Sinjoro Tadeo - Cindy

Svarmis multo da formoj, strange moviĝantaj,
Kvazaŭ dancus, ĉe luno, fantomoj vagantaj;
En nigra kaj malvasta stranga vesto, kelkaj,
En longa, dislasita, neĝblanka, aliaj.
Tiu kap' sub ĉapelo vasta barelringe,
Alia nuda; tiuj kvazaŭ nubon pasas
Kaj post kapo, laŭ vento vualojn dislasas,
230 Tiratajn, kiel vostoj de kometoj, svinge.
Ĉiu aliapoze: tiuj terfiksitaj
Turnas nur per okuloj siaj mallevitaj;
Tiu rigardas rekte, dormeme pasante,
Kiel sur ŝnur', neniel al flanko turniĝas;
Kaj ĉiuj al diversaj flankoj alkliniĝas,
Ĝis al ter', kapoklinojn kvazaŭ dediĉante.
Se ili renkontiĝas, ili preteriras,
Nek parolas, nek ian saluton eldiras,
En sin profundiĝante. Grafo por komparo
240 Vidis en ili bildon: elize-ombraro,
De doloroj kaj zorgoj jam libere plene,
Vagas trankvile, mute, tamen malserene.
Kiu divenus, ke la malmulte sin movaj,
Silentaj homoj estas konatoj malnovaj?
Ili iris post brua manĝado matena
Al fungokolektado, laŭ rito solena.
Kiel homoj prudentaj ili moderigas
Siajn parolojn, movojn, ilin konformigas,
En ĉiu cirkonstanco, al loko kaj horo.
250 Do, antaŭ ol ekiri post mastro sinjoro,
Ili prenis la pozojn kaj vestojn aliajn;
Servantajn al promeno, blankajn linmantelojn,
Kiuj ŝirmas desupre kontuŝojn iliajn;
Kaj sur la kapojn ili metis pajlĉapelojn,
Do similas animojn, la purgatoriajn.
Junular' same vestita, krom Telimeno
Kaj kelkaj sin vestantaj france.
Nova sceno
Por Graf': li ĝin ne konis, la moron ne vidis,
Do li tre mirigite en boskon rapidis.
260 Fungoj estis abunde. De fraŭlar' ŝatataj:
Ruĝovangaj "vulpinoj" (2)
en kantoj glorataj
Simboloj de virgeco, sen verma difekto;
Strange, neniam sidas sur li insekto.
Fraŭlinoj "arbaranon" ĉasas la gracian,
Kiun fungoj en kanto nomas ĉefon sian (3)