Sinjoro Tadeo - Cindy

Verm' rigardis fenestron, diskuti ĉesinte;
El fenestro li metis kapon ekvidinte
Ion interesan kaj diris: "Ĉar nune
Mankas temp' ni pli vaste priparolos kune
Tion morgaŭ. En urbo pro afer' mi estos;
Reveturante, voje mi ĉe moŝtoj kvestos" (30)
"Por nokto Njehrimovon bonvenu!, en domo
460 Standardestro (31) kontentos, diris Ekonomo.
En Litvo ja parolas proverbo malnova:
Feliĉa homo, kiel kvestant' Njehrimova!"
"Kaj nin, diris Zubkovski, vizitu favore;
Estas tolpeco, buterbarelet' ĉi hore,
Ŝaf', bovinet'; memoru la vortojn por provo:
Feliĉul' trafis kiel pastro al Zubkovo".
"Al ni" diris Skoluba. 'Al ni, Terajeviĉ.
Malsate ne eliris pastro el Puceviĉ".
Nobelaro promesis kaj invitis kore
470 Akompanante Vermon ekster pordon fore.
Antaŭe, tra fenestro li vidis kiele
Tadeo galopegis sur voj' senĉapele,
Kun kap' klinita, pala vizaĝ' malserena
Kaj spronis, vipis beston en galopo plena.
Tiu aspekto pastron konfuzis laŭvide,
Do li post la junulo ekpaŝis rapide
Al praarbaro, kien okulo ĝisiris,
Sur horizonta rando ĝi nigre sin tiris.
Kiu vin tutesploris, abisma profundo
480 De litvaj praarbaroj, ĝis mezo, ĝis fundo
Fiŝisto borde sondas la fundon de l' maro;
Ĉasisto ronde iras ĉirkaŭ praarbaro;
Li konas nur supraĵe la formon, eksteron,
Sed neniel internan de l' koro misteron.
Kio en ĝi okazas? scias nur fabeloj;
Ĉar post arbaroj, densaj arbetaĵmanteloj,
Estas rempar' da trunkoj, ŝtipoj kaj radikoj
Defendita de marĉoj kaj de mil torentoj,
De reto da herbaĉoj, ejoj de formikoj,
490 Vespoj, krabrojnestaro, volvoj de serpentoj.
Se la obstaklojn venkus kuraĝ' homsupera,
Ĝin renkontus ankoraŭ baro pli danĝera.
Ĉiupaŝe insidas lupkavaĵfasone
Lagetoj, putoj, herbe kovritaj duone;
Homoj neniam sondos ilian profundon,
(Tre verŝajne diabloj okupas la fundon).