GE Biblioth. pub. et univ - Archive ouverte UNIGE
GE Biblioth. pub. et univ - Archive ouverte UNIGE GE Biblioth. pub. et univ - Archive ouverte UNIGE
347 EPISTOLA 4125 348 „et mysterium assumpti corporis manifestaret, per „continentiam dictorum ad id venions ait: Quia „pater maior me est. Et confestim ut absoluta „dicti ratio subesset, et agricolae et vitis et palmi- „tum subieoit exemplum, assumptionem per id cor- „poreae humilitatis ostendens, et bine causam eundi „ad patrem, et dilectionis laetitiam qüum ad patrem „iret docens esse oportere, quia pater maior se es- „set, a quo scilicet esset gloriam resumpturus, apud „quem et in quo esset glorificandus, non novello „honore, sed pristino, neque alieno, sed quem apud „eum habuit. Si itaque non in ipso glorificandus „est, id est, ut sit in gloria Dei patris, contumeliam „adscribe naturae: si vero quod ab eo glorifioatur „auctoritas est, patrem maiorem in glorificandi auc- „toritate cognosce. Quid dispensationem ad impie- „tatem rapis? Quid sacramentum nostrae salutis „invadis in mortem? glorificaturus pater filium, „maior est: glorificatus in patre filius minor non „est. Aut quomodo minor est, qui in gloria Dei „patris est? Aut numquid pater maior non est? »Maior itaque pater, dum pater est. Sed filius, dum „filius est, minor non est. Nativitas filii patrem „constituit maiorem. Minorem vero filium esse na- „tivitatis natura non patitur. Maior pater est, dum „gloriam assumpto homini rogatur ut reddat. Filius „minor non est, dum gloriam resumit apud patrem. „Atque ita et sacramentum nativitatis, et dispen- „8atio corporationis impletur. Nam et pater, dum „et pater est, et glorificat nunc filium hominis, „maior est, et pater et filius unum sunt, dum ex „patre natus filius, post assumptionem terreni corporis, glorificatur in, patre. Non habet itaque nati- „vitas naturae ignobilitatem, quia in forma Dei est, „qui ex Deo nascitur. Et quum differre significa- „tione ipsa existimetur innascibilitas a nativitate, „nativitas tarnen non est extra innascibilitatis natu- „ram: quia non sumpsit aliunde, quod subsistit. „Nam etsi non consequuta sit, ut coinnascibilis „effecta sit, accepit tarnen ex innascibili Deo esse, „quod Deus est. Fides igitur nostra, etsi initium „nativitatis non apprehendens, unigenitum Deum „semper profiteatur, quia natura non ferat, ut coe- „pisse eum aliquando confiteatur, cuius nativitas „omne initii tempus excédât: sed quern semper esse „et ante tempora confitetur: natum tarnen in tern- „porali infinitate non ambigit, eum tarnen ex ini- „ciabili8 intelligence nativitate confessa." Haec sunt, clarissime et ornatissime vir, amice nobis pluritnum carissime, quae demeritis etcontroversiis caussae praesentis ad te referenda esse putavimus. Oramus autem, obsecramus, et obtestamur te, per Dei aeterni et immortalis sempiternam et nunquam intermorituram, aeterni quoque eius filii Emanuelis nostri Iesu Christi gloriam, perque fidem tuam, quam pro ratione ministerii tui omnibus Christi fidelibus, fidèle consilium tuum implorantibus, debere te intelligis, ut quid illi de tota hac controversia videatur, quidque expresso verbo Dei, et fontibus Israelis congruentissimum existimet, censurant suam nobis per literas sive privatas, sive, si videtur, per epistolam publicam adscribat. Consulat autem, per viscera misericordiae Dei te oramus primum ipsi pietati, et verae gloriae Dei, deinde tranquil litati ecclesiarum et reip. nostrae, idque tempestive atque mature, ut pullulantia odia restingui, et impendentia civilia mala, domino Deo per Organum praest. tuae ad earn rem vires suppeditante, praeverti, praeveniri, praecaverique possint. Erit hoc perpetuum et immortale, quum erga ecclesiam Dei, turn erga hunc pusillum in ecclesiis renatis Christi gregem, nee non in has regiones nostras septentrionales perpetuum et immortale beneficium,nullo unquam aevo obliterandum. Consules enim una et eadem opera, et immortali gloriae Dei, et conscientiis piorum, qui hanc dissectionem ecclesiarum gementibus pectoribus prosequuntur. Consules et tranquillitati totius reip., extingues gliscens malum, et magno metu remp. nostram liberabis, comparabisque tibi in istis regionibus satis alioquin iam claram immortalitate dignissimam memoriam, si ea nobis explicaveris, ex verbi Dei amussi, quae ad tranquillitatem cum Deo et pia conscientia, et proximo in civili vitae societate ad amorem, caritatem, et mutuam benevolentiam inter partes conciliandum, ac ad ipsam adeo pacem in Israel inducendam colendamque in vera pietate faciant. Neque dicat, rogamus, praest. tua, edidisse Tigurinam, edidisse et Heidelburgensem ecclesiam de hoc dogmate suam censuram. Ediderunt enim illi pro eximia sua eruditione atque pietate, sed tarnen ita ediderunt, secundum quod ab altera tantum parte, hoc est, ab ipsis Trinitariis edocti fuerant: qui si fidelius de hac re commonefacti fuissent, ea haud dubie in medium attulissent, quae explicationi conciliationique tantae controversiae subserviunt magis. Quanquam nos pro iudicii nostri tenuitate, non sumimus nobis de tantis viris judicium. Ulis potius haec adscribimus, qui non sincere ad eos de meritis caussae praesentis ex Polonia scripserunt. Quod restât, oramus aeternum Emanuelem Christum Iesum, sedentem ad dextram Dei patris, et pari potentia, gloria et maiestate, in unitate Spiritus sancti cum patre regnantem, ut te nobis et ecclesiae suae conservet in longam et multam aetatem perquam fiorentem. Mittimus autem hanc epistolam ad te, per illustrem dominum Nicolaum Ohristophorum Madzivil, filiolum nostrum, qui nunc in studiis literarum Argentorati versatur, et vera pietatis ac virtutis semina imbibit. Discit etiam linguas et artes, qui etiam suo tempore ad te veniet, et sua praesentia nostrum erga te Studium, nostrum
349 1564 IUL. 350 affectum, veramque et seriam benevolentiam, et observantem caritatem, suo et nostra nomine contestabitur. Petimus itaque, ut ad hanc epistolam, quam primum ad te ab illo missa fuerit, per eundem primo quoque tempore respondeas, ad illumque Argentoratum, ipse ad nos mitti curabit. Iterum atque iterum vale, literarum atque pietatis nostri aevi decus, nosque solita tua benevolentia, ut facis, prosequere. Datum Brestae 6. Iulii anno Domini 1564. Mense Septembri 1563. Confessionis ministrorum in synodo Pinczoviensi congregatorum formula, de qua supra in Uteris mentio est, sic habet : 7 ) Postquam Christus dominus et magister noster, nos crescere de die in diem iubet, donee in virum perfectum perveniamus, et huic rei verbum suum ex omni parte purum et perfectum, in quo solo nos acquiescere vult, nobis destinavit, sub magisterio eius nos proficere, et ex tot tantisque labyrinthis Antichristi, quos aliquot centenis annorum struxit, paulatim a domino educi nee pudet nee poeuitct. Quum itaque placuit spiritui sancto, veritatis duci, clarificatorique domini nostri Iesu Christi, non potuimus et nos parvuli in nomine Iesu ad hanc synodum congregati tanto placito resistere, postquam igne eius sacrosancto incaluit spiritus noster, quin credamus, solum verum Deum patrem, et quem pater misit Iesum Christum, et hanc cognitionem esse vitam aeternam. Tanta lux ubi affulsit animis nostris, tenebrae rationis humanae discussae sunt, cesserunt persuasorii ex philosophia desumpti sormones, quibus simplicitas verbi Dei obscurabatur : et veri Dei cognitio, quae a prophetis, Christo et Apostolus expresse tradita est, plane eripiebatur, quum Deus essentia, Deus unus trinus et aliis nominibus appellabatur, unde error Sabellii, quern nos aeque ut Arrii blasphemiam detestamur, quae somnia rationis humanae ut deliramenta luce verbi Dei discus8imus, discussaque vi spiritus sancti tanquam pernicibsa abiecimus, memores illius dicti: Quicquid non est ex fide, peccatum est. Ex eisdem tenebris philosophiae filium Dei Iesum Christum, verum Deum de Deo, eductum reverenter excipimus, et non amplius personam de persona genitum, sed ipsi88imum filium Dei vivi colimus, maiestate nulla patris imminutum, verbum aeternum apud aeternum Deum, quemadmodum ex oraculis evangelii 7) in tod. cod. Tig. VI. 106, fol. 984 v. accepimus. Hunc eundem definite tempore non figurate, sed vere et proprie natum, mortuum, passum, resurrexisse, ascendisseque, ut ingenue cum Thoma exclamare audeamus ad Christum hunc pro nobis crueifixum: Dominus meus et Deus meus. In eadem simplicitate eiusdem lucis filii Dei spiritum sanctum a patre procedentem adoramus, glorifioamus. De plenitudine autem Iesu Christi hunc hauriri ab electis confitemur voce Iesu Christi in hac fide animati, qui dicit se missurum alium paracletum, qui a patre procedit. Propterea nullas fides novas praeter vetustissimam apostolicam singuli in hoc coetu nostro professi sumus. Admoniti superioribus seculis, quam in tristissimis tenebris versati sumus, quamdiu vocem unam solamque unius pastoris nostri filii Dei, sine humanae sapientiae additamentis non audivimus: quam quum nunc vel toties propius exaudire per Dei clementiam liceat, a nemine pio innovationis et inconstantiae nota nobis inuri potest. Crescere enim et augere in una eademque fide donee occurramus in virum perfectum plenae aetatis Christi, non nova dogmata sequi ab apostolo dicuntur, quicunque fundamento propbetarum et apostolorum nixi inventa traditionesque humanas susque deque ferunt, ut quibus frustra colitur Deus. Solius autem verbi divini ea est apud omnes electos reverentia (quorum de numéro nos esse non diffitemur) ut illi nee addere, nee quicquam imminuere fas esse credant. In qua fide conservet nos augeatque ille solus unus verus Deus, pater, per filium suum unigenitum in spiritu sancto. Amen ! 8 ) 4126. BULLINGERUS LASICIO. Castalianis integritatem quam ille laudaverat se non curare docet dum constet earn non impedivisse quominus monstrosa dogmata profitereiur. Amicitiam suam solis orthodoxis certam esse. (Vide ad N. 4124.) S. D. Qualis quantaque fuerit Castalionis probitas atque integritas nescio. Nam non antea ille mihi familiariter notus. Hoc tarnen certo scio ipsum 8) Subscripaerunt lraio confesaioni ministri L, et nobiles oirciter XXX. Lismaninus a synodo aberat. S. — JRespondit Beza a. d. XIV. Cal. Apr. 1565. Cuius eiestat Epistola ad Baâzivilium de imitate essentiae divinae, in eius Tract, theol. I. 646.
- Page 135 and 136: 245 1564 IANUAR. 246 aultrement vou
- Page 137 and 138: 249 1564 IANUAK—FEBRUAR. 250 gous
- Page 139 and 140: 253 1564 FEBRUAR. 254 mihi praesori
- Page 141 and 142: 257 1564 FEBRUAR. 258 4080. SPINA C
- Page 143 and 144: 261 1564 MART. 262 Tomit convicia,
- Page 145 and 146: 265 1564 MART. 266 verende in Chris
- Page 147 and 148: 269 1564 MART. 270 et meß propres
- Page 149 and 150: 273 1564 MART. . 274 de la terre, p
- Page 151 and 152: 277 1564 MART.—APRIL. 2#8 Clariss
- Page 153 and 154: 281 1564 APRIL. 282 tum est urbi eq
- Page 155 and 156: 285 1564 APRIL. " 286 tuuB Ioannes,
- Page 157 and 158: 289 1564 APRIL. 290 circumclusi ten
- Page 159 and 160: 293 1564 APRIL. 294 rum ainnt Sabau
- Page 161 and 162: 297 1564 APRIL. 29S calamitas, Calv
- Page 163 and 164: 301 1564 APRIL.—MAL 302 escus. Et
- Page 165 and 166: 305 1564 MAL 306 hactenus omnes imp
- Page 167 and 168: 309 1564 MAL 310 De rebus nostris.
- Page 169 and 170: 313 1564 IUN. 314 4113. FAREL A LIB
- Page 171 and 172: 317 1564 IUN. 318 4116. interdictum
- Page 173 and 174: 321 1564 IUN. 322 turbulentis tempo
- Page 175 and 176: 325 1564 IUN. 326 eas quas hie vir
- Page 177 and 178: 329 1564 IUL. 330 troversia, ex qui
- Page 179 and 180: 333 1564 IUL. 334 lorum immortali,
- Page 181 and 182: 337 1564 IUL. * 338 rerum omnium fa
- Page 183 and 184: 341 15G4 IÜL. 342 missus, ascendit
- Page 185: 345 1564 IÜL. 346 „spes, haeo Ve
- Page 189 and 190: 4127. IONVILLABÜS BULLINGERO. De e
- Page 191: SUPPLEMENTUM THESAURI EPISTOLICI CA
- Page 194 and 195: 363 EPISTOLAE 4131—4134 364 413t
- Page 196 and 197: 367 BPISTOLAB 4134—4137 368 et de
- Page 198 and 199: 371 EPISTOLAE 4138-4141 372 4138. C
- Page 200 and 201: 375 BPISTOLAE 4141—4144 376 dicun
- Page 202 and 203: 379 EPISTOLAE 4144—4146 380 opera
- Page 204 and 205: 383 EPISTOLAE 4147—4149 384 4147
- Page 206 and 207: 387 EPISTOLAB 4149—4152 388 istic
- Page 208 and 209: 391 EPISTOLAE 4152—4154 392 A Mon
- Page 210 and 211: 395 EPISTOLAE 4154—4155 bis 396 Q
- Page 212 and 213: 399 EPISTOLAE 4155 bis—4158 400 f
- Page 214 and 215: 403 EPI8TOLAE 4158-4161 404 rursus
- Page 216 and 217: 407 , BPI8TOLAE 4162—4164 408 416
- Page 218 and 219: 411 EPISTOLA 4164 412 edioto rursus
- Page 220 and 221: 415 EPISTOLAE 4165—4168 416 4165.
- Page 222 and 223: 419 ut ilium pedibus iam calcare au
- Page 224 and 225: 423 EPISTOLAE 4169-4171 424 ce qui
- Page 226 and 227: 427 EPISTOLAE 4171—4174 428 faict
- Page 228 and 229: 431 EPISTOLA nostra opera necessari
- Page 230 and 231: 435 EPISTOLAE 4178—4179 436 4178.
- Page 232 and 233: 439 EPISTOLA 4179 440 ten die Sach
- Page 234 and 235: 443 EPISTOIiAE 4179—4179 bis 444
349 1564 IUL. 350<br />
affectum, veramque <strong>et</strong> seriam benevolentiam, <strong>et</strong> observantem<br />
caritatem, suo <strong>et</strong> nostra nomine contestabitur.<br />
P<strong>et</strong>imus itaque, ut ad hanc epistolam, quam<br />
primum ad te ab illo missa fuerit, per eundem<br />
primo quoque tempore respondeas, ad illumque<br />
Argentoratum, ipse ad nos mitti curabit. Iterum<br />
atque iterum vale, literarum atque pi<strong>et</strong>atis nostri<br />
aevi decus, nosque solita tua benevolentia, ut facis,<br />
prosequere. Datum Brestae 6. Iulii anno Domini<br />
1564.<br />
Mense Septembri 1563.<br />
Confessionis<br />
ministrorum in synodo Pinczoviensi congregatorum<br />
formula, de qua supra in Uteris mentio est, sic<br />
hab<strong>et</strong> : 7 )<br />
Postquam Christus dominus <strong>et</strong> magister noster,<br />
nos crescere de die in diem iub<strong>et</strong>, donee in virum<br />
perfectum perveniamus, <strong>et</strong> huic rei verbum suum<br />
ex omni parte purum <strong>et</strong> perfectum, in quo solo nos<br />
acquiescere vult, nobis destinavit, sub magisterio<br />
eius nos proficere, <strong>et</strong> ex tot tantisque labyrinthis<br />
Antichristi, quos aliquot centenis annorum struxit,<br />
paulatim a domino educi nee pud<strong>et</strong> nee poeuitct.<br />
Quum itaque placuit spiritui sancto, veritatis duci,<br />
clarificatorique domini nostri Iesu Christi, non potuimus<br />
<strong>et</strong> nos parvuli in nomine Iesu ad hanc synodum<br />
congregati tanto placito resistere, postquam<br />
igne eius sacrosancto incaluit spiritus noster, quin<br />
credamus, solum verum Deum patrem, <strong>et</strong> quem<br />
pater misit Iesum Christum, <strong>et</strong> hanc cognitionem<br />
esse vitam a<strong>et</strong>ernam. Tanta lux ubi affulsit animis<br />
nostris, tenebrae rationis humanae discussae sunt,<br />
cesserunt persuasorii ex philosophia desumpti sormones,<br />
quibus simplicitas verbi Dei obscurabatur :<br />
<strong>et</strong> veri Dei cognitio, quae a proph<strong>et</strong>is, Christo <strong>et</strong><br />
Apostolus expresse tradita est, plane eripiebatur,<br />
quum Deus essentia, Deus unus trinus <strong>et</strong> aliis nominibus<br />
appellabatur, unde error Sabellii, quern<br />
nos aeque ut Arrii blasphemiam d<strong>et</strong>estamur, quae<br />
somnia rationis humanae ut deliramenta luce verbi<br />
Dei discus8imus, discussaque vi spiritus sancti tanquam<br />
pernicibsa abiecimus, memores illius dicti:<br />
Quicquid non est ex fide, peccatum est. Ex eisdem<br />
tenebris philosophiae filium Dei Iesum Christum,<br />
verum Deum de Deo, eductum reverenter excipimus,<br />
<strong>et</strong> non amplius personam de persona genitum,<br />
sed ipsi88imum filium Dei vivi colimus, maiestate<br />
nulla patris imminutum, verbum a<strong>et</strong>ernum apud<br />
a<strong>et</strong>ernum Deum, quemadmodum ex oraculis evangelii<br />
7) in tod. cod. Tig. VI. 106, fol. 984 v.<br />
accepimus. Hunc eundem definite tempore non figurate,<br />
sed vere <strong>et</strong> proprie natum, mortuum, passum,<br />
resurrexisse, ascendisseque, ut ingenue cum Thoma<br />
exclamare audeamus ad Christum hunc pro nobis<br />
crueifixum: Dominus meus <strong>et</strong> Deus meus. In eadem<br />
simplicitate eiusdem lucis filii Dei spiritum<br />
sanctum a patre procedentem adoramus, glorifioamus.<br />
De plenitudine autem Iesu Christi hunc<br />
hauriri ab electis confitemur voce Iesu Christi in<br />
hac fide animati, qui dicit se missurum alium paracl<strong>et</strong>um,<br />
qui a patre procedit. Propterea nullas fides<br />
novas pra<strong>et</strong>er v<strong>et</strong>ustissimam apostolicam singuli in<br />
hoc co<strong>et</strong>u nostro professi sumus. Admoniti superioribus<br />
seculis, quam in tristissimis tenebris versati<br />
sumus, quamdiu vocem unam solamque unius<br />
pastoris nostri filii Dei, sine humanae sapientiae<br />
additamentis non audivimus: quam quum nunc vel<br />
toties propius exaudire per Dei clementiam liceat,<br />
a nemine pio innovationis <strong>et</strong> inconstantiae nota<br />
nobis inuri potest. Crescere enim <strong>et</strong> augere in una<br />
eademque fide donee occurramus in virum perfectum<br />
plenae a<strong>et</strong>atis Christi, non nova dogmata sequi<br />
ab apostolo dicuntur, quicunque fundamento<br />
propb<strong>et</strong>arum <strong>et</strong> apostolorum nixi inventa traditionesque<br />
humanas susque deque ferunt, ut quibus<br />
frustra colitur Deus. Solius autem verbi divini ea<br />
est apud omnes electos reverentia (quorum de numéro<br />
nos esse non diffitemur) ut illi nee addere,<br />
nee quicquam imminuere fas esse credant. In qua<br />
fide conserv<strong>et</strong> nos augeatque ille solus unus verus<br />
Deus, pater, per filium suum unigenitum in spiritu<br />
sancto. Amen ! 8 )<br />
4126.<br />
BULLIN<strong>GE</strong>RUS LASICIO.<br />
Castalianis integritatem quam ille laudaverat se<br />
non curare doc<strong>et</strong> dum const<strong>et</strong> earn non impedivisse<br />
quominus monstrosa dogmata profitereiur. Amicitiam<br />
suam solis orthodoxis certam esse.<br />
(Vide ad N. 4124.)<br />
S. D. Qualis quantaque fuerit Castalionis probitas<br />
atque integritas nescio. Nam non antea ille<br />
mihi familiariter notus. Hoc tarnen certo scio ipsum<br />
8) Subscripaerunt lraio confesaioni ministri L, <strong>et</strong> nobiles<br />
oirciter XXX. Lismaninus a synodo aberat. S. — JRespondit<br />
Beza a. d. XIV. Cal. Apr. 1565. Cuius eiestat Epistola ad<br />
Baâzivilium de imitate essentiae divinae, in eius Tract, theol.<br />
I. 646.