Sinjoro Tadeo - Cindy

Kaj al sama ursino kune pafon faris.
Vere, ŝi post la pafo tuj falinte mortis,
Sed antaŭe jam kuglojn dek en ventro portis;
Samkalibraj pafiloj multaj tiam estis:
Do, kiu ŝin mortigis? Ili ne atestis.
900 Ili kriis: "Sufiĉe! ni du nin disigu:
Di', aŭ diablo ligis nin kaj ni malligu!
Nin du, kiel du sunojn, mondo ne bezonas"
Tuj ili serpentinajn duelon proponas.
La honestulojn volis nobelar pacigi,
Sed tio la koleron ŝajnis nur instigi;
Ili forĵetis sabrojn al pistoloj kuris,
Stariĝis. "Tro proksime" ni krias; do ĵuris
Ili spite, pafceli sin tra ursa felo:
Mort' senduba! ĉar preskaŭ tub' en tubon — celo,
910 Kaj ambaŭ pafis brave. — Estu sekundanto,
Hreĉeĥ'! Konsent', mi diris, sed tombofosanto
Faru kavon; disputo finiĝos kruele;
Sed batalu, ne kiel buĉistoj, nobele;
Cel' sufiĉe proksima, vi estas bravuloj:
Sed ĉu tubojn apogu ventroj, celtabuloj?
Mi ne permesas, tamen konsentas: cellime
Vi pafos, sed ne fore pli, nek pli proksime,
Ol tra ursfelo; ĉar mi sekundas duelon,
Sur tero mi etendos mem ĉi tiun felon,
920 Kaj vin starigos, moŝtoj; vi staros: unua
Sur fino de buŝego, kaj sur vosto dua. —
"Konsent!", Temp'? — Morgaŭ. Loko? Uŝ-Drinkej'. Post tio
Ili disiris. Tiam mi al Vergilio." (41)
Daŭrigon rompis krio: Pel! Saltis grizulo
El sub ĉevaloj; pelas jam Falk'', jam Stumpulo.
La hundojn oni prenis, ĉar dum ĉasreveno
Sur kampo renkontiĝas lepor'. Sen rimeno
Ili apud ĉevaloj iris, kiam vidis
Leporon, sen instigo ambaŭ ekrapidis.
930 Rajde postkuri volis Rejent', Asesoro,
Sed Vojski ilin tenis: "Halt! rigardi, stari!
Mi de loko eĉ paŝon ne permesos fari:
Ni bone vidas, sur kampo iras leporo".
Grizul', sentante poste ĉasistojn, hundaron,
Kiel du ĉamkornetojn pintigis aŭdilojn (42)
Kursaltis, etendite longe, kaj saltilojn
Elstreĉis sube, kvaaŭ da stangetoj kvaron,
Ŝajne ilin ne movas, nur tuŝas je l' grundo
Supraĵe, kiel akvon kisanta hirundo.
940 Polvo poste, post polvo — hundoj; for aspektis,