Sinjoro Tadeo - Cindy

720 Kaj per kolboj renversi beston, dors' al subo;
Ree "vivu" trifoja ekbatis je l' nubo.
Asesoro ekkriis, turnante per tubo;
"Nu? do diru!. Ni venkis, mia pafileto!
Nu, diru, pafileto! Malgranda birdeto (35)
Kiel vi distingiĝis? Por mi ne novaĵo;
El ĝi laŭ vento iras nenia ŝarĝaĵo.
Mi ĝin de princ' Sanguŝko donace ricevis"
De mirinda laboro pafileton levis
Li montrante, kaj nomis ĉiun bonkvaliton.
730 Rejento interrompis lin, viŝante ŝviton;
"Mi tuj post urso; Vojski krias: "Staru loke!
Kiel stari? Urs' kampon kuris kvazaŭ moke,
Kiel leporo salte, pli, pli malproksime;
Mi pene spiris, atingi malesperis time...
Mi ekrigardis dekstren: li kuras; por celo
Lin prenante, mi pensis: haltu do Miĥelo (36)
Kaj paf'! nun kuŝas tie senviva amaso!
Jen Sagalasa, brava pafilo de ĉaso,
Signo: Balabanovka, London Sagalaso"
740 (Serurist' tie loĝis, polo, kies famo:
Polaj pafiloj, tamen kun angla ornamo).
Asesor kraĉe spiris "Je ursoj cent miloj!
Do kvazaŭ vi mortigis? Amuza babilo!"
"Aŭdu, diris Rejento, juĝesplor' ne estas
Ĉi tie, sed ĉaspelo, do ĉiuj atestas".
Do obstinan kverelon komencis pro tio
Anoj de Asesoro kun Rejentpartio,
Gervazon forgesinte; ĉar ĉiuj rapidis
El flanko, kaj en fronto faraĵon ne vidis.
750 Vojski diris: "Almenaŭ disput' ne senkaŭza,
Ĉar tio jam ne estas la leporo naŭza,
Sed urso: ne domaĝe revenĝokonsolon
Serĉi per serpentino (37) , aŭ preni pistolon.
Malfacile pacigi; laŭ malnovaj moroj
Ni permesas duelon al ambaŭ sinjoroj.
En miaj tempoj vivis du najbaroj, bravaj,
Honestaj viroj, ambaŭ nobeloj praavaj;
Ili loĝis duflanke ĉe river' Vilejko,
Unu nome Domejko, la dua — Dovejko.
760 Al ursino pafante, ambaŭ kune celis;
Kiu mortigis? Ili terure kverelis
Kaj ĵuris tra ursfelo sin pafi duele,
Preskaŭ tubo en tubon: jen vere nobele!