Sinjoro Tadeo - Cindy

530 Do Telimeno juĝis la skizojn per tono
Ĝentila, kiel arton konanta persono;
Ŝi, avarante laŭdojn, vigligon ne ŝparis:
"Mi gratulas, ŝi diris, vi ĝin brave faris,
Sed vi flegu talenton, serĉu por modelo
Belan naturon! Ho! vi feliĉa ĉielo
Itala! de Cezaroj vi ĝardenoj rozaj!
Kaskadoj de klasika Tibur', (9) grandiozaj!
Terura Pauzilipa (10) roka voj'!. Jen tio
Pentristoj-lando, Grafo! Nin, kompatu Dio!
540 Muz-id' ĉe Soplicovaj nutristinoj, certe
Mortos. Mi tion, Grafo, enkadrigos lerte,
Aŭ lokos en albumon, al desegnareto,
El ĉie kolektita de mi, en tableto".
Ili interparolis pri ĉielbluaĵoj,
Marbruoj, ventaromoj, pri rokaj supraĵoj
Kaj intermiksis, laŭ la vojaĝulkutimo,
Ridon, mokon pri aĵoj en patruja limo.
Tamen ilin ĉirkaŭis la litvaj, malhelaj
Arbaroj seriozaj kaj mirinde belaj! -
550 En krono de lupoloj, la padoprunujoj;
Kun freŝa, paŝtistina ruĝiĝo, sorpujoj;
Aveluj', laŭ menado (11) , kun verdaj sceptretoj,
Kvazaŭ uv' ornamita de nuksaj perletoj;
Arbaridoj: kratagon viburn' ĉirkaŭprenas;
Rubuso, nigran buŝon al framboj premanta,
Per folioj sin arboj kaj arbustoj tenas,
Kiel por danc' fraŭlinoj, junular' staranta
Ĉirkaŭ geedzoj. Meze de l' rond' staras paro,
Levite, super tuta amas' de l' arbaro,
560 Per ĉarmo de koloro, graciec' talia:
Betulo, amatino - karpen', edzo ŝia.
Plue kvazaŭ infanojn, nepojn, maljunuloj
Rigardas en silento: jen fagoj, aĝuloj,
Tie poploj, matronoj; jen muske barbhara,
Kun sia giba nuko, kverko kvincentjara,
Kiun apogas, kvazaŭ rompitaj kolonoj,
Kadavroj de kverkavoj, kiuj iĝis ŝtonoj.
Tadeuŝ', enuante, turnis sin ka movis
Pro diskuto, en kiu disputi ne povis.
570 Kiam laudon de fremdaj boskoj kaj belecoj
Sekvis vice nomate, ĉiuj arbospecoj:
La cipresa, oranĝa, oliva, migdala,
Citrona, mahagona, juglanda, santala,
Aloa, kakta, figa, ec fine hedera
Kaj sonis glor' de ĉies formo, trunko, floro,