GE Biblioth. pub. et univ - Archive ouverte UNIGE
GE Biblioth. pub. et univ - Archive ouverte UNIGE
GE Biblioth. pub. et univ - Archive ouverte UNIGE
Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
73 1563 IUL. 74<br />
barbarie expostulare libeat, quod hominem de ecclesia<br />
Dei non male meritum, <strong>et</strong> cuius laboribus<br />
aaiuti, quam vis dissimulent, se venditant apud imperitps,<br />
tantopere abominantur, ad fucandam hanc<br />
iDgratitudinem nullus illis color supp<strong>et</strong><strong>et</strong>. Dum<br />
ergo Calvinismum obiiciendo aliqua infamiae nota<br />
tuam Oelsitudinem aspergere conantur, nihil aliud<br />
quam suam pravitatem cum stultitia frustra <strong>et</strong><br />
magno suo cum dedecore produnt. Quod si quid<br />
sibi consequi videntur apud sui similes, ex opposite<br />
apud pios, eruditos, compositae mentis integrique<br />
iudicii homines mea vox personandis iustis<br />
tuis laudibus, ut spero, exaudi<strong>et</strong>ur. Eingunt quidem<br />
eiusmodi rabulae <strong>et</strong> fortiter clamitant, tanquam pro<br />
aris <strong>et</strong> focis se dimicare: verum an ita sit iudicare<br />
cuivis facile ac promptum est. Et ab excutiendis<br />
quidem eorum deliriis supersedebo, quando maior<br />
eorum pars quid garriat non intelligit: tantum capita<br />
breviter attingam in quibus ab ipsorum magistris,<br />
quos tarnen nihilominus amo, dissidemus.<br />
Christi carne <strong>et</strong> sanguine vere nos in sacra<br />
coena pasci, non secus ac panis <strong>et</strong> vinum corporum<br />
sunt alimenta, ingenue fatemur. Si quaeritur<br />
explicatio magis dilucida, carnis <strong>et</strong> sanguinis Christi<br />
substantia spiritualis nobis vita est, eaque sub panis<br />
<strong>et</strong> vini symbolis nobis communicantur: quia Christus<br />
mysterium coenae instituons neque fallaciter<br />
quidquam promisit, neque lusit inanibus spectris,<br />
sed quod re ipsa dabat externis signis repraesentavit.<br />
Nunc de modo communicationis restât quaestio.<br />
Hinc vero nascitur conflictus, quod subscribere<br />
eorum imaginationi recusamus qui loci praesentiam<br />
exigunt. Dicimus, quamvis in coelo sit<br />
Christus, arcana tarnen <strong>et</strong> incomprehensibili Spiritus<br />
eius virtute ad nos pen<strong>et</strong>rare gratiam illam, ut<br />
caro eius nobis sit vivifica, nos autem simus caro<br />
ex carne eius <strong>et</strong> ossa ex ossibus eius (Eph. 5, 30).<br />
Ab illis contra, nisi se Christus in terra sistat, nulla<br />
eius admittitur communicatio. Porro ut localis<br />
praesentiae odium fugiant, commentum Ubiquitatis<br />
minus probabile fabricare necesse est: quod si non<br />
videmus posse cum fidei principiis conciliari, ruditati<br />
saltern nostrae ignoscant. Hic non sequimur<br />
proprium sensum, sed quantum intelligentiae divinitus<br />
nobis concessae modulus capit, Christi corpus<br />
esse ubique minime cum scriptum consentaneum<br />
est. Verum quantumvis reclam<strong>et</strong> Christus ipse <strong>et</strong><br />
apostoli, ut immensitas deitatis in carnem comp<strong>et</strong>at,<br />
sufficit illis personalis unio. Atqui nemo hactenus<br />
pra<strong>et</strong>er Eutychen docuit, sic permixtas fuisse<br />
naturas, ubi Christus homo factus est, ut quod deitati<br />
proprium erat human ae naturae commune fier<strong>et</strong>.<br />
Equidem nolo ex hominis damnati nomine<br />
illis odium conflare: monendi tarnen sunt ut propius<br />
<strong>et</strong> attentius secum reputent, quorsum bonos<br />
quoque, doctos <strong>et</strong> perspicaces abripiat contentio,<br />
ubi tantum ad causae suae patrocinium feruntur.<br />
Certe quum in concilio Ephesino hoc refutandi Nestorii<br />
optimum ess<strong>et</strong> compendium si unio personalis<br />
communicar<strong>et</strong> inter naturas quod cuique est proprium,<br />
hoc proferre, quia pro summa absurditate<br />
repudiatum ess<strong>et</strong>, nemini venit in mentem. Itaque<br />
valde miror eos qui nobis adversantur, in quern labyrinthum<br />
se demergant, non considerare. Nam<br />
si deitatis immensitas Christi carni convenu, quia<br />
Deus manifestatus est in came (1, Tim. 3, 16),<br />
pari quoque ratione divinitas eius <strong>et</strong> doluit <strong>et</strong> esuriit<br />
<strong>et</strong> morti fuit obnoxia <strong>et</strong> denique mortua. Neque<br />
enim effugient quin mutua sit argumentandi<br />
ratio. Pronunciavit Christus adhuc mortalis se<br />
ne8cire quando futurus ess<strong>et</strong> dies iudicii (Marc. 13,<br />
32). Annon his verbis palam <strong>et</strong> articulate aliquid<br />
humanae naturae vendicat quod ad divinitatem<br />
transferre fas non ess<strong>et</strong>? Quod de communioatione<br />
propri<strong>et</strong>atum obtendunt intempestivum est <strong>et</strong>, quod<br />
bona eorum pace dixerim, in re minuta hallucinantur.<br />
Quia filio hominis tribuere quod deitatis proprium<br />
est, ac rursum transferre ad deitatem quod non<br />
nisi humanitati convenu, impropria <strong>et</strong> aspera est<br />
loquutio : ne rudes impingerent confuse res diversas<br />
miscendo vel improbi rixandi materiam arriperent,<br />
hanc figuram vocarunt orthodoxi scriptores i3no-<br />
(làztav xowoovfav. Qüod de verbis illi dixerunt ad<br />
rem parum considerate trahitur. Agebat Christus<br />
in terris quum dixit filium hominis in coelo esse<br />
(Ioh. 3, 13). Ne quis male exercitatus putar<strong>et</strong> immensum<br />
fuisse Christi corpus, obviam itum errori<br />
fuit familiari admonitione, propter unitatem personae<br />
verbis pronunciari de filio hominis, quod, tarnen<br />
non quadrabat nisi divinitati. Verba Pauli sunt<br />
apud Lucam (Act. 20, 28) Deum redemisse ecclesiam<br />
sanguine suo. Ne quis inde conciper<strong>et</strong> Deum<br />
sanguineum, ad nodum expediendum valere debuit<br />
eadem admonitio: quia idem est homo <strong>et</strong> Deus,<br />
verbo tenus ad Deum transferri quod in naturam<br />
humanam proprie cadit. Quum patribus loquendi<br />
figuram ad simplices docendos accommodare propositum<br />
fuerit, vel perperam vel parum verecunde<br />
alio trahitur ut propri<strong>et</strong>atum communicatio realis<br />
sit mixtura utriusque naturae. Atqui sed<strong>et</strong> Christus<br />
ad patris dexteram, quae ubique diffusa nullo<br />
spatio locorum capitur. Fateor sane, <strong>et</strong> immensam<br />
esse Dei dexteram <strong>et</strong> quacunque pat<strong>et</strong> simul extendi<br />
Christi imperium, quod sessionis voce scriptura<br />
m<strong>et</strong>aphorice significat. Nam quod passim Deo<br />
asseritur nunc ad Christum transferri extra controversiam<br />
est: ideoque tantundem val<strong>et</strong> Sedere atque<br />
mundi gubernationi praeesse, quod Christus cum<br />
patre commune hab<strong>et</strong>. Imo, quia per ilium pater<br />
mundum sustin<strong>et</strong>, potentiam suam exserit in administratione<br />
rerum omnium, praecipue vero in ecclesiae<br />
gubernatione praesentiam suae gratiae ex-
Change language