Sinjoro Tadeo - Cindy

Dume al ŝi korsaĵon laĉis ĉambristino,
Poste sur korson ĵetis mantelon el lino;
Oni la papilotojn frizitajn kolektis,
Buklojn, kiel tro longajn, en du volvojn plektis,
Lasante sur tempioj kaj frunto glate harojn.
160 Ĉambristin ' kolektitan freŝe cejanaron
Kunligis en girlandon, kiun Telimeno
Al kap' de Zonjo pinglas, laŭ art' speciala,
De l' dekstra flank' maldekstren: flor' de haro pala,
Kontrastis bele, kvazaŭ de spikoj da greno.
Post depreno mantelon, preta estis ĉio...
Zonjo trans kapon blankan surĵetis robeton,
En mano volvas blankan, batistan tuketon
Ŝi tiel aspektas, kiel blanka lilio.
Harojn kaj veston oni al ŝi alfasonis
170 Kaj iri longen, larĝen tra ĉambro ordonis,
Onklin' atentas, kiel konulino sperta,
Ekzercas la nevinon kaj grumblas kolere;
Fine, ĉe riverencoj, krias malespere:
"Mi malfeliĉa! Zonjo, jen influo certa
De anseroj, paŝtistoj! vi larĝe dismetas
Piedojn kiel knabo, rigardojn vi ĵetas
Kiel separatino! ĉio sengracia!"
Zonjo diris malĝoje: "Jen kulpo ne mia!
Fermite, mi ne povis flegi dancoarton,
180 Do ŝatis mi kortbirdojn kaj infanojvarton;
Sed kiam inter homoj mi iom distriĝos,
Vi vidos onjo, kiel mi tiam lertiĝos"
"Cetere, diris onjo, mi eĉ kortbirdaron
Preferus, ol ĝisnunan, nian figastaron;
Diru, kiu kutimis gaste alveturi:
Preposto, damojn ludi, aŭ preĝojn murmuri,
Kaj palestro (1) kun pipoj! Jen fraŭlaro nia,
Imitinda modelo de kondut' gracia!
Nun almenaŭ sin montri povas fraŭlineto,
190 Ĉar ĉe ni kolektiĝas deca societo.
Atentu, juna Grafo nun estos en domo,
Vojevoda parenco, instruita homo;
Estu por li ĝentila".
Ĉe pordego henas
Ĉevaloj kaj ĉasistoj bruas. "Ili venas!"
Gvidante al salono nevinon, ŝi diris.
Sed la ĉasistoj tien ankoraŭ ne iris,
Sed en ĉambrojn, kaj ŝanĝis tie ĉasoveston,