Cartulaire de l'abbaye de Moissac

ABBATIAT DE GUILLAUME
(1131/35-vers 1140)
252.
1132, 2 mars
Confirmation par le pape Innocent II de tous les privilèges de l’ordre de Cluny.
A. Original dans les archives de Cluny.
B. Copie du XII e siècle, parchemin, h. 473/479 mm, l. 325/334 mm: ADTG, G 763 (Andurandy
318).
C. Analyse du XVIII e siècle: Andurandy 318.
Edition: Bibliotheca Cluniacensis, p. 1380; Migne, PL 179, col. 127-128..? (d’après Bibliotheca
Clunacensis); Lagrèze-Fossat, t. 3, p. 515 (version amputée).
Indiqué: Jaffé 7548 (5405); Bernard-Bruel, t. 5, n. 4032.
B.
INNOCENTIUS EPISCOPUS, SERVUS SERVORUM DEI, DILECTO FILIO PETRO, Cluniacensi abbati ejusque
successoribus regulariter substituendis, in perpetuum.
Liberalitatis laudabile genus est, ut qui se beato Petro et Sanctę Romanę Ecclesię humili devotione
exponunt, majorem familiaritatis prerogativam et digniora beneficia sortiantur. Quam gratum Deo
Cluniacense monasterium famulatum impendat, et quantum apud homines nitore religionis fulgeat,
ęcclesia Dei novit et vehementer exultat.
Equitatis igitur postulat ratio, ut idem locus apostolicę dilectionis privilegio gaudeat, et tam in capite
quam in membris libertatem optineat.
Nos siquidem monasterium ipsum, quod specialiter ad jus beati PETRI et Sanctę Romanę spectat
ęcclesię, per nos ipsos visitavimus, et eodem die quo, revolutis multorum annorum spatiis, predecessor
noster felicis memorię papa URBANUS ibidem majus altare consecraverat, cum archiepiscopis et
episcopis qui nobiscum convenerant, cooperante Spiritus Sancti gratia, idem monasterium solempniter
dedicavimus. Devotioni quoque et humilitati fidelium qui pro amore Dei et ipsius loci reverentia, in
anniversario dedicationis illuc convenerint prospicientes, ipsis quadraginta dies pęnitentię sibi injunctę
de gratia Dei confisi, beatorum apostolorum PETRI et PAULI auctoritate remisimus.
Statuimus etiam ut inmunitas ejusdem cenobii inviolata et integra futuris temporibus conservetur. Et
si quis infra terminos banni, qui ab eodem predecessore nostro circa Cluniacum constituti sunt, scienter
hominem capere, vulnerare vel res ejus auferre presumpserit, excommunicationis sententia percellatur,
quousque ablata restituat vobis et Cluniacensibus monachis congrue de illata injuria satisfaciat.
Ad hęc adicientes decrevimus ut quicumque Cluniacenses monachos vel eorum socios cęperint, aut
ea quę portaverint vel conduxerint, excommunicationi subjaceant. Si vero aliqui absque ipsorum
monachorum presentia ea quę ad victum vel vestitum fratrum in Cluniacensi cenobio Deo servientium
pertinent, alicubi dependati fuerint, nisi infra XL dies commoniti ablata restituerint, eos anathemati
subjacere precipimus et in terra eorum divina prohibemus officia celebrari. Loca quoque in quibus se
recęperint, donec presentes fuerint, a divinis obsequiis, preter infantum baptisma et morientium
pęnitantias, cessare jubemus, et nullus eorundem presumptorum, nisi a Romano Pontifice absolvatur.
Porro quisquis prefatis fratribus ubicumque manentibus quęlibet alia preter ea quę superius
enumeravimus abstulerit, nisi infra XL dies commonitus ablata restituerit, excommunicationi subjaceat
nec absolvatur, donec capitale reddat, et congrue satisfaciat. Sane archiepiscopis et episcopis, in quorum
350