Sinjoro Tadeo - Cindy

Kiel lup' inter uroj, aproj kaj ursaro.
l ĝi, kiel el roma lupino reĝidoj (4)
Eliris Kejstut, Olgerd kaj la Olgerdidoj
Grandaj ĉasistoj, same gloraj kavaliroj,
En postkuro de bestoj kaj en militiroj,
Al ni ĉasista sono malkovris misteron,
Ke Litvo bezonados arbarojn kaj feron.
Arbaroj! vin rigardis al ĉaso veninta
20 Lasta reĝ' en Vitolda kolpako la pinta,
Feliĉa Jagellona lasta militisto (5)
Kaj en Litvo la lasta monarĥo ĉasisto.
Hejmlandaj arboj miaj!, se dispono Dia
Permesos rehejmiĝi, amikaro mia,
Ĉu vin mi trovos ree?, ĉu vivas en sano
Vi, ĉirkaŭ kiuj rampis mi, kiel infano...
Ĉu vivas grandegulo, Baŭblis ĝia nomo (6)
Kies jarcenta kavaĵ', kiel bona domo,
Por dekdu homoj estis vespera manĝejo?
30 Ĉu floras bosk' Mendoga, ĉe paroĥpregejo? (7)
Tie en Ukraino, ĉu ankoraŭ bruas
Ĉe dom' de Holovinski, kie Rosjo fluas,
Tilio diskreskinta, ke sub ombro ĝia
Centpare iris dancon junular' gracia?
Monumentoj vi niaj! Vin, kiom en jaro
Forhakas komercistoj, moskva registaro!
Ne lasante azilon al la birdoj kantaj
Nek al bardoj, la ombron kiel bird' ŝatantaj.
Ja tili' Ĉarnolesja al Jano sentema (8)
40 Inspiris multajn rimojn kverko babilema
Al bard' kozaka tiom da mirakloj kantas (9)
Arboj miaj, kiome mi al vi ŝuldantas!
Pafisto forkuranta mokojn de kolegoj
Pro maltrafita besto, sub viaj branĉegoj
Mi ĉasis revojn; kaj en sovaĝregiono,
Forgesinte la ĉason, mi sidis sur ŝtono;
Ĉirkaŭe brilis griza musko surverŝita
Blumalhele per nigra bero dispremita
Kaj tie flagris ruĝe erikaltaĵetoj
50 Kun ornam' el koralaj vakciniperletoj.
Malhel' ĉirkaŭe; supre branĉoj sin etendis
Kaj kiel verdaj, densaj nuboj suben pendis;
Vent' furiozis super arkaĵ' nemovata,
Per ĝemo, hurlo, krako, frakas' tondrobata.
Stranga, surdiga bruo! super kapo mia,