Cartulaire de l'abbaye de Moissac

254.
1133, juin
Diplome de Lothaire III. Encyclique émise pour la condamnation de l’antipape Anaclet.
A. Copie du XII e siècle: Paris, BN, ms. lat. 1708 (manuscrit moissagais contenant des actes
transcrits vers le milieu du XII e siècle), f. 119.
Edition: MGH, Legum Sectio IV, Constitutiones, t. 1, p. 166-167 (d’après B).
Indiqué: MGH, Diplomata, VIII, p. 79, n. 48.
A.
Lotharius Dei gratia Romanorum rex, regibus, archiepiscopis, episcopis, principibus, et universis Dei
fidelibus, ad quos litteræ istæ pervenerint, salutem.
Maiestatis divinæ dispensationi et consilio placuit, nos patronum ac defensorem sanctæ eclesiæ
Romanæ statuere. Ideoque necesse habuimus pro ipsius liberatione propensius laborare. Cum igitur,
ascitis nobis archiepiscopis, episcopis, abbatibus, principibus, ducibus, comitibus, marchionibus regni
nostri, episcopos etiam, comites et alios barones Italiæ nobiscum ducentes, bellico apparatu stipati ad
Urbem proficisceremur, nuncios scismatici illius Petri Leonis frequenter habuimus. Qui nimirum ex
parte illius justiciam prætendentes, ipsi in jus ire parato non debere audientiam denegari nec hostilibus
impugnationibus molestari, publicis clamoribus asserebant. Diutinis ergo eorum interpellationibus
provocati, idipsum episcopis et cardinalibus, qui cum domno Innocentio erant, significare coacti sumus.
Ipsi vero tamquam canonicarum sanctionum et institutionum ecclesiasticarum non ignari, universam Dei
eclesiam jam super hoc promulgasse sententiam, Petrum Leonis ac complices suos dampnasse
asserentes, quod erat universitatis non debere privatum fieri responderunt.
Nos autem idipsum cum patientia supportantes, et patrem nostrum papam Innocentium ad Urbem
cum gloria duximus et Lateranensi cathedre restituimus atque in monte Aventino castrametati sumus.
Ibique Petrus Leonis aures nostras et principum nostrorum per Petrum olim Portuensem episcopum et
per alios fautores suos prætendendo justiciam sollicitare non destitit. Qui eciam, obsides et munitiones
se nobis daturos ad sufficientiam pro servando judicio, et viva voce et litteris promiserunt. Pacem igitur
in Dei ecclesia sine sanguinis effusione reformare cupientes, que nobis illi dixerant, fratribus qui cum
domno papa Innocentio erant per nos ipsos significavimus. Ceterum ipsi, ut pacis amatores, de justicia
confidentes, tam personas suas, quam Leonis et filiorum suorum necnon Centii, Petri Fraiapanis et Petri
Latronis et munitiones in manu nostra libere obtulerunt. Adversa vero pars dies redimere cupiens, sub
velamine fraudulentarum promissionum nos aliquanto tempore a nostra intentione retraxit. Tandem quia
ipsi sepe commoniti, implere quod promiserant noluerunt, tamquam fallaces et perfidi et tam divine
quam regie maigestatis rei cum Petro Leonis, ejusque complicibus damnatis, et hostes a principibus
nostræ curie judicati, videlicet Norberto Madeburgensi cancellario nostro et A[dalberone] Bremensi
archiepiscopis et Osemburgensi, Padelbronnensi, An[selmo] Brandeneburgensi, et Be[rnardo] Parmensi,
R[oboaldo] Albensi, O[ttone] Astensi, O[berto] Cremonensi, G[uidone] Yporiensi, et abbatibus Henrico
Fuldensi, Alberone Noemburgensi et Luneburgensi; proceribus Alb[erto] et Henrico marchionibus,
Ottone, Sigifredo vexillifero, Herimanno, Guillelmo de Lomello, Goithone de Martinningo, Ildebranno
et Tancredo de Prato comitibus et Alberto de Castello.
353