Sinjoro Tadeo - Cindy

Ĉar, se dum ĉaso beston ellasas litvano,
Li antaŭ refamiĝo, penegos je vano.
Graf' diris, ke unu li, per lancopuŝo,
Volis renkonti beston, sed lin Tadeuŝo
malhelpis; kaj Tadeo refutis aserte,
Ke pli forta, la lancon li svingis pli lerte
860 Kaj volis anstataŭi Grafon: do kun tia
Disputo ili rajdis en amaso kria.
Vojski rajdis en mezo; maljuna sinjoro
Revenis parolema en bona humoro.
Amuzi kaj pacigi havante volonton,
Pri Dovejko, Domejko li finis rakonton:
"Asesoro, se volis mi, ke kun Rejento
Vi duelu, ne pensu, ke ĝi estis tento
De homo sangavida; ne, ne, timu Dion!
Mi volis vin amuzi, kvazaŭ komedion
870 Aranĝi, renovigi ŝercaĵeton spritan,
De mi, jam antaŭ kvardek jaroj elpensitan
Vi junaj ĝin ne konas; sed en miaj jaroj
Ĝia famo lautiĝis tra litvaj arbaroj.
"De Domejko, Dovejko, ĉiu kontraŭeco
Devenis, strangafere, de nomsimileco
Neoportuna: Oni sejmon elektis
Kaj voĉojn por Dovejko amikoj kolektis,
Al nobel' iu flistris: voĉu por Dovejko,
Tiu malbone aŭdis, voĉis por Domejko.
880 Dum festeno toastis marŝalo Rupejko:
"Vivu Dovejko!" — kriis aliaj "Domejko!"
Do kiu sidis meze, estis sen konsilo,
Precipe ĉe tagmanĝa malklara babilo.
"Eĉ pli bone, foje en Vilno, nobelo
Ebria, kun Domejko sabris en duelo
Kaj ricevis du vundojn; dum al hejm' rapidis,
Strange, ĉar li ĉe pramo Dovejkon ekvidis,
Kaj kune veturante per pram' sur Vilejko,
Li demandis najbaron: kiu? — kaj Dovejko
890 Aŭdinte, li rapiron kaptis sur kirejko (40)
Frap!, Dovejkan lipharon tranĉis por Domejko.
Fine, kvazaŭ aldone, eĉ okazi devis,
Ke dum ĉaso, proksime postenojn ricevis
Kaj apude la ambaŭ samnomanoj staris,