Sinjoro Tadeo - Cindy

Telimen' interrompis, Soplican' laŭguste,
(Tio estas Soplicoj-malsano, laŭ scio,
Ke krom patrujo, plaĉas al ili nenio)
Orlovski ĉiam vivis en Petro urbeto;
Fama pentrist', (mi havas skizojn en tableto)
Li loĝis apud caro, kiel en edeno:
Graf' vi kredas? li revis pri al hejm' reveno!
Li ĉiam pri juneco sia rememoris,
Polajn: teron, ĉielon kaj arbarojn gloris..."
630 "Kaj li pravis! ekkriis Tadeo fervore:
Ĉiel' itala estas, laŭ dir' ĉiu hore
Blua, pura, do kvazaŭ akvoj glaciŝelaj;
Ĉu vent', malbona veter' ne estas pli belaj?
Ĉe ni, vi levu kapon: kiom da vidaĵoj!
Kiom da scenoj, bildoj, ludas la nubaĵoj!
Ĉiu nubo - alia: aŭtuna ci tie
Pluve graveda rampas, laŭ maldiligenta
Testudo kaj delasas ĝis ter', longastrie
Malplektitajn harligojn da pluvo torenta;
640 Vento pelas hajlnubon, al balon' similan,
Rondan, blumalhelan, meze flave brilan;
Granda bruo ĉirkaŭe, vidu, eĉ en niaj
Ĉiutagaj nubetoj, ŝanĝoj estas kiaj!
Komence anseraro, blankaj cignoj velas,
Dorse vent', kiel falko, ilin kune pelas:.
Ili premiĝas, kreskas - nova mirindaĵo!
Ricevas kurbajn nukojn, dislasas kolharon,
Elŝovante piedojn, sur ĉielarkaĵo,
Kiel ĉevaltabuno, trakuras steparon;
650 Ĉiuj, arĝenteblankaj, miksiĝis; — subite
El koloj kreskas mastoj, el kolharo - veloj;
Tabun', en grandiozan sipon transformite,
Naĝas, sen bru', sur blua eben' de ĉieloj!"
Graf', Telimeno staris supren rigardante;
Tade', per unu mano al nubo montrante;
La duan manon premis li al Telimeno.
Jam pasis do minutoj de silenta sceno;
Graf' dismetis paperon sur sia ĉapelo
Kaj eligis krajonon. Tiam, por orelo
660 Malagrable, aŭdiĝis sonoril' biena;
La silenta arbaro iĝis bruoplena.
Graf', balancinte kapon, seriozatone
Diris: "Ĉio finiĝis sonorilosone!