Sinjoro Tadeo - Cindy

Kvazaŭ estus pendanta la maro furia.
Malsupre urbruinoj kvazaŭ renversita
Kverko, kiel grandega trabaĵo rompita;
Kaj sur ĝia apogo leviĝas kolone
60 Branĉaraj trunkoj, traboj putrintaj duone,
En ĉirkaŭbar' de herboj. Kun terur' vi vidas:
Arbaromastroj meze de l' teraso sidas:
Aproj, ursoj kaj lupoj; jen kuŝas ĉe fostoj
Post nesigardaj gastoj ekmorditaj ostoj;
Iam elŝprucas supren tra herbo verdanta,
Kiel fontan' du kornoj de cervo kuranta,
Kiu brilas tra arboj per flaveta strio,
Kiel estingiĝanta en arbar' radio.
Ree silent' malsupre. Pego surabie
70 Frapetas, poste flugas, malaperas ie,
Sed ne ĉesas per beko frapi en kaŝloko,
Kiel infano serĉi invitas per voko.
Sciur' tenanta nukson pli proksime sidas,
Mordas; vosteto pendas super la okuloj,
Kiel plumtufo super kask' de kirasuloj:
Malgraŭ ŝirmil' atentas ĝi, kaj se ekvidas
Gaston, saltas plej lerta el arbarsaltuloj
De la arbo sur arbojn, fulmrapide; en fino
Ĝi nevideble kaŝas sin en trunkosino,
80 Kiel revenas hejman arbon driadino (10)
Ree mallaŭte.
Branĉo skuiĝis puŝita
Kaj inter la sorpuja berar' disŝovita
Ekbrilis pli ol sorpoj, vizaĝo ruĝhela.
Berojn, nuksojn kolektas junulino bela.
En bastan korbon metas ŝi la kolektatajn
Vakciniojn, kiel ŝia buŝo skarlatajn.
Briletajn nuksojn kaptas fluge la virino.
Ĵus ili aŭdis kornojsonon, hundbojadon
90 Kaj divenis proksime venantan ĉasadon.
Do ambaŭ timoplene en densaj branĉetoj
For malaperis, kiel arbaraj dietoj.
Soplicovo moviĝas, sed nek hundojbojo,
Ĉevalojheno, knaraj kaleŝoj sur vojo,
Nek de trumpetoj ĉasosignalo donita,
Povis tiri Tadeon el sternaĵo lita.