28.02.2013 Views

Cartulaire de l'abbaye de Moissac

Cartulaire de l'abbaye de Moissac

Cartulaire de l'abbaye de Moissac

SHOW MORE
SHOW LESS

Create successful ePaper yourself

Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.

204.<br />

[1085/1115]<br />

Restitution par Arnaud Gausbert <strong>de</strong>s biens <strong>de</strong> Saint-Avit, <strong>de</strong> Saint-Genès et <strong>de</strong> Bonnemort.<br />

A. Original perdu.<br />

B. Copie du XVII e siècle d’après un “grand rouleau <strong>de</strong> parchemin escrit <strong>de</strong> <strong>de</strong>ux costes” du<br />

milieu du XII e siècle: Doat 129, f. 61r-62v.<br />

C. Analyse du XVIII e siècle, d’après une copie du début du XII e siècle, dans un fragment <strong>de</strong><br />

cartulaire perdu: Andurandy 602, n° 86.<br />

B.<br />

De honore Sancti Aviti. 1<br />

Notum volumus fieri qualiter Arnaldus Gausberti 2 iniurias non timens facere habitatoribus Sancti<br />

Petri, post multas et diversas torturas, et quod violenter acceperat ipsum honorem in fevum per<br />

manum Bernardi <strong>de</strong> Montfort, 3 tan<strong>de</strong>m perveniens ad finem et concordiam cum domno abbate<br />

Asquitino et et monachis Moisiassensis monasterii, accepit ab eis centum solidos et unum equum per<br />

quadraginta solidos.<br />

Et firmavit et laudavit ipsum honorem Sancti Aviti, per consilium uxoris suæ Ramæ, et per<br />

absolutionem et consilium ipsius Bernardi <strong>de</strong> Montfort, quantumcumque ibi juste aut injuste requirere<br />

poterat, ut teneant, habeant et possi<strong>de</strong>ant habitatores Sancti Petri Moysiaco, quamdiu cælum imminet<br />

terræ.<br />

Alios vero honores, id est ecclesiam Sancti Genesii, 4 et honorem <strong>de</strong> Bonomorte, laudavit similiter<br />

ipse Arnaldus Gausbertus, pro eo<strong>de</strong>m dono Sancto Petro et habitatoribus ejus, tali sane ratione, quod<br />

si sui feuzales <strong>de</strong> ipsis honoribus sibi servire noluerint nequaquam ad ipsos se convertant honores, sed<br />

monachis qui tenuerint querat servitium in<strong>de</strong> super fluvium, sed secundum quod honores fuerint.<br />

Ita laudavit et firmavit tenendum eum consilio uxoris suæ supradictæ, et Bernardi <strong>de</strong> Montfort, et<br />

Baroni <strong>de</strong> Monte Berterio, 5 in præsentia multorum testium.<br />

S. Martelli. S. Boschet. S. Hugoni <strong>de</strong> Messonens. 6 S. Bernardi <strong>de</strong> Urafol.<br />

1<br />

Dans le contexte géographique <strong>de</strong> la moyenne Garonne, autour <strong>de</strong> Montfort, Saint-Genès et Montbartier, Saint-Avit ne<br />

s’explique que comme Cor<strong>de</strong>s-Tolosannes, l’ancien “Saint-Pierre-et-Saint-Avit”. Cf. Régis <strong>de</strong> la Haye, Cor<strong>de</strong>s-Tolosannes<br />

est-il l’ancien Cerrucium ?, in: BSATG 119 (1994), p. 73-83. L’abbaye <strong>de</strong> <strong>Moissac</strong> possédait encore d’autres Saint-Avit:<br />

Saint-Avit <strong>de</strong> Combelongue, dépendance <strong>de</strong> Lagar<strong>de</strong>-en-Calvère, et Saint-Avit <strong>de</strong> Haute-Serre, près <strong>de</strong> <strong>Moissac</strong>, <strong>de</strong>venu<br />

prieuré au XIII e siècle.<br />

2 e<br />

Arnaud Gausbert figure dans un relevé <strong>de</strong>s engagements <strong>de</strong> l’abbaye à Escatalens, du début du XII siècle. Il possédait la<br />

condamine ‘<strong>de</strong> Illo Casse’.<br />

3<br />

Monfort, lieu-dit sur la commune d’Escatalens, sur le bord <strong>de</strong> la Garonne, à 3 km au sud-est d’Escatalens.<br />

4<br />

Saint-Genès, lieu-dit sur la commune <strong>de</strong> Castelferrus (Tarn-&-Garonne, arr. Castelsarrasin, canton Saint-Nicolas-<strong>de</strong>-la-<br />

Grave), sur l’ancien confluent <strong>de</strong> la Gimone et <strong>de</strong> la Garonne.<br />

5<br />

Montbartier (Tarn-&-Garonne, arr. Montauban, canton Montech).<br />

6<br />

Maissonnié, lieu-dit sur la commune <strong>de</strong> Valence, à 1,5 km au nord-est <strong>de</strong> Valmence. – Hugo <strong>de</strong> Meissonnes figure dans un<br />

acte <strong>de</strong> 1092. Il possédait l’honneur <strong>de</strong> Granouillac (relevé <strong>de</strong>s engagements d’Escatalens, début XIIe siècle).<br />

288

Hooray! Your file is uploaded and ready to be published.

Saved successfully!

Ooh no, something went wrong!