GE Biblioth. pub. et univ - Archive ouverte UNIGE

571 EPISTOLAE 4259—4260 572
liberalitate, et ampliori quam sperare auderem,
«ompensavit, et nos ex magna iactatione in certain
nee ita, ut spero, longinquam spem revocavit.
Quo vero in loco res christianae sint tu ex
aliis satis: quid nos moliamur cognosces ex iis Uteris
quarum exemplar ad te misi. Nostrum si tibi
consilium probatur iuva nos, mi pater, cum tuis ad
Deum precibus, turn ea qua plurimum vales apud
ecclesiam Dei autoritate. Instrue tuos in Christo
liberos, hoc est, tua ipsius viscera consilio. Nee
enim nobis in aggrediundo perficiendoque negotio
voluntas animusque deerit. Hoc si ex Deo profectum
ad Dei gloriam ecclesiaeque salutem, dignitatem
splendoremque pertinet, inspiret benedictionem coeptis
rebus Dominus, conférât vires animique robur
tantis conatibus necessarium. Sed tarnen certi
quidquam necdum constitutum habemus. Communicavi
consilium cum gravibus aliquot bonisque
viris. Itaque ardent desiderio conficiendae rei, quibus
ut probavi facile eundem eventum de caeteris
mihi polliceor, ut nee studia hominum nee facultates
putem defuturas. Bxspecto e Picardia similem
nobUium multorum consensum. Nam qui incerta
in re certissimum non recusarent periculum, non
puto citra ullum periculum certissimos fructus recusaturos.
Nam haeo ad eos scripta est. Quidquid
sit, hoc te scire volui ut, ni tibi probatur consilium,
tua nos retineas autoritate: si probes, addas currentibus
stimulus. Itaque literas tuas exspectamus
brevi, quibus, si ita videtur, ii designentur quos
tantis laboribus tantaeque rei pares esse iudices, vel
potius ab iis quos in earn rem miseris. Firmo enim
corpore praesentique animo opus est, addo et militant
in aulis principum consuetudinem. Nos duos
habemus quos onus hoc mandatumque sustinere
posse confidimus, Andegavensem quondam nobilem,
ornatissimum virum magnaque pietate