 1563 IUL. * 122
terea emergunt quasi e sinu nostro audaculi scriptores,
qui non solum errorum nebulis sanae doctrinae
lucem obscurant, vel pravis deliriis simplices
démentant, ac minus exercitatos: sed profana dubitandi
licentia totam religionem sibi convellere permittunt.
Nam quasi putidis suis ironiis et cavillis
genuinos Socratis discipulos se probent, nullum illis
m agis plausibile est axioma quam fidem esse liberam,
ut liceat quavis de re ambigendo scripturam
instar nasi cerei (ut loquuntur) flexibilem reddere.
Itaque hoc proficient tandem qui illecebris novae
huius academiae capti nunc dubiis speculationibus
indulgent, ut semper discendo nunquam ad scientiam
perveniant veritatis. 7 principibus insidiae perkulosiores, qui omnibus et
lautitiis et delitiis ita affluunt ut mvrum sit non m
lasciviam prorsus diffluere ? Nam certe naturae propemodum
répugnât copiis voluptatum sine voluptate perfrui.
Inter delitias vero illibalam manere castitatem
quam difficile sit plus satis usu patet. Tu vero, illustrissime
Princeps, quidquid ad voluptatum seminarium
pullulât venenum puta. Nam si te iam demulceat
quod contmentiam et temperantiam suffocat, quid non
adultus concupisceres? Asperior forte est haec sententia,
magnam corporis curam esse magnam virtutis
incuriam: verissime tarnen ita loquutus est Cato. Hoc
quoque paradoxum vix forte admittet communis vita:
)
Maior sum et ad maiora genitus quam ut mancipium
Hactenus de historiae utüUate breviter quoad sim corporis mei, cuius contemptus certa est mea
locus ferebat disserui. Porro ut legis doctrina, cuius libertas. Facessat ergo immodicus rigor quo omnis
obscuritas antehac multos deterruit, familiariter inno- iueunditas töllitur e vita: sed quam lubricus ex secutesceret,
nescio quam dexbre, eerie fideliter, elaboravi. ritate et indulgentia ad proterviendi licentiam sit lap­
Erunt, non dubito, qui uberiorem locorum explicatiosus, nimis multa exempla demonstrant. Quanquam
nem desiderent. Ègo vero, qui natura prolixitatem tibi non cum luxuria modo sed cum aliis compluribus
fugio, duas ob causas in, hoc opère fui restrictior. vitiis bellandum erit. Tua comitate, modestia, vere-
Nam quia isti quatuor libri iam sua longitudine quoseundia nihil suavius: sed nullum est tarn mansuetum
dam deterrent, veritus sum ne, si in ipsis enucleandis ac compositum ingenium quod assentationibus inebria-
liberius stilo indulgerem, plus accederet fastidii. Detum non ad feritatem et truculentiam degeneret. Iam
inde quum in progressu de vita saepius desperaverim, quum innumeri adulatores totidem sint ad inflamman-
succinctam expositioncm dare malui quam mutilam dum variis libidinibus tuum animum fläbella, quanto
relinquere. Videbunt tarnen sinceri lectores sanoque te ad cavendum acrius intendere convenu? Nee vero,
iudicio praediti, sedulo me cavisse ne quid perplexum, dum te admoneo de aulicis blanditiis, aliud postulo
ambiguum vel obscurum, astute aut negligenter prae- quam ut moderatione instruetus te inexpugnabilem
termitterem. Quum ergo scrupulos omnes discutere copraebeas.
Vere enim üle: non esse in laude ponennatus
fuerim, non video cur de brevitate quispiam dum si quis Asiam nunquam viderä, verum summa
queratur, nisi forte tantum velit ex commentariis sa- laude dignum si quis pudice et continenter in Asia
pere. Atqui libenter patiar eiusmodi homines, quos vixerit. Id quum assequi maxime sit optabüe, facile
nulla explere potest verbositas, alium sibi magistrum compendium praescribit David, si modo imiteris eins
quaerere.
exemplum, dum praeeepta Bei suos consiliarios esse
praedicat. Et certe quidquid aliunde consilii sugge-
Quod si experiri libeat, re ipsa cognosces ac tibi ratur, nisi hinc sapiendi facias exordium, evanescet.
credes verissimum esse quod praedico. Puer es: at­ Superest itaque, generosissime Princeps, ut quod de
qui Deus, quum reges proprium sibi legis volumen saneto rege Ezechia apud Isaiam legüur subinde tibi
scribere iussisset, ab hac classe pium Iosiam non in mentem recurrat. Praeclaras enim eius dotes enu-
exemit: quin potius in puero nobilissimum exstare merans propheta hoc maxime elogio eum commendat,
piae eruditionis specimen voluit, quod senum socor- quod thesaurus eius erit Dei timor. Vale, ülustris*
diam coargueret. Et tuum exemplum docet quantopere sime Princeps. Deus te suo praesidio tueatur incolu-
intersit a teneris assuescere. Nam ex radice, quam mem, donis spiritualibus magis ac magis exornet om-
in te egerunt quae imbibisti religionis principia, non nique benedictionum genere locupletet. Genevae pridie
modo germen efflorescit sed propemodum maturitatem Calendas Augusti M. D. LXI1I.
quondam spirat. Ergo ad eum qui tibi propositus est
scopum infatigabili studio enitere. Neque te morentur
vel conturbent nasuti homines, quibus minime videtur
tempestivum pueros ad praeeocem hanc {ut loquuntur)
sapientiam vocari. Quid enim absurdius vel minus
ferendum quam, ubi te circumsident omne genus corruptelae,
hoc remedio arceri? Quum servos quoque
vestros corrumpant aulicae delitiae, quanta summis
7) Beligua non Herum édita sunt.