Sinjoro Tadeo - Cindy

Kalkul' de granda penso, plan' de imageco,
Ludoj de senkulpeco, ĝoj' de amikeco,
Konfidoj de la koro: ĉe l' bronzosonoro,
Ĉio sin miksas, rompas, for malaperante!"
Al Telimen' senteman rigardon turnante:
"Kio restas?" li diris, kaj ŝi: "Rememoro!"
670 Kaj volante konsoli la malĝojan koron,
Ŝi deŝiris por Grafo neforgesofloron (15)
Grafo kisis ĝin kore kaj fiksis ĉe l' sino;
Duaflanke,Tadeo, post arbet' disklino
Vidis, ke tra folioj, al li brilas io:
Ĝi estis maneto, kiel blanka lilio;
Li kaptinte ĝin, kisis; en ĝi buŝo lia
Dronis, kiel abelo en kalik' lilia.
Li eksentis malvarmon sur buŝ': ŝlosileton
Li trovis kaj da blanka papero ruleton;
680 Li metis ĝin en poŝon, sciante nenion,
Kion ŝlosil' signifas: kartet' diros tion.
Sonoro ĉiam sonis; ehe el arbaroj
Respondis mil' da krioj kaj da bruofaroj.
Tio estis resono de serĉo, vokado,
Signalo de finita fungokolektado;
Ne resono malĝoja, enterig-aranĝa,
Kiel ŝajnis al Grafo, kontraŭe, tagmanĝa
Subtegmente, en ĉiu tagmezo, krianta,
Al tagmanĝo servistojn, gastojn invitanta.
690 Tia kutim' antaŭe en bienoj estis
Kaj ankaŭ en la domo de l' Juĝisto restis.
Do iris ar' portanta bastajn skatoletojn
Kaj al fin' de tuketoj, ligitajn korbetojn
Kun fungoj; ĉe fraŭlinoj, en unua mano,
Volvita ventumilo kvazaŭ: "arbarano"
En dua, kunligitaj, kiel kampfloretoj,
"Trunkanoj" (16) kaj diversaj "kolorrusuletoj"
Vojski kun "musomorto". Kun mano malplena,
Flanke de sinjoridoj, venas Telimena.
700 Gastoj eniris orde kaj ronde ekstaris;
Ĉe tabl' unuan lokon Ĉambelano prenis;
Laŭ aĝ', ofic' la digno al li apartenis:
Li irante, al ĉiuj salutklinojn faris.
Ĉe li, antaŭ Juĝisto, Pastro Bernandina
Diris mallongan preĝon en lingvo latina.
Oni donis la brandon; poste sidiĝante,
Ĉiuj manĝis malvarman supon, siletante.