Sinjoro Tadeo - Cindy

Malpurajn kampulidojn sufiĉe ĝis horo
Vi karesis! — vidante vin, doloras koro.
Vi sunbrunigis haŭton, vera ciganino,
110 Kaj vi paŝas, moviĝas, kiel kampulino.
Kontraŭ tio mi trovis jam rimedon bonan:
Mi hodiaŭ vin gvidos en mondon salonan;
Ni havas multajn gastojn, do bone atentu,
Ke pro via konduto, mi honton ne sentu"
Zonjo saltis, manplaŭdis, poste ĉe onklino
Ekpendinte per ambaŭ brakoj sur la sino,
Pro ĝojo ŝi laŭvice jen ploris, jen ridis.
"Aĥ, onjo! tiom longe mi gastojn ne vidis!
Ek de mi vivas tie ĉi, kun birdoj — gaste
120 Nur sovaĝan kolombon mi ekvidis laste.
Enue tiel sidi en ĉambro trankvile,
Sinjor' Juĝisto diras: eć sanmalutile".
"Juĝist! diris onklino, tedas min terure,
Por vin konduki mondon; subnaze murmure
Babilas, ke vi estas jam plene kreskinta;
Jen avo, en mondego neniam estinta!
Mi scias, kiom longe devas sin prepari
Fraŭlinet', por en mondo bonimpreson fari.
Sciu, ke kiu kreskas inter homojrondo,
130 Eĉ bela, saĝa restos sen efekt' en mondo
Kutiminta lin vidi ekde infaneto;
Sed edukita, plene kreska fraŭlineto,
Se antaŭ mond' ekbrilas el ie momente,
Tiam ĉiu alkuras, observas atente
Ŝiajn movojn, kaj kiel ŝi rigardojn ĵetas;
Ŝiajn vortojn aŭskultas ĉiu kaj ripetas;
Kaj kiam ŝi modiĝas jam foje, aplaŭdi
Ĉiu ŝin devas tiam, eĉ neplaĉan laŭdi.
Vi kreskis en regubo, do kondutos saĝe;
140 Eĉ kvankam vi du jarojn jam loĝas vilaĝe,
Vi ne forgesis tute pri Petro-urbeto.
Nu, faru tualeton, prenu el tableto,
Vi ĉion pretigitan trovos por vestado.
La gastoj jam revenos baldaŭ el ĉasado".
Zonjo — kiel pasero flirtas sablobane,
Levas vizaĝon, kolon, brakojn ambaŭ mane,
Kun helpantin'. Eligas vazojn Telimeno
150 Kun parfumoj, pomadoj, el la magazeno
Sia regurba, Zonjon aspergas parfume,
(Aromplenigas ĉambron), harojn unktas gume.
Zonjo surmetas blankajn, aĵurajn ŝtrumpetojn
Kaj la varŝavajn, blankajn, atlasajn ŝuetojn.