Sinjoro Tadeo - Cindy

Oni tagmanĝis ekster kutimo trankvile,
Sen babil', kvankam mastro invitis ĝentile.
710 Partianoj de hundoj manĝis sendispute"
Morgaŭan vetbatalon pripensante mute;
Granda pens' al silento devigas la buŝon.
Telimen" alparolis ĉiam Tadeuŝon,
Ankaŭ devis turniĝi al Grafo sinjoro,
Ne ofte okuleti eĉ al Asesoro.
Same birdist' rigardas kaptilon, logante
Kardelojn kaj samtempe paserojn kaptante.
Tade' kaj Grafo estis feliĉaj, kontentaj,
Ambaŭ esperoplenaj, do ambaŭ silentaj.
720 Graf' rigardis fiere al sia floreto,
Kaj Tadeo ŝtelume palpis je poŝeto,
Ĉu ŝlosil ne forkuris? Kaj turnis en mano
Ne legitan karteton. Al la Ĉambelano
Juĝisto alverŝadis hungar-ĉampan-vinon,
Premis lin je genuoj, servis diligente,
Sed por interparolo ne havis inklinon.
Videble ian zorgon li sentis.
Silente
Pasadis de manĝaĵoj kaj teleroj ŝanĝo,
Kiam rompis enuan iron de tagmanĝo,
730 De gast' neatendita, subita enkuro;
Arbarist' eĉ tagmanĝofinon ne atendis,
Kuris al mastro; montris mieno, staturo,
Ke grava, nekutima novaĵo lin sendis.
Ĉiuj al li okulojn turnis. Li respiris
Iomete kaj: "Urso, Sinjoro!" nur diris.
Reston ĉiuj divenis: el sia pranesto (17)
En arbaron post Niemen, trasteliĝas besto,
Oni ĝin persekutu; tion sciis ĉiu,
Kvankam nek konsiliĝis, nek pripensis iu;
740 Kuna penso montriĝis en vokoj subitaj,
Vivaj gestoj, diversaj ordonoj donitaj,
Kiuj, el tiom buŝoj elirante kune,
Tamen al unu celo rapidis komune.
"Vilaĝen rajdu! kriis Juĝist' al centulo (18)
Tagiĝe morgaŭ ĉaso! ĉiu volontulo.
Kiu iros kun lanco, de laboro tera (19)
Kaj kvintaga servuto estos tutlibera".
"Selu grizulon, diris Ĉambelan ekkrie;
Galopu mian domon kaj prenu el tie
750 Du hirudojn (20) la fame ĉirkaŭe konatan