Sinjoro Tadeo - Cindy

Al lasta ĉasposteno kaj atakon faras
Kontraŭ Graf' kaj Tadeo. Ili firme staras
Sen tim'; al besto ĉiu turnis la pafilon,
Kvazaŭ fulmforigiloj du celas en nubon;
Ĝis ambaŭ unufoje ektiris per ĉanoj
Kaj kune (senspertuloj!) ambaŭ ili pafis
640 La urs' antaŭen saltis, ambaŭ lin maltrafis.
Fiksitan lancon ili kaptas per kvar manoj,
Intertire; subite, ili vidas flanke:
El buŝegruĝo brilas du dentvicoj blanke;
Piedungo sur fruntojn jam baton mezuris.
Ili paliĝis, saltis posten kaj ekkuris
En maldensejon. Urso postkuras, leviĝas,
Unge kroĉas, maltrafas, alkuras, stariĝas,
Jam al Grafa harblondo celas; cerboŝelon
Li certe ŝirus, kiel de kapo ĉapelon;
650 Sed Asesor', Rejtano, alrapidis nune,
Gervazo antaŭ ili, ĉirkaŭ paŝoj cente,
Kun Vermo, sen pafilo, kaj unumomente
Kaj, kvazaŭ laŭ komando: tri elpafis kune.
Best' supren saltis, kiel lepor' ĉe hundaro,
Krake falis kap' suben kaj per piedkvaro
Pezaĵojn de la sanga korpo renversante,
Rulis ĝuste al Grafo, teren lin ĵetante.
Urso ankoraŭ muĝas kaj leviĝi penas,
Sed lin furiaj Pravnik, Strapĉina jam tenas.
660 Tiam Vojski ekkaptis sian pasamente
Ligitan bubalkornon, boaoserpente
Torĝitan, longan, strian; al buŝo ĝin metis,
Plene blovis vangojn, sange okul' briletis,
Duone fermis palpebrojn, ventron entiris,
En pulmojn provizon de la aero spiris
Kaj ekludis. La korno, kiel vent' senhalta,
Portis muzikon eĥe tra l' arbaro alta.
Eksilentis pafistoj kaj bestopelantoj,
Mirante harmonion kaj forton de kantoj.
670 Maljunul' sian arton, faman en la mondo,
Nun refoje prezentis al ĉasista rondo.
Li plenigis, vivigis ĉasejon, kverkaron,
Kvazaŭ li por komenco enlasus hundaron.
Vigla alvok' historion de la ĉaso donis:
Ĝem' post ĝemo hurletas: jen hundojludado;
Iam tono pli akre tondras: jen pafado!
Li ĉesis, kornon tenis; pensis aŭdantaro,
Ke ludas li, sed ludis — eĥo tra l' arbaro.